Ik zag ooit een filmpje van een japanner die de pennen van een pen en gatverbinding een weinig op overmaat maakte en die vervolgens comprimeerde met lichte tikjes van een hamer. Wanneer de verbinding dan wordt samengevoegd en het hout zwelt terug naar zijn normale toestand, zit de verbinding ook muurvast!
Je zou voor seriewerk een soort mini wals kunnen ontwerpen��.
Groeten, Steven
Hout zwelt niet zomaar steven, ik heb dat uitgeprobeert, het is enkel om zonder vijl de pen iets taps te maken zodat ze in het overmaatse gat past. een zoekertje eraan geven. Zwellen doet het niet meer als de vezel gebroken word. Wel zwelt ze uiteraardhet als er vocht bij komt. Maar je kent vast het verhaal over de losse bijl en waarom het vochtig maken van de kop ook zo'n taboe is. Omdat dan de vezels in eerste instantie uitzetten denkt de slechte vakman ( Henry David Thoreau) Dat de kop muursvast zit. De zachter geworden vezels verbrijzelen al snel en als de steel weer droogt, vliegt de kop er nog harder af.
Ook de nathout krimp verbindingen zijn in grote maten volgens mij niet beter. Je wilt zo min mogelijk kans op vervorming van de vezel, dus een poot van boven de 30 procent vocht van een kurkdroge 4 procent pen voorzien in een overmaats gat, zal eerder los gaan zitten dan in een poot van 16 procent. Het vocht trekt in de pen en zorgt dat deze zwelt, zwelt ze te hard, verbrijzelen de vezels.
De theorie is vooral bedoeld voor ronde pen gat verbindingen, die weinig breedte hebben en strak moeten blijven tegen het kopshout van de poot
Ideaal is een verbinding waar de poot gewoon droog is, nou dat zal bij mij zo'n 12 procent zijn of mischien wat meer, daar doen we niet moeilijk over. En dan een kurkdroge pen, zodat deze in iedergeval in de lengte richting van het hout strak blijft. ( de poot krimpt namelijk niet in de langte, de pen in die richting wel als het nog zou kunnen krimpen dan) De orientatie van een pen ( radiaal of tangentiaal) zou moeten korresponderen met de poot, of zo dat de poot meer krimpt. Maar ook dit zal in de meeste gevallen niet nodig zijn. Ik vermoed steeds meer dat heel veel meubels losse verbindingen hebben omdat ze zonder lijm nooit in elkaar zouden blijven en puur van die lijm afhankelijk waren. Zodra die lijm bros word vallen ze uit elkaar. Ik heb eens een oud boeren graanbak uit elkaar willen tikken in Frankrijk en dat was me een slachtpartij. Ik kreeg die prachtige pen er niet uit. Muursvast... Na uiteindelijk het hout kapot geslagen te hebben en de onderdelen te hebben geinspecteerd op lijmresten was er tot mijn verbazing niets van te zien. Enkel een keurig gezaagde overmaatse pen. Wel een lekkere breede!
Bij een zwaluwstaart hoef je zovieso niet bang te zijn, strak blijft strak. De nerf loopt immers evenwijdig. Wel is het beter om materiaal uit dezelfde delen te gebruiken voor de verbinding. Dicht bij elkaar uit de boom, met dezelfde groeisnelheid. Of voor de houthandelhoutbewerkers, uit dezelfde plank! Maar dit is toch meestal wel het geval. Behalve als je natuurlijk 2e keus hout gebruikt voor het blinde werk. Maar als dat spul gewoon droog is zou ik me over wat ik hier allemaal theoretiseer niet druk maken. Dat moet je zovieso niet doen, want het zou maar zo kunnen dat het toch wel werkt. Dat huis in Zwitserland staat er ook al 400 jaar...ook al waren ze lui..
