Houtrotvullers zijn epoxyharsen met vuilers voor kleur en mechanische eigenschappen. Die zijn bedoeld om 'grote gaten' in hout, al dan niet onregelmatig van vorm, te vullen. Voor het verstevigen van hout heb je veel vloeibaarder materiaal nodig, zodat dat in het poreuze materiaal kan dringen. Vaak gaat dat overigens alleen goed onder druk, of bij onderdompeling onder vacuüm.
Eventueel, als het te vullen materiaal niet te dik is, en je dus zonder drukvat het hout tot in de kern zou kunnen behandelen, kun je een aangemaakte epoxy (of een andere hars) sterk verdunnen en in laten trekken - nog niet uitgeharde epoxies kun je veelal oplossen in aceton, MEK, of een andere keton.
Het mooiste resultaat, naar mijn mening, wordt echter bereikt met vacuüm/drukimpregnatie met acrylaat, in een proces dat in de VS 'stabilization' genoemd wordt (google op 'stabilized wood'). Over het hoe en wat is weinig info te vinden - het lijkt erop alsof de bedrijven die dit proces aanbieden het geheel graag 'geheim' houden - het is vooral geschikt voor kleine stukken hout, hoewel het voornamelijk het drukvat is dat de maximale afmeting bepaalt, en natuurlijk de combinatie van impregnatiesnelheid (cm doordringing per uur) en de snelheid waarmee de gebruikte hars uithardt. Dat laatste valt overigens te beïnvloeden door de keuze van de exacte hars, de gebruikte omstandigheden (temperatuur, vochtigheid, katalysatoren, etc), en de volgorde van toevoegen van componenten (eerst mengen dan impregneren, of stapsgewijs impregneren, hoewel daar ook weer interessante consequenties aan kleven...).
Er zwerft op internet een gescande kopie rond van een technische beschrijving van het proces en de benodigde materialen, ergens in de jaren 70 van de 20e eeuw (geloof ik) als technisch bulletin voor thuisgebruik uitgegeven door de US Forest Service - ik vermoed dat dit bulletin de basis vormt voor veel bedrijven en processen die heden ten dage nog in gebruik zijn. Het beschrijft hoe je dit in je achtertuin of werkplaats zelf kunt doen - het vergt wat knutselwerk en investering, en het zou tegenwoordig best wel eens minder eenvoudig kunnen zijn om aan de benodigde chemicaliën te komen. Het is als ik me goed herinner een puur vacuumproces, drukprocessen zijn te 'gevaarlijk' (ook in de jaren 70 al) om die via een zelfgebouwde opstelling te propageren...
Bij een vacuumproces wordt een poreus materiaal volledig ondergedompeld, waarna dmv onderdruk de lucht uit het poreuze materiaal 'gezogen' wordt. Impregnatie stagneert namelijk vaak omdat de lucht in de kanaaltjes niet weg kan als je van alle kanten tegelijk er vloeistof probeert in te forceren (denk aan het lijmen van een pen in een gat als er geen ruimte voor de overmaat aan lijm in het gat is om naar buiten gedrukt te worden). Nadat de lucht eruit is gezogen moet de impregnatievloeistof 'onder eigen kracht' in het poreuze materiaal trekken. Bij een vacuüm/druk proces wordt het materiaal eerst leeggezogen, waarna de vloeistof onder (hoge) druk in het materiaal wordt geperst. Dit heeft een betere, vooral snellere, impregnatie tot gevolg.
In het 'ergste' geval kun je een oude snelkookpan als vacuüm/druk vat gebruiken, mits je een goede vacuümpomp (en eventueel een drukpomp) hebt. In theorie kan één pomp zowel als vacuüm pomp als als drukpomp fungeren, hoewel er verschillende goede redenen zijn om daar twee afzonderlijke pompen voor te gebruiken.