Rick had me gevraagd om wat foto's van mijn slijpmethode te laten zien. Heel vereerd natuurlijk, maar stel je er niet teveel van voor. Ik zit ook maar in mijn schuurtje te prutsen. Wat ik op dit moment belangrijk vind:
- Zorg dat je slijpspullen altijd klaar staan/voor het grijpen liggen. Het werkt gewoon niet als je telkens alles speciaal klaar moet gaan zetten.
- Ik werk heel "mathematisch". Alles dus zorgvuldig meten en bekijken. Ik weet dater oude rotten zijn die uit de losse polsen geweldige resultaten boeken, maar dat kan ik dus niet.
- Om ook een tweede en derde keer een scherpe snede op een beitel te krijgen heb ik wat hulpmiddeltjes gemaakt.
Hier is mijn slijptafel. Het is een tamelijk grote puinhoop, moet ik echt eens iets beters voor fabriceren. Maar goed, van links naar rechts. De Cruessen slijpmachine. Een bak water en dan de slijpstenen die ik tussen wat houtjes klem die ik op de tafel gespijkerd heb.
De slijpmachine heeft een speciale Norton 3X 36 grit steen. Die slijpt heel koel, waardoor oververhitting van het staal lang niet zo snel gebeurd als met die witte 100 grit steen. Ook belangrijk is de diamant afritser. Die zorgt voor een schone en rechte steen.
Dan mijn slijp en wetstenen. Van links naar rechts. Een Sigma 240. Die moet ik nog leren kennen. Hij is in elk geval wel snel en heel grof. Dan een DMT coarse/xcoarse, vooral om mijn andere stenen te vlakken. Een Sigma 1000. Die heb ik ook sinds kort. Hij is beduidend sneller dan mijn oude Naniwa 800 en blijft ook net wat langer vlak. De Naniwa werd al hol als je er alleen maar naar wijst. En tenslotte de Naniwa 8000. Fijne steen, polijst heel mooi en wordt ook niet zo supersnel hol.
Ten slotte de hulpmiddeltjes. Een simpele Eclipse slijphulp. Af en toe het wieltje smeren, verder werkt hij prima. Een loep, gebruik ik heel vaak om te kijken waar ik slijp en of ik wel genoeg slijp. En tenslotte het instelplankje voor de slijphulp. Dit is echt handig om heel snel je beitel op de gewenste diepte in de slijphulp te kunnen zetten. Ik heb er nog een paar shims bij gemaakt, om wat te kunnen varieren in slijphoek. Om nu bij elke beitel de laatst gebruikte hoek terug te vinden schrijf ik tegenwoordig netjes op wat ik heb gebruikt.
Als demonstratie hoe ik te werk ga heb ik een oude Nooitgedacht schaaf van de plank gehaald waar ik nog nooit iets mee gedaan had. Eerst de achterkant (spiegelzijde?). Die moet in het deel bij de snede natuurlijk heel goed vlak worden. Vaak is dit het meeste werk bij een oude beitel. Ik maak geen foto's van het werk zelf, dat is ook niet zo boeiend, een stuk staal over de steen heen weer schuiven. Belangrijk vind ik dat de steen goed gevlakt is en regelmatig opnieuw gevlakt wordt. Het is verbazend hoe snel je waterstenen hol slijpt, ook als je voor je gevoel netjes het hele oppervlak gebruikt. Regelmatig kijken of je overal een gelijkmatig slijpbeeld hebt. Frustrerend is dat je vaak pas bij de laatste wetsteen echt goed kunt zien of elke hoek meegenomen is. Anders moet je dus weer terug naar een grovere steen en opnieuw. Deze beitel was redelijk vlak en heb ik achtereenvolgens met de Sigma 240, de DMT coarse en de wetstenen behandelt. Er is nog steeds een hoekje niet meegeslepen, maar ik vond het wel best zo. Nog iets, op de verschillende stenen werk ik afwisselend links-rechts of op-neer. Zo zie je aan de slijpsporen wat beter of je echt alle sporen van de vorige steen uitgewist hebt.
Dan op de slijpmachine de vouw slijpen. Hij had een wel heel steile vouw en die heb ik teruggeslepen naar ongeveer 25 graden. Langzaam aan, niet te zwaar op de beitel leunen, vaak koelen in het bakje water. Ik slijp gewoon tot ik een scherpe snede heb. Andere mensen stoppen eerder omdat je die scherpe snede snel kunt oververhitten. Maar met die nieuwe slijpsteen valt dat gelukkig erg mee. Het resultaat ziet er op de foto blauw uit, maar gelukkig is dat niet zo in het echt. Blauw is fout, zelfs licht gelig is al te heet geweest. Slijpen doe ik met mijn vingers vlak achter de snede, zo voel je als het staal warm wordt.
Het meeste werk hebben we nu gehad. Nu gaat de beitel in de slijphulp, op 30 graden in dit geval en op de 1000 en de 8000 wetstenen maak ik een heel smal geslepen randje dat gepolijst is. Daarna de achterkant op de 8000 steen om de braam weg te halen, nog een keertje de vouw en nog een keer de achterkant. Door met de slijphulp en het instelplankje te werken is het de volgende keer makkelijk om dezelfde hoek terug te vinden. Wordt hij dan niet lekker scherp dan kan je makkelijk met de houten shims iets steiler gaan en zo weer de snijkant goed op de steen te krijgen. Wordt het gepolijste randje te breed, dan weer even terug op de slijpmachine. Bij het wetten duw ik ook afwisselend een paar keer wat harder op de linker en rechter hoek om zo een iets ronde snijkant te krijgen.
En het resultaat? Hij doet het (na wat geklooi aan het houten blok zelf en de afstelling). De beitel is nu goed scherp en ik vind houten schaven nog steeds niet geweldig om meete werken.
Ik hoop dat iemand iets heeft aan dit lange verhaal. Ik hoor heel graag op en aanmerkingen, of als andere mensen hun methodes willen laten zien: graag!
- Zorg dat je slijpspullen altijd klaar staan/voor het grijpen liggen. Het werkt gewoon niet als je telkens alles speciaal klaar moet gaan zetten.
- Ik werk heel "mathematisch". Alles dus zorgvuldig meten en bekijken. Ik weet dater oude rotten zijn die uit de losse polsen geweldige resultaten boeken, maar dat kan ik dus niet.
- Om ook een tweede en derde keer een scherpe snede op een beitel te krijgen heb ik wat hulpmiddeltjes gemaakt.
Hier is mijn slijptafel. Het is een tamelijk grote puinhoop, moet ik echt eens iets beters voor fabriceren. Maar goed, van links naar rechts. De Cruessen slijpmachine. Een bak water en dan de slijpstenen die ik tussen wat houtjes klem die ik op de tafel gespijkerd heb.
De slijpmachine heeft een speciale Norton 3X 36 grit steen. Die slijpt heel koel, waardoor oververhitting van het staal lang niet zo snel gebeurd als met die witte 100 grit steen. Ook belangrijk is de diamant afritser. Die zorgt voor een schone en rechte steen.
Dan mijn slijp en wetstenen. Van links naar rechts. Een Sigma 240. Die moet ik nog leren kennen. Hij is in elk geval wel snel en heel grof. Dan een DMT coarse/xcoarse, vooral om mijn andere stenen te vlakken. Een Sigma 1000. Die heb ik ook sinds kort. Hij is beduidend sneller dan mijn oude Naniwa 800 en blijft ook net wat langer vlak. De Naniwa werd al hol als je er alleen maar naar wijst. En tenslotte de Naniwa 8000. Fijne steen, polijst heel mooi en wordt ook niet zo supersnel hol.
Ten slotte de hulpmiddeltjes. Een simpele Eclipse slijphulp. Af en toe het wieltje smeren, verder werkt hij prima. Een loep, gebruik ik heel vaak om te kijken waar ik slijp en of ik wel genoeg slijp. En tenslotte het instelplankje voor de slijphulp. Dit is echt handig om heel snel je beitel op de gewenste diepte in de slijphulp te kunnen zetten. Ik heb er nog een paar shims bij gemaakt, om wat te kunnen varieren in slijphoek. Om nu bij elke beitel de laatst gebruikte hoek terug te vinden schrijf ik tegenwoordig netjes op wat ik heb gebruikt.
Als demonstratie hoe ik te werk ga heb ik een oude Nooitgedacht schaaf van de plank gehaald waar ik nog nooit iets mee gedaan had. Eerst de achterkant (spiegelzijde?). Die moet in het deel bij de snede natuurlijk heel goed vlak worden. Vaak is dit het meeste werk bij een oude beitel. Ik maak geen foto's van het werk zelf, dat is ook niet zo boeiend, een stuk staal over de steen heen weer schuiven. Belangrijk vind ik dat de steen goed gevlakt is en regelmatig opnieuw gevlakt wordt. Het is verbazend hoe snel je waterstenen hol slijpt, ook als je voor je gevoel netjes het hele oppervlak gebruikt. Regelmatig kijken of je overal een gelijkmatig slijpbeeld hebt. Frustrerend is dat je vaak pas bij de laatste wetsteen echt goed kunt zien of elke hoek meegenomen is. Anders moet je dus weer terug naar een grovere steen en opnieuw. Deze beitel was redelijk vlak en heb ik achtereenvolgens met de Sigma 240, de DMT coarse en de wetstenen behandelt. Er is nog steeds een hoekje niet meegeslepen, maar ik vond het wel best zo. Nog iets, op de verschillende stenen werk ik afwisselend links-rechts of op-neer. Zo zie je aan de slijpsporen wat beter of je echt alle sporen van de vorige steen uitgewist hebt.
Dan op de slijpmachine de vouw slijpen. Hij had een wel heel steile vouw en die heb ik teruggeslepen naar ongeveer 25 graden. Langzaam aan, niet te zwaar op de beitel leunen, vaak koelen in het bakje water. Ik slijp gewoon tot ik een scherpe snede heb. Andere mensen stoppen eerder omdat je die scherpe snede snel kunt oververhitten. Maar met die nieuwe slijpsteen valt dat gelukkig erg mee. Het resultaat ziet er op de foto blauw uit, maar gelukkig is dat niet zo in het echt. Blauw is fout, zelfs licht gelig is al te heet geweest. Slijpen doe ik met mijn vingers vlak achter de snede, zo voel je als het staal warm wordt.
Het meeste werk hebben we nu gehad. Nu gaat de beitel in de slijphulp, op 30 graden in dit geval en op de 1000 en de 8000 wetstenen maak ik een heel smal geslepen randje dat gepolijst is. Daarna de achterkant op de 8000 steen om de braam weg te halen, nog een keertje de vouw en nog een keer de achterkant. Door met de slijphulp en het instelplankje te werken is het de volgende keer makkelijk om dezelfde hoek terug te vinden. Wordt hij dan niet lekker scherp dan kan je makkelijk met de houten shims iets steiler gaan en zo weer de snijkant goed op de steen te krijgen. Wordt het gepolijste randje te breed, dan weer even terug op de slijpmachine. Bij het wetten duw ik ook afwisselend een paar keer wat harder op de linker en rechter hoek om zo een iets ronde snijkant te krijgen.
En het resultaat? Hij doet het (na wat geklooi aan het houten blok zelf en de afstelling). De beitel is nu goed scherp en ik vind houten schaven nog steeds niet geweldig om meete werken.
Ik hoop dat iemand iets heeft aan dit lange verhaal. Ik hoor heel graag op en aanmerkingen, of als andere mensen hun methodes willen laten zien: graag!
