Ik bouw zelf violen, geen gitaren. Dus beoordeel zelf of je wat hebt aan mijn opmerking. Omdat het gaat om een muziekinstrument zou ik ook zeker nadenken over de akoestische kant van de zaak. Bij violen is vrije gebruikelijk om eerst een gronderingslaag aan te brengen met 2 doelen: (a) verzegelen van de poriën, zodat daar geen (kleur-)lak/olie meer in trekt en (b) het klankhout responsiever te maken. Dat laatste punt noemt Sacconi in "die Geheimnisse Stradivaris" Verknöcherung ("verknoking", wat ik zelf vertaal als "knapperig maken") van het hout. Dat effect is zeer goed te horen wanneer je op een wel/niet behandeld blad klopt.
Op een vioolblad zou ik zelf nooit puur olie (lijnolie?) op het blanke hout aanbrengen, uit angst het hout "papperig" te maken en daarmee de helderheid van de klank negatief te beïnvloeden. Dan zou ik eerder voor een grondlaag van caseïne gaan (simpel zelf te maken van magere kwark en een theelepeltje putkalk: ongebluste kalk). In mijn ervaring valt de verkleuring reuze mee. Ook eiwit met een kleine toevoeging lijnolie geeft een vrijwel kleurloze verzegelingslaag met vrij goede akoestische eigenschappen.
Als je echt wilt gaan experimenteren zou je ook nog Kalium waterglas (Kremer Pigmente art.nr. 77750) kunnen proberen. Soms (niet altijd) geeft dat een groene waas. Sacconi geeft aan dat hij dat gebruikte. Ik heb zelf goede resultaten met Grundierung GD van Kremer Pigmente art.nr. 79720. Dat geeft wel een "oud hout" verkleuring, maar bij vioolbouw wordt dat eerder gewaardeerd.
Maar ik zou je in ieder geval aanraden om met een aparte gronderingslaag en laklaag te werken. Zowel voor de klank als voor het uiterlijk. Klanktechnisch is het absoluut niet "lood om oud ijzer".