Op dit forum wemelt het altijd van de Festool-afkortingen....(nou heb ik niets tegen Festool, behalve dat het
a) allemaal verrekte duur is, en
b) bij beginnende gebruikers bijna altijd leidt tot een ernstige afhankelijkheid, zeg maar rustig: verslaving...
wat beide aspecten betreft heeft Festool veel gemeen met diverse andere genotmiddelen...
).
Ik gooi er nu een eigen afkorting tegenaan, de VWFT, oftewel de Verrijdbare Werk- en Freestafel. In eerste instantie dacht ik aan Mobiele WFT, maar onder "mobiel" moet je denk ik toch verstaan: het kunnen inklappen, of snel kunnen demonteren, om in een klusbus mee naar een lokatie te nemen. Precies wat Benchworks met zijn geniale tafels doet...
Deze tafel van mij is alleen verrijdbaar om in mijn compacte werkplaats steeds de juiste positie in te nemen. Hij rijdt wel veel, maar het zijn allemaal stukjes van een meter of minder.
Ruim een jaar geleden wilde ik een eenvoudige werktafel maken, zonder bewegende delen zoals bankschroeven etc. (die weergevoelig zijn, gaan roesten e.d.) om permanent buiten neer te zetten, op het terras achter mijn werkplaats.
Bij memenco.nl heb ik toen twee "pootstellen" gekocht, van stalen kokerbalk in een H-vorm, 6x6 cm. Hierop is een blad gemonteerd van dubbeldik multiplex 22mm, afgewerkt met wit Trespa van 3mm dik. Bladdikte totaal dus 47mm. Waarom zo dik? Om gebruik te kunnen maken van de "holddowns" van Sjöberg, die de fa. Memenco toen ook leverde.
De werking van de Sjöberg is gebaseerd op een 19mm (3/4 inch) gat in een werkblad. De steel zet zich onder belasting vast doordat hij scheef gaat staan, de resulterende frictie zorgt voor de houdkracht. Dit werkt alleen als het blad voldoende dik is, en de steel enigzins ruw. (je moet de stelen opruwen met scherp schuurpapier, korrel 60 of 80, dit maakt een wereld van verschil). De 19mm gaten heb ik geboord in een grid van 18cm h.o.h, uitgaande van het bereik van de klemmen, zie foto's.
De poten heb ik gemonteerd met m6 bouten in rampa-moeren, met het idee de tafel demonteerbaar te houden. In de praktijk komt het daar niet van. Toen de tafel eenmaal klaar was, bleek hij zó handig IN de werkplaats, dat hij nooit meer buiten is gekomen...Omdat hij toch binnen bleef heb ik er toen ook maar een Record/Irwin bankschroef onder gezet, die ik nog had liggen.
Later heb ik er een Triton bovenfrees onder gehangen (daarover in een volgende posting meer), en lades gemaakt voor freesattributen enz. De lades kunnen in uitgetrokken positie ook dienen als ondersteuning bij het verticaal inklemmen, evenals een paar uitklapbare houten balkjes. De foto's maken dat wel duidelijk, hoop ik. NB: behalve de Sjöberg klemmen spelen ook een rol:
1. Vier "benchdogs"
2. Een "surface vice" van Veritas
3. Twee snelspanklemmen van Bessey, gebruik ik heel veel
Hier volgen wat foto's, groet, Bri
a) allemaal verrekte duur is, en
b) bij beginnende gebruikers bijna altijd leidt tot een ernstige afhankelijkheid, zeg maar rustig: verslaving...
wat beide aspecten betreft heeft Festool veel gemeen met diverse andere genotmiddelen...
).Ik gooi er nu een eigen afkorting tegenaan, de VWFT, oftewel de Verrijdbare Werk- en Freestafel. In eerste instantie dacht ik aan Mobiele WFT, maar onder "mobiel" moet je denk ik toch verstaan: het kunnen inklappen, of snel kunnen demonteren, om in een klusbus mee naar een lokatie te nemen. Precies wat Benchworks met zijn geniale tafels doet...
Deze tafel van mij is alleen verrijdbaar om in mijn compacte werkplaats steeds de juiste positie in te nemen. Hij rijdt wel veel, maar het zijn allemaal stukjes van een meter of minder.
Ruim een jaar geleden wilde ik een eenvoudige werktafel maken, zonder bewegende delen zoals bankschroeven etc. (die weergevoelig zijn, gaan roesten e.d.) om permanent buiten neer te zetten, op het terras achter mijn werkplaats.
Bij memenco.nl heb ik toen twee "pootstellen" gekocht, van stalen kokerbalk in een H-vorm, 6x6 cm. Hierop is een blad gemonteerd van dubbeldik multiplex 22mm, afgewerkt met wit Trespa van 3mm dik. Bladdikte totaal dus 47mm. Waarom zo dik? Om gebruik te kunnen maken van de "holddowns" van Sjöberg, die de fa. Memenco toen ook leverde.
De werking van de Sjöberg is gebaseerd op een 19mm (3/4 inch) gat in een werkblad. De steel zet zich onder belasting vast doordat hij scheef gaat staan, de resulterende frictie zorgt voor de houdkracht. Dit werkt alleen als het blad voldoende dik is, en de steel enigzins ruw. (je moet de stelen opruwen met scherp schuurpapier, korrel 60 of 80, dit maakt een wereld van verschil). De 19mm gaten heb ik geboord in een grid van 18cm h.o.h, uitgaande van het bereik van de klemmen, zie foto's.
De poten heb ik gemonteerd met m6 bouten in rampa-moeren, met het idee de tafel demonteerbaar te houden. In de praktijk komt het daar niet van. Toen de tafel eenmaal klaar was, bleek hij zó handig IN de werkplaats, dat hij nooit meer buiten is gekomen...Omdat hij toch binnen bleef heb ik er toen ook maar een Record/Irwin bankschroef onder gezet, die ik nog had liggen.
Later heb ik er een Triton bovenfrees onder gehangen (daarover in een volgende posting meer), en lades gemaakt voor freesattributen enz. De lades kunnen in uitgetrokken positie ook dienen als ondersteuning bij het verticaal inklemmen, evenals een paar uitklapbare houten balkjes. De foto's maken dat wel duidelijk, hoop ik. NB: behalve de Sjöberg klemmen spelen ook een rol:
1. Vier "benchdogs"
2. Een "surface vice" van Veritas
3. Twee snelspanklemmen van Bessey, gebruik ik heel veel
Hier volgen wat foto's, groet, Bri
Bijlagen
Laatst bewerkt door een moderator:
