Project Tafel is van start
- Onderwerp starter trigger
- Startdatum
Met een schouder is het wel netter...en is het gat minder spannend om te maken
Leg uit? Ik weet niet wat een schouder is
.Uit je eigen bericht: Ik twijfel nu nog of ik de pen zo laat, of ook van boven naar onder iets smaller maak zodat hij geheel onzichtbaar word in de constructie. Als ik hem zo laat zie je precies waar de drager de poot in gaat.
Jij en vandikte zijn het eens. Ik trouwens ook. Zelfs als je het helemaal prachtig pas maakt, ga je zonder borst/schouder op een gegeven moment in het gat kijken, gewoon doordat het hout blijft werken.
Over je nieuwe beitels: zo uit de verpakking voldoet een beitel maar zelden, waarschijnlijk moet eerst de achterkant gevlakt worden (tot spiegelglans) en de snede op z'n minst even gewet. Heftige slijpbehoefte is helaas ook geen uitzondering. Als je dit gedaan hebt zal het beitelen nog een stuk beter gaan, dat stimuleert dan bij je vrouw weer de GVH-spiegel (gereedschapverstrekkingshormoon).
Over het gebruik van alcohol: snij dan in ieder geval de lijnen eerst even in. Geeft strakker beitelwerk en blijft zichtbaar.
Ik gebruik alcohol om potloodlijnen te verwijderen...vandaar, en voorts uitsluitend recreatief.
Jij en vandikte zijn het eens. Ik trouwens ook. Zelfs als je het helemaal prachtig pas maakt, ga je zonder borst/schouder op een gegeven moment in het gat kijken, gewoon doordat het hout blijft werken.
Over je nieuwe beitels: zo uit de verpakking voldoet een beitel maar zelden, waarschijnlijk moet eerst de achterkant gevlakt worden (tot spiegelglans) en de snede op z'n minst even gewet. Heftige slijpbehoefte is helaas ook geen uitzondering. Als je dit gedaan hebt zal het beitelen nog een stuk beter gaan, dat stimuleert dan bij je vrouw weer de GVH-spiegel (gereedschapverstrekkingshormoon).
Over het gebruik van alcohol: snij dan in ieder geval de lijnen eerst even in. Geeft strakker beitelwerk en blijft zichtbaar.
Ik gebruik alcohol om potloodlijnen te verwijderen...vandaar, en voorts uitsluitend recreatief.
En we stoppen er weer mee voor vandaag . Eindresultaat: Twee dragers. Morgen de gaten waar ze in moeten.
. Eindresultaat: Twee dragers. Morgen de gaten waar ze in moeten.da's het deel rond de pen dat er meestal haaks (in 90°) op staatLeg uit? Ik weet niet wat een schouder is
zoals je ze gemaakt hebt
vergelijk het met jouw eigen hoofd en schouders
je hoofd = de pen
Nou dan is dat mooi gelukt dan
. Ik zag op deze foto dat hij nog enigzins scheef staat (de schouder staat niet 90 graden dus) dus dat heb ik nog even gefixt daarstraks.Ja, zo is het goed. Als de schouders rondom goed aansluiten zie je nooit meer iets van het gat terug.
Op de beitel is over de hele rug nog de machinale bewerking te herkennen. Nou vooruit, de uiterste 2 mm lijkt glad.
Ze zullen best gemakkelijk over het hout glijden maar daar gaat het niet om. Je vlakt de rug om 2 redenen:
1. een vlakke rug vergemakkelijkt het sturen. Je hebt dan immers een constante geleiding bij het dieper gaan.
2. een scherpe snede wordt gevormd door de hoek tussen 2 vlakken. De snede wordt scherper als de hoek kleiner is, maar ook als de vlakken gladder zijn. Gladde vlakken vormen een mes, ruwe vlakken vormen een zaag.
Dat gladde randje uitsluitend op de tip moet je eigenlijk proberen te voorkomen. Het gladde vak moet ongeveer even lang zijn als de gaten diep zijn. Verder vlakken is erg veel werk zonder direct rendement. Veel korter, zoals bij fanatiek stroppen kan gebeuren, verplaatst de snede en maakt het sturen moeilijker.
Op de beitel is over de hele rug nog de machinale bewerking te herkennen. Nou vooruit, de uiterste 2 mm lijkt glad.
Ze zullen best gemakkelijk over het hout glijden maar daar gaat het niet om. Je vlakt de rug om 2 redenen:
1. een vlakke rug vergemakkelijkt het sturen. Je hebt dan immers een constante geleiding bij het dieper gaan.
2. een scherpe snede wordt gevormd door de hoek tussen 2 vlakken. De snede wordt scherper als de hoek kleiner is, maar ook als de vlakken gladder zijn. Gladde vlakken vormen een mes, ruwe vlakken vormen een zaag.
Dat gladde randje uitsluitend op de tip moet je eigenlijk proberen te voorkomen. Het gladde vak moet ongeveer even lang zijn als de gaten diep zijn. Verder vlakken is erg veel werk zonder direct rendement. Veel korter, zoals bij fanatiek stroppen kan gebeuren, verplaatst de snede en maakt het sturen moeilijker.
Die gaten maken is toch nog wel moeilijk, maar nog altijd minder lastig dan de pennen.
Ik heb de aansluiting zo recht en netjes gemaakt als ik voor elkaar kan krijgen. Die laatste halve millimeter speling drukken we er wel uit met de lijmklem.
Ik was initieel van plan de pen-gat verbindingen te zekeren met deuvels langs de zijkant, maar mijn deuvels zijn niet lang genoeg en eerlijk gezegd vond ik dit ook afdoen aan de esthetiek van het geheel. Daarom toch voor lijm gekozen in het gat, nu even klemmen en dan komt het nooit meer (vrijwillig) los.
Nu ben ik wel vergeten dat ik initieel nog van plan was een freesrandje aan alle balken te maken, dat gaat nu moeilijker worden nu de staander al in elkaar zit. Ik denk dat ik het misschien laat bij een zacht schuur randje, om zoveel mogelijk van de vierkante look te behouden.
Ik heb de aansluiting zo recht en netjes gemaakt als ik voor elkaar kan krijgen. Die laatste halve millimeter speling drukken we er wel uit met de lijmklem
.Ik was initieel van plan de pen-gat verbindingen te zekeren met deuvels langs de zijkant, maar mijn deuvels zijn niet lang genoeg en eerlijk gezegd vond ik dit ook afdoen aan de esthetiek van het geheel. Daarom toch voor lijm gekozen in het gat, nu even klemmen en dan komt het nooit meer (vrijwillig) los.
Nu ben ik wel vergeten dat ik initieel nog van plan was een freesrandje aan alle balken te maken, dat gaat nu moeilijker worden nu de staander al in elkaar zit. Ik denk dat ik het misschien laat bij een zacht schuur randje, om zoveel mogelijk van de vierkante look te behouden.
Je bent goed bezig! Ik denk dat je voor een strakke ”look” toch beter een facetrandje kunt frezen, dan blijft het mooi strak, beter dan een rond schuurrandje. Je kunt met een klein freesje Bijna in de hoeken van de verbindingen komen, het laatste stukje kun je met een van die mooie beitels oplossen......
Succes! Fons
Succes! Fons
Dankjewel
. Ik neig naar het met je eens zijn... het blad heeft óók een mooi freesrandje gekregen (en daarna korrel 180) voor een hele mooie afwerking. Eigenlijk moet het frame gewoon in dezelfde stijl zijn. Ik zal mettertijd het kleinste freesje dat ik heb op een stuk afvalhout testen en anders haal ik wel een nieuw bitje. De dragers vallen aan weerszijden 2 millimeter binnen de poot dus dat is de ruimte die ik heb om te frezen...Dat was ik ook van plan inderdaad, naar aanleiding van eerdere tips van mensen hier. Ik ga enkele u-profielen in het blad infrezen en het de zijliggers krijgen ook een freesrand aan de binnenzijde. Daar kan ik het blad dan met wigjes aan bevestigen, zodoende kan het blad werken zonder dat er iets scheurt.
Fijn dat er hier zoveel feedback, tips, en leuke reacties komen
. Ik vind het een erg spannende onderneming, temeer omdat het mijn allereerst echte, grote project is. Het was altijd een droom om houtbewerker te worden en mijn eigen werkplaats te hebben, en sinds enkele maanden is dat dan eindelijk uitgekomen. Ik word hier heel blij van .
Zo, dat is potdorie nog veel werk geweest. Een hele werkdag voor vier gaten! En dan heb ik nog af en toe vals gespeeld door met een boormachine en een gatenboor te werken voor het diepe gedeelte...
Maar daar zie je op de foto's niks van natuurlijk.
En zodoende hebben we dus nu twee staanders die staan te drogen:
De volgende stap is het maken van de pennen aan de lengtedraagbalk en de bijbehorende gaten op de dragers. Ik heb geen drie meter lange lijmklemmen, dus die zal ik met een spanband moeten fixeren terwijl het droogt. De slisverbindingen om de bladliggers aan de bovenzijde van de poten te maken kan ik waarschijnlijk grotendeels met de frees doen dus dat zal werk schelen. Zodra die erin zitten kan ik de schuine staanders betrouwbaar uit gaan meten. En dan.... dan.... een hoop frezen en schuren om alles netjes en strak te maken. We hebben nog makkelijk twee weken werk te gaan in ieder geval.
Maar daar zie je op de foto's niks van natuurlijk
.En zodoende hebben we dus nu twee staanders die staan te drogen:
De volgende stap is het maken van de pennen aan de lengtedraagbalk en de bijbehorende gaten op de dragers. Ik heb geen drie meter lange lijmklemmen, dus die zal ik met een spanband moeten fixeren terwijl het droogt. De slisverbindingen om de bladliggers aan de bovenzijde van de poten te maken kan ik waarschijnlijk grotendeels met de frees doen dus dat zal werk schelen. Zodra die erin zitten kan ik de schuine staanders betrouwbaar uit gaan meten. En dan.... dan.... een hoop frezen en schuren om alles netjes en strak te maken. We hebben nog makkelijk twee weken werk te gaan in ieder geval.
Vandaag was een sloom dagje, we zijn even wezen wandelen met de kinderen in een oud dorpje, en ik heb vandaag alleen aan de ligger gewerkt. Omdat ik het zagen wel even zat was, en omdat ik toch ook wilde testen of dit wil, heb ik deze met de frees gemaakt. Helaas, ondanks de tape, heb ik daarbij splinter uitbraak gehad aan het zichtbare randje. Ik denk dat ik dit voortaan voorkom met 1) naast de tape ook inslaan met de beitel en 2) een kleiner bitje gebruiken zo dichtbij de 'mooie' rand. Al doende leert men. Ik heb een deel van de schade nog kunnen wegwerken met wat D2 houtlijm en een klemmetje.
Ik heb de pen hier wat breder gelaten en hij komt dwars in plaats van verticaal te zitten. Het resultaat is, de gerepareerde schade daargelaten, wel iets strakker. Vooral de pen zelf is meer symmetrisch en recht.
Volgende stap het gat in de dragers van de staanders, die al liggen te wachten, gelijmd en wel:
Ik heb de pen hier wat breder gelaten en hij komt dwars in plaats van verticaal te zitten. Het resultaat is, de gerepareerde schade daargelaten, wel iets strakker. Vooral de pen zelf is meer symmetrisch en recht.
Volgende stap het gat in de dragers van de staanders, die al liggen te wachten, gelijmd en wel:
Nou daar stond ik net te kijken met mijn mooie esthetische ontwerp . Ik laat de boel van de poten naar de dragers naar de ligger steeds 2mm verspringen naar binnen toe. Vind ik mooi. Maar dat betekende dat ik bij het uittekenen van de gaten, die ik vanaf de rand van de balk inmeet dus ook steeds twee millimeter bij de maatgeving op moest tellen om het gat niet te groot te maken.
En dat vergat ik dus vandaag een keertje. Ik me achter m'n oren krabbelen - wat doe ik nou fout? Nog een keer nameten, nog eens meten... en toen rolde het kwartje pas. Dus dat word lijmen:
twee haarfijn gezaagde plakjes van twee millimeter per stuk dik, ertegen aan met goeie lijm. Dat moet dan wel weer een paar uur uitharden, dus vandaag gaat die ligger er niet meer in. Die tafel begint zijn investering in ieder geval goed uit te betalen in leergeld zullen we maar zeggen.
En dat terwijl ik al zo goed was geworden in het maken van de gaten! Ging een stuk soepeler vandaag.
. Ik laat de boel van de poten naar de dragers naar de ligger steeds 2mm verspringen naar binnen toe. Vind ik mooi. Maar dat betekende dat ik bij het uittekenen van de gaten, die ik vanaf de rand van de balk inmeet dus ook steeds twee millimeter bij de maatgeving op moest tellen om het gat niet te groot te maken.En dat vergat ik dus vandaag een keertje
. Ik me achter m'n oren krabbelen - wat doe ik nou fout? Nog een keer nameten, nog eens meten... en toen rolde het kwartje pas. Dus dat word lijmen:twee haarfijn gezaagde plakjes van twee millimeter per stuk dik, ertegen aan met goeie lijm. Dat moet dan wel weer een paar uur uitharden, dus vandaag gaat die ligger er niet meer in. Die tafel begint zijn investering in ieder geval goed uit te betalen in leergeld zullen we maar zeggen
.En dat terwijl ik al zo goed was geworden in het maken van de gaten! Ging een stuk soepeler vandaag
.
Deze keer iets nauwkeuriger geweest met het uitmeten.
Het gat was nu een millimeter te klein, dus dat viel nog wel op te lossen. Helaas was ik hier te lang aan de lange kant bezig terwijl hij klemde op de korte kant. De balk past nu precíes, maar naar mijn smaak iets te soepel, hij schuift er perfect in alsof het een puzzeltje is. Niks dat de PU lijm niet op gaat lossen in ieder geval, bovendien komt de kracht er dwars op te staan en niet in de lengte van de verbinding.
Daarna alle randjes gefreesd waar mogelijk, en naar aanleiding van de tip, en mogelijk gemaakt door mijn vlijmscherpe nieuwe beiteltjes, de onbereikbare randjes met de beitel afgeschuind (héél voorzichtig, en dat ging bijna overal goed). Daarna zoals ook bij het blad het freesrandje, dat een scherpe rand en hoek van 45 graden overlaat, zacht gemaakt met korrel 180. Het ziet er nu hartstikke strak uit en niet te vergeten lekker glad voor de vingertjes. Niet dat je deze tafel vaak op zult tillen...
... want het is best een gevaarte, met 2 meter 95 lang.
Ik de heb de ligger nog niet verlijmd, want ik heb geen lijmklemmen van 3 meter. Dat betekent dat ik het klemmen met blokken en spanbanden moet doen, en daarbij loop ik risico op een niet-haakse verbinding. Daarom ga ik deze pas verlijmen als ik de lange bladliggers, die ik op exact dezelfde lengte ga maken, er in heb liggen. Op die manier is alles haaks (of toch zo haaks als mogelijk met deze lengtes en bijbehorende gewichten, in mijn eentje) en krijg ik niet dat ik straks een balk ergens tussen moet frotten die eigenlijk niet (meer) past. Uiteraard komen de dwarse bladliggers daarin gelijk mee. Met andere woorden, de kooiconstructie is het volgende punt op de agenda.
Het gat was nu een millimeter te klein, dus dat viel nog wel op te lossen. Helaas was ik hier te lang aan de lange kant bezig terwijl hij klemde op de korte kant. De balk past nu precíes, maar naar mijn smaak iets te soepel, hij schuift er perfect in alsof het een puzzeltje is. Niks dat de PU lijm niet op gaat lossen in ieder geval, bovendien komt de kracht er dwars op te staan en niet in de lengte van de verbinding.
Daarna alle randjes gefreesd waar mogelijk, en naar aanleiding van de tip, en mogelijk gemaakt door mijn vlijmscherpe nieuwe beiteltjes, de onbereikbare randjes met de beitel afgeschuind (héél voorzichtig, en dat ging bijna overal goed
). Daarna zoals ook bij het blad het freesrandje, dat een scherpe rand en hoek van 45 graden overlaat, zacht gemaakt met korrel 180. Het ziet er nu hartstikke strak uit en niet te vergeten lekker glad voor de vingertjes. Niet dat je deze tafel vaak op zult tillen...... want het is best een gevaarte, met 2 meter 95 lang.
Ik de heb de ligger nog niet verlijmd, want ik heb geen lijmklemmen van 3 meter. Dat betekent dat ik het klemmen met blokken en spanbanden moet doen, en daarbij loop ik risico op een niet-haakse verbinding. Daarom ga ik deze pas verlijmen als ik de lange bladliggers, die ik op exact dezelfde lengte ga maken, er in heb liggen. Op die manier is alles haaks (of toch zo haaks als mogelijk met deze lengtes en bijbehorende gewichten, in mijn eentje) en krijg ik niet dat ik straks een balk ergens tussen moet frotten die eigenlijk niet (meer) past. Uiteraard komen de dwarse bladliggers daarin gelijk mee. Met andere woorden, de kooiconstructie is het volgende punt op de agenda.
Ik hoop dat het geen vloeken in de (houten) kerk is maar ik denk dat ik mijn pennen voortaan met de frees maak. Wat beginnerfoutjes daargelaten krijg ik er nu veel nettere resultaten mee. Ik sla met de beitel de randjes in waar ze geneigd zijn uit te breken en gebruik een kleiner bitje. Nu slaat het hout nog steeds uit op de randen, maar slechts tot waar ik de beitel gebruikt heb. Voorzichtig werken en nog wat nabewerken met de veil en ik heb een prachtig vlakke zijde:
Ik moest een beslissing maken hoe ik de hoeken ga doen, en ik ben tot het volgende gekomen:
Ik wil de liggers twee millimeter 'in' de poot hebben, zodat het esthetisch overeen komt met de rest van het frame. Er moet wel meer dan alleen een fineerlaag overblijven echter, dus ik centreer de pen ditmaal niet. Omdat er ook genoeg 'vlees' over moet blijven (de pen zal deels het blad dragen, immers) besloot ik de pen één centimeter naar binnen de zetten, en aan de binnenzijde slechts 5 millimeter. Op die manier valt de ligger nog steeds over het gat (aan de onderzijde haal ik er ook 5 millimeter af) maar blijft er voldoende draagkracht over.
Alle pennen krijgen dezelfde behandeling en zullen dus 7 centimeter lang worden - daarmee blijft de pen ook weer 12mm van de haakse zijde weg. De pennen zullen vervolgens onderling half overlappen in de poot. Dat betekent dat ik slechts een hoek weg hoef te frezen uit de bovenzijde van de poot en blijft de rest intact. Uiteraard word het geheel weer voorzien van lijm, om alle beweging uit te sluiten.
Alle liggers zijn millimeter nauwkeurig afgestemd op de dragers eronder. Hiermee verzeker ik dat zodra ik ga lijmen en klemmen, het in feite maar één vorm kan worden. Hier heb ik profijt van het feit dat al het hout op voorhand zo nauwkeurig kon zagen en verdikken. De lengteliggers hebben wel enige buiging maar die druk ik er steeds uit met klemmen voor zaag/freesbewerkingen. Zodoende passen ze straks toch en kan ik de laatste restjes buiging eruit drukken met de dwarsligger onder het blad. Als het allemaal zo werkt als gepland heb ik straks een vrijwel recht/hoekig/strak frame voor mijn blad (dat zelf niet perfect recht is).
Ik moest een beslissing maken hoe ik de hoeken ga doen, en ik ben tot het volgende gekomen:
Ik wil de liggers twee millimeter 'in' de poot hebben, zodat het esthetisch overeen komt met de rest van het frame. Er moet wel meer dan alleen een fineerlaag overblijven echter, dus ik centreer de pen ditmaal niet. Omdat er ook genoeg 'vlees' over moet blijven (de pen zal deels het blad dragen, immers) besloot ik de pen één centimeter naar binnen de zetten, en aan de binnenzijde slechts 5 millimeter. Op die manier valt de ligger nog steeds over het gat (aan de onderzijde haal ik er ook 5 millimeter af) maar blijft er voldoende draagkracht over.
Alle pennen krijgen dezelfde behandeling en zullen dus 7 centimeter lang worden - daarmee blijft de pen ook weer 12mm van de haakse zijde weg. De pennen zullen vervolgens onderling half overlappen in de poot. Dat betekent dat ik slechts een hoek weg hoef te frezen uit de bovenzijde van de poot en blijft de rest intact. Uiteraard word het geheel weer voorzien van lijm, om alle beweging uit te sluiten.
Alle liggers zijn millimeter nauwkeurig afgestemd op de dragers eronder. Hiermee verzeker ik dat zodra ik ga lijmen en klemmen, het in feite maar één vorm kan worden. Hier heb ik profijt van het feit dat al het hout op voorhand zo nauwkeurig kon zagen en verdikken. De lengteliggers hebben wel enige buiging maar die druk ik er steeds uit met klemmen voor zaag/freesbewerkingen. Zodoende passen ze straks toch en kan ik de laatste restjes buiging eruit drukken met de dwarsligger onder het blad. Als het allemaal zo werkt als gepland heb ik straks een vrijwel recht/hoekig/strak frame voor mijn blad (dat zelf niet perfect recht is
).