In Nederland is de pen en gatverbinding met spatpen heel veel gebruikt voor naar buitendraaiende ramen, dit voor raamhout van 67 x 38 mm (onderdorpel 80 x 38), de pen werd dan ongeveer 15 mm smaller gemaakt, en de spatpen had een lengte van 5 mm, de pen ging ook in een blind gat (pen niet door de stijl) er bleef 12mm hout staan, en de pen werd ongeveer 3 mm korter als de diepte van het gat gemaakt. dit was in de 70 er jaren een hele gebruikelijke en beproefde verbinding.
Later met de komst van dubbele beglazing is het raamhout zwaader (lees dikker) geworden en is men overgegaan op de slisverbinding die U bedoeld, maar in Nederland was het gewoon om deze uit te voeren met dubbele pen.( ook wel dubbele pen en gat verbinding genoemd)
Zo heeft elk land wel zijn rare gewoontes
De zin van deze constructie ontgaat mij volledig, er is geen aanwijsbare logica om op deze plaats een spatpen te voorzien. Voor de sterkte van het geheel al helemaal niet. Als we uitgaan van de bovenstaande afmetingen van het hout hou je in het beste geval een pen over van 35mm hoog, 67mm -12mm sponning, en min 20mm vermindering onderaan
Omdat bij jullie de ramen blijkbaar naar buiten opendraaien
zou ik eerder denken aan een constructie waarbij de bovenregel volledig doorloopt en de stijlen hieronder stoppen, zo heb je geen last van inwaterend kopshout.
Om het vervormen van de raamvleugel tegen te gaan is een vermindering met spatpen ook nutteloos, daarvoor is de sectie van de pen veel te gering. Dat vervormen word bij raamvleugels trouwens tegengegaan door het glas op te wiggen, het glas word gebruikt als een schoor, de wiggen worden dan ook in die zin gepositioneerd.
Een dubbele slisverbinding levert een veel sterkere verbinding op = groter lijmoppervlak. Voor het maken van nieuwe ramen of raamvleugels zou ik dan ook hier voor opteren in plaats van de (blijkbaar) traditionele verbinding.
Een verbaasde lezer,
André
