Inderdaad mag in nederland veel, maar de betreffende lokaties (crematorium cq. begraafplaats) stellen soms wel specifieke eisen. Zo mogen in veel crematoria geen kartonnen kisten egbrukt worden i.v.m. de snelle ontbranding bij de invoer en, belangrijker, schade aan de zeer kostbare filterinstallatie.
Wat iedereen ooit een keer nodig heeft.
- Onderwerp starter Frankzomerdjk
- Startdatum
Gewoon op z'n Ikea's: Kista. Plat opgeslagen met montagehandleiding erbij. Dan hebben je nabestaanden ook nog wat te doen als afleiding.
Aan de andere kant: het uitzoeken van een kist voor een overledene heeft ook wel wat. Ik vond het bij mijn vader wel mooi om er eentje uit te zoeken die echt bij hem paste. Ik kreeg van de uitvaartbegeleider wel het advies om er bij het uitzoeken rekening mee te houden dat hij ook in wat grotere maten leverbaar moest zijn…
Daar zat ik dus ook aan te denken: beter dat de kist te breed is voor het graf dan dat oma te breed is voor de kist. Een kist kun je nog wel even naast het graf laten staan, maar als je met oma in handen staat en ze blijkt niet te passen is dat vervelender. Vooral als jij degene bent die de kist heeft gemaakt...
Zoals al eerder hier op het forum vermeld is mijn vrouw in Juni overleden en heb ik de kist zelf gemaakt (met hulp)
Ik heb een rechte kist gemaakt.
Ga er trouwens nog één maken voor mijn eigen, maar waar laat je hem?
Zit er aan te denken om hem demontabel te maken, maar hoe?
In Nederland mag je zelf de kist maken.
De Maximum maten en de voorwaarden zijn hier al vermeld.
De onderkant moet helemaal glad zijn zodat hij makkelijk kan schuiven.
De bekleding heb ik van katoen gemaakt en de kist van vuren.
Simpel en mooi
Voor je begint neem voor de zekerheid contact op met de gemeente en/of het crematorium wat de eisen zijn.
Ik heb een rechte kist gemaakt.
Ga er trouwens nog één maken voor mijn eigen, maar waar laat je hem?
Zit er aan te denken om hem demontabel te maken, maar hoe?
In Nederland mag je zelf de kist maken.
De Maximum maten en de voorwaarden zijn hier al vermeld.
De onderkant moet helemaal glad zijn zodat hij makkelijk kan schuiven.
De bekleding heb ik van katoen gemaakt en de kist van vuren.
Simpel en mooi
Voor je begint neem voor de zekerheid contact op met de gemeente en/of het crematorium wat de eisen zijn.
Als ik ooit overlijd dan mag men mijn lichaam gewoon in de kliko werpen. Maar goed dat past niet echt dus mijn lichaam zal wellicht even gecreemerd moeten worden. Volgens mij is dat ook mogelijk zonder een kist, dat opbaren e.d. mogen ze gewoon overslaan van mmij. Beetje mooi hout verbranden of in de grond stoppen vind ik doodzonde
Hier de methode om zonder kist verwijderd te worden:
http://www.uitvaart.nl/infotheek/begraven-cremeren-e-a/kisten-en-lijkwaden/uitvaart-zonder-kist
Hier de methode om zonder kist verwijderd te worden:
http://www.uitvaart.nl/infotheek/begraven-cremeren-e-a/kisten-en-lijkwaden/uitvaart-zonder-kist
Klinkt aantrekkelijk maar gaat helaas niet werken. De kist van een echte doe-het-zelver wordt van binnenuit geschroefd.
Voor je zelf een kist maken lijkt me niet moeilijk, maar voor een dierbare... dan krijgt zoiets toch een andere lading.
Ik heb er respect voor dat je dat hebt gedaan.
Wisten jullie van te voren dat dit komen ging, of was dit onverwacht en heb je in die korte tijd dat er van alles op je af komt en moet regelen dit er ook nog bij gedaan ?
(ik heb bij het overlijden van mijn vader ook veel zelf gedaan, oa het drukken van de kaarten omdat ik de standaard kaarten niks vond, ik vond dat wel bevredigend)
Het was verwacht en toch onverwachts.
De informatie had ik al voor 90% want ik zat er al een jaar aan te denken.
Begrafenis op zich hoef je niet zoveel te regelen, je geeft aan wat je wil.
Ik wilde o.a. zelf de kist maken.
Misschien dat ik hier dieper op inga, maar daar wil ik even over nadenken.
De informatie had ik al voor 90% want ik zat er al een jaar aan te denken.
Begrafenis op zich hoef je niet zoveel te regelen, je geeft aan wat je wil.
Ik wilde o.a. zelf de kist maken.
Misschien dat ik hier dieper op inga, maar daar wil ik even over nadenken.
Er over schrijven en een beetje filosoferen gaat wel. Totdat je de reactie van Jan leest. Ook foto's van het kistje van Martin zetten aan tot nadenken. Dank voor het delen van de gedachten en de overdenkingen.
hg Hugo
hg Hugo
Sluit me helemaal bij Hugo aan, wat een mooi en bijzonder onderwerp is dit geworden, het zet mij ook zeker aan het (na) denken. Mijn dank daarvoor.
jaap
jaap
Ja het brengt heel wat los ! iedereen heeft er in zijn leven mee te maken gehad met het verlies van een dierbare de een dichter bij dan de ander. En iedereen heeft er een ander idee over. En door dit onderwerp gaat iedereen er eens over nadenken en dat is geen slecht idee voor de meeste mensen.
Zonder al te veel in te gaan op het persoon kan ik uit eigen ervaring vertellen dat het maken van een dergelijk project een bijzondere klus is.
Het maken van de kist voor mijn vrouw
Ik heb hier de hulp van Rick en Tamar gehad.
Rick had mooi hout liggen en Tamar heeft het geschaafd/gezaagd en gelijmd op door mij aangegeven maten.
Ik heb het samen met 2 dochters geschuurd.
Ik heb de kist achterin onze eigen bus gezet en ben ermee naar huis gereden.
Daar hebben 2 dochters verder geschuurd en in de olie gezet.
De knoppen om het deksel vast te zetten heb ik ondertussen zelf gedraaid van het hout van een Fluweelboom, vastgezet aan Eiken.
Eén van mijn dochters is naar de markt gegaan en heeft wit katoen gehaald.
Ondertussen is er een soort van papier in de kist gelegd voor eventueel vocht .
Het katoen hebben we aan de zijkanten vastgeniet
Een soort hoofdkussen gemaakt.
Dit is trouwens kant en klaar te koop.
Maar alles deden we zelf.
Toen de kist klaar was werd het geïnspecteerd door de begrafenisondernemer, tussendoor was er ook goed overleg.
Na ruggespraak met het crematorium bleek dat de onderkant volledig vlak moest zijn.
Gauw naar de bouwmarkt voor een plaatje MDF en gelijk op maat laten zagen en eronder gelijmd.
In verband met de hoge temperatuur op dat moment een 2e deksel gemaakt met een raam erin.
Koelelement eronder en zo stond mijn vrouw opgebaard bij huis en konden we er 24 uur per dag naar toe.
Ik vindt het nog steeds dat ik hier goed aan gedaan hebt.
Ik heb hier de hulp van Rick en Tamar gehad.
Rick had mooi hout liggen en Tamar heeft het geschaafd/gezaagd en gelijmd op door mij aangegeven maten.
Ik heb het samen met 2 dochters geschuurd.
Ik heb de kist achterin onze eigen bus gezet en ben ermee naar huis gereden.
Daar hebben 2 dochters verder geschuurd en in de olie gezet.
De knoppen om het deksel vast te zetten heb ik ondertussen zelf gedraaid van het hout van een Fluweelboom, vastgezet aan Eiken.
Eén van mijn dochters is naar de markt gegaan en heeft wit katoen gehaald.
Ondertussen is er een soort van papier in de kist gelegd voor eventueel vocht .
Het katoen hebben we aan de zijkanten vastgeniet
Een soort hoofdkussen gemaakt.
Dit is trouwens kant en klaar te koop.
Maar alles deden we zelf.
Toen de kist klaar was werd het geïnspecteerd door de begrafenisondernemer, tussendoor was er ook goed overleg.
Na ruggespraak met het crematorium bleek dat de onderkant volledig vlak moest zijn.
Gauw naar de bouwmarkt voor een plaatje MDF en gelijk op maat laten zagen en eronder gelijmd.
In verband met de hoge temperatuur op dat moment een 2e deksel gemaakt met een raam erin.
Koelelement eronder en zo stond mijn vrouw opgebaard bij huis en konden we er 24 uur per dag naar toe.
Ik vindt het nog steeds dat ik hier goed aan gedaan hebt.
Laatst bewerkt:
Een collega-houtdraaister van Radius NHN is onlangs succesvol gestart met een eigen bedrijfje om houten urnen te maken: www.urnkunst.nl
A
Athanor
Guest
@ de Haan, Dank je wel voor het delen van deze informatie, het is toch een verhaal met een heel persoonlijke beleving, respect voor jullie persoonlijke aanpak. Het is goed om dan zelf zo wat te kunnen doen aan het afscheid, kan ook een troostende werking geven.
Hartelijke groet van Fons
Hartelijke groet van Fons
@DeHaan, na 2 begrafenissen deze week is mij weer duidelijk hoe pijnlijk het afscheid van een geliefde is en hoeveel troost het kan brengen voor de naasten om op een eigen en mooie manier de laatste eer aan de geliefde overledenen te brengen. Wat prachtig dat jullie dit allemaal zelf hebben kunnen doen voor jullie vrouw en moeder. Ik kan me alleen voorstellen dat jullie hier heel veel troost aan hebben gehad dat jullie het laatste wat jullie voor haar in het aardse konden doen op deze manier hebben kunnen doen. Respect!