Deze week verkocht een mede-woodworker mij een stapel gestoomd beukenhout voor een alleraardigste prijs. Dit omdat het al een tijd stil lag na een afgebroken project een Roubo-werkbank voor hemzelf te bouwen en hij anders echtelijke klachten kreeg over de bewegingsvrijheid van haar achterwerk in de fietsenschuur (ze kon er haar kont niet keren).
Bij ophalen bleken een deel van de balken al te zijn verzaagd, enkele tochtjes te hebben gemaakt in een vandiktebankje, en te zijn verlijmd. Ze waren overduidelijk bedoeld om ooit poten en liggers te worden, maar helaas is een vandiktebank goed in schaven, niet zo goed in haaks maken. De stapel was groter dan strikt noodzakelijk voor de bank die bedoeld was, dus ik besloot het project door te zetten en de bank te 'redden'. Dit was de stapel zoals opgehaald:
een 23cm brede, hele dikke plank, extra lang, plus een stuk of elf verzaagde stukken van ongeveer 1m50 lengte per stuk:
een 4-tal 2m60 lange stukken, en een stapel reeds verlijmde balken van diverse lengte.
Ik ben uit de vrije hand begonnen met het vlakwerk, m.a.w. zonder bouwtekening, daar ik eerst wilde bepalen wat er over zou blijven qua diktes na het vlakken en verdikken.
Uiteindelijk hield ik een paar dikke poten over, stukken geschikt als ligger en ik heb een ontwerp gevonden wat kan werken met de 7 stukken als blad.
De poten heb ik op 87 centimeter gezaagd, zodat ze met de ±4 centimeter balkdikte van het blad (zit nu op 4,3 maar moet nog wat vlakken) op 91 centimeter werkhoogte uitkom, dezelfde hoogte als mijn bestaande werkbank. Daarna was het zaak pennen te maken zodat de liggers in de poten kunnen steken. Ik heb op de zaagtafel met verlaagd blad een rand rondom de balk gezaagd (wat stukken eenvoudiger is met een haakse balk!) en daarna ouwe Berta aangeslingers om de stukken eraf te halen:
Die pennen moeten ook ergens in, en daar heb ik toevallig ook een héndig mechientje veur:
(uiteraard een paar gaten voorgeboord, wel zo prettig).
Daarna volgt een bende handwerk, zoals het licht breken van de randen (ik wil de strakke look behouden, dus slechts een hele fijne rand gemaakt) en de poten afschaven tegen het splinteren:
Bij ophalen bleken een deel van de balken al te zijn verzaagd, enkele tochtjes te hebben gemaakt in een vandiktebankje, en te zijn verlijmd. Ze waren overduidelijk bedoeld om ooit poten en liggers te worden, maar helaas is een vandiktebank goed in schaven, niet zo goed in haaks maken. De stapel was groter dan strikt noodzakelijk voor de bank die bedoeld was, dus ik besloot het project door te zetten en de bank te 'redden'. Dit was de stapel zoals opgehaald:
een 23cm brede, hele dikke plank, extra lang, plus een stuk of elf verzaagde stukken van ongeveer 1m50 lengte per stuk:
een 4-tal 2m60 lange stukken, en een stapel reeds verlijmde balken van diverse lengte.
Ik ben uit de vrije hand begonnen met het vlakwerk, m.a.w. zonder bouwtekening, daar ik eerst wilde bepalen wat er over zou blijven qua diktes na het vlakken en verdikken.
Uiteindelijk hield ik een paar dikke poten over, stukken geschikt als ligger en ik heb een ontwerp gevonden wat kan werken met de 7 stukken als blad.
De poten heb ik op 87 centimeter gezaagd, zodat ze met de ±4 centimeter balkdikte van het blad (zit nu op 4,3 maar moet nog wat vlakken) op 91 centimeter werkhoogte uitkom, dezelfde hoogte als mijn bestaande werkbank. Daarna was het zaak pennen te maken zodat de liggers in de poten kunnen steken. Ik heb op de zaagtafel met verlaagd blad een rand rondom de balk gezaagd (wat stukken eenvoudiger is met een haakse balk!) en daarna ouwe Berta aangeslingers om de stukken eraf te halen:
Die pennen moeten ook ergens in, en daar heb ik toevallig ook een héndig mechientje veur:
(uiteraard een paar gaten voorgeboord, wel zo prettig).
Daarna volgt een bende handwerk, zoals het licht breken van de randen (ik wil de strakke look behouden, dus slechts een hele fijne rand gemaakt) en de poten afschaven tegen het splinteren:
Laatst bewerkt:
