Hallo Allen,
Gratis slijpbeurten is een hedendaagse uitvinding (opvallend bij Dicktum ) om twijfelende, niet geïnformeerde amateurs toch nog over de ( verkoop) streep te trekken. Vroeger zelfs nooit geweten dat een handelaar bereid was om iets te slijpen, zelfs nooit geweten dat die dat zou kunnen. De tijd die een handelaar zou steken in levenslang gereedschap slijpen, zou trouwens vele malen de waarde van het gereedschap overstijgen. Tegen betaling kon er wel iets meegegeven worden aan een slijpdienst, vooral zagen. In deze tijd van internetwinkels zal men natuurlijk ook weten dat er relatief weinig materiaal terug naar de winkel zal gaan om geslepen te worden wegens de hoge transportkosten. Je moet dat gereedschap bovendien een hele tijd missen. Dat systeem komt mij werkelijk onprofessioneel ( in tegenstelling met het het materiaal dat men verkoopt) en prutserig over, maar er zullen zeker wel mensen zijn die er nood aan hebben. Iedereen betaald mee aan dit soort "cadeau abonnementen". Houtbewerken met handgereedschappen wil zeggen dat je moet kunnen slijpen, iets anders moet er niet beloofd worden. Bij houtsnijden zeker, men moet gewoon bereid zijn om tijd en moeite te steken in het aanleren ervan. Kort door de bocht: iedere stielman uit de hele geschiedenis van de mesheid kon het, het is dus zeker bereikbaar.
Van Japans materiaal hadden we nog nooit gehoord, daar moesten we nog 10 jaar op wachten. En Lee Nielsen, Lee Valley, enz, kwamen nog later. De keuze aan wetstenen was veel beperkter. Als fijne steen kon je bij ons natuurstenen vinden: witte Hard Arkansas en Coticule . De ruwere waren synthetisch zoals bijvoorbeeld Norton India en hadden de aanduiding grof, middel, fijn . Norton duidt ze nog steeds zo aan.
zie http://www.mehr-als-werkzeug.de/product/711053/Norton--India-Oilstone-Combination-Stone-Coarse--Fine.htm. De prijs is van Norton india is ongeveer in verhouding met wat er vroeger voor betaald werd. Nooit gehoord over iets als grid. Er werd veel meer met olie gewerkt dan nu. Diamantstenen waren er niet of waren bij houtsnijders onbekend (misschien wel in de industrie, niet in winkels waar men gutsen verkocht).
We hadden echt niet tekort, alles werd ook vlot scherp, en de artificiële stenen waren niet duur . De witte Hard Arkansas wel.
Je kocht vroeger gutsen enkel ruw geslepen en opvallend bot, met uitzondering van Pfeil . Bovendien vaak zonder heft. Verschillende winkels hadden een grote plastiek zak met onbehandelde, achthoekige, heften staan in twee of drie maten zonder metalen ring aan de kant van de arend. Die is toch niet echt nuttig, trouwens. Ik heb zo'n heften twee maal geprobeerd en ben tot de conclusie gekomen dat hand gemaakt gereedschap een handgemaakte arend heeft ( o surprise) en dat die niet noodzakelijk volledig juist uitgelijnd is. De gekochte heften stonden dus wat schuin op de gutsen. Ik merkt gauw dat het beter was eerst een te dik stuk hout op de guts aan te brengen en dan de assen bepalen, en aangepast heft maken, dat dus steeds uitgelijnd is.
Groeten,
Ornament
http://www.houtsnijden.eu