Hallo mede houtbewerkers,
Tot mijn schrik zie ik dat ik mezelf al op 29-12-11 heb ingeschreven op dit forum, en me tot op heden nog niet heb voorgesteld. Daar moet ik me wel een beetje voor schamen. Bij deze dan!
Mijn naam is Paul, 47 jaar, woonachtig in Wijchen en werkzaam als TD-er bij een zonweringproducent.
Mijn ouders hadden een brood en banketbakkerij. Mijn vader moest die van zijn vader overnemen, geheel tegen zijn zin, hij wilde liever de techniek in. Helaas voor hem had ie geen keus. Ik ben zelf (vrijwillig) de bakkerij in gegaan, echter toen ik zo'n 16 jaar was kreeg mijn vader een hersenbloeding en moest uiteindelijk de bakkerij verkocht worden. Ik was nog te jong en had nog helemaal geen papieren om de zaak over te nemen. Helaas voor mij??? Gelukkig niet. Ik heb wel verschillende diploma's gehaald, maar na zo'n tien jaar beroepsmatig werkzaam te zijn geweest in de bakkerij had ik het wel een beetje gezien. Dit ga ik echt niet tot mijn pensioen doen. In mijn vrije tijd was ik altijd met techniek bezig (zoals mijn vader dat eigenlijk ook deed) en had daar erg veel plezier in (carnavals wagens bouwen, het gebouw van een jeugdcentrum en een scoutinggroep onderhouden, een aanhangwagen verbouwen voor een grote groepstent van die scouting). Ik had mezelf leren lassen, een beetje metselen (als het maar niet netjes hoeft) enz., ik had overal plezier in. Ik verzamelde in de loop der tijd ook een heel assortiment aan gereedschap. De bakkerij uit......ik besloot van mijn hobby mijn beroep te maken, iets in de techniek. Makkelijk gezegd. Ontslag genomen, tent achter op de motor, en eerst maar een paar weken rondtrekken. Eenmaal weer thuis de krant opengeslagen en daar stond ie dan: de juiste vacature op de juiste tijd: zeilmaker, opleiding binnen het bedrijf. Stond daar op de eerste werkdag.... zonneschermen in elkaar te schroeven. Geen zeilmakerijwerk zoals afgesproken. Dat was tekenend voor de hele werkwijze van het bedrijf, maar ik nam het voor lief, mede omdat ik in op een onbewaakt ogenblik in een café na enige consumpties met twee vrienden afgesproken had dat we met de motor een half jaar door Afrika zouden trekken. Ik hou me graag aan mijn afspraken dus het jaarcontract liep precies af op het moment dat we de motoren richting L' Afric wilden sturen. Toen ik mijn contract niet wilde verlengen was mijn werkgever erg teleurgesteld. Ze waren erg tevreden over mij. En of ik na dat half jaar wel weer terug wilde komen. Daar had ik eigenlijk geen zin in, maar het leek me wel een rustig gevoel dat ik me na terugkomst niet druk hoefde te maken over een baan om de knip weer te vullen. Ruim een half jaar een onvergetelijk avontuur beleefd in een erg mooi Afrika op plaatsen waar we nagenoeg geen toeristen tegenkwamen. Ook kans genoeg gehad om motorfietsbanden te leren plakken en om over de kop geslagen frames weer (iets of wat) recht te buigen. Eenmaal terug in Nederland toch weer bij het zelfde bedrijf aan de slag gegaan, maar eigenlijk alleen omdat de collega waar ik erg prettig mee kon samenwerken er nog steeds werkte. Samen de hele dag op pad om zonwering te monteren en gebakken vis te eten. (we hielden een logboek bij van alle viskramen met wie, welke dag, waar, zijn vis stond te verkopen en we gaven ze ook een beoordelingscijfer. Vishandel Bos hebben we maar 1 maal bezocht
, de vis betaalden we met de fooi die we kregen). De werkwijze van het bedrijf was echter nog steeds net zo beroerd als toen ik er kwam te werken, en uiteindelijk besloot ik toch maar dat ik iets anders moest gaan zoeken. Dus ontslag genomen, en voor ik het wist had ik al een sollicitatiegesprek bij een toeleverancier. Ik kon daar als servicemonteur aan de slag, maar men vroeg me heel voorzichtig of ik 2 dagen in de week in de technische dienst bij wilde springen. Kwam er dan toch iets 'van je hobby je beroep maken plan' terecht. Jawel, het TD werk breide zich steeds meer uit en men vroeg of ik helemaal de TD in wilde. Daar hoefde ik niet lang over na te denken (ik had alle files in Nederland wel zo'n beetje gezien) en ik wist wel een vervanger voor het servicewerk: de collega bij mijn vorige werkgever. Komt alles toch nog goed! De TD deed ik samen met nog iemand en samen bedachten wij allerlei hulpmiddelen om de productie te verbeteren of überhaupt te laten plaatsvinden. Deze hulpmiddelen liepen uiteen van een aangepast tangetje tot complete machines. alles in eigen beheer bedacht, ontworpen en gemaakt. Ik heb in die jaren enorm veel geleerd, en dan vooral: alles is te maken. Dit werk kan ik wel tot ver na mijn pensioen blijven doen. Helaas: begin 2012 kreeg ik de mededeling dat de productie naar Polen werd verhuisd. Sterker nog: mij werd verzocht om de productie naar Polski te verhuizen. Ja, de hele productie bestond voor een groot deel uit eigenbouw machines, dus om problemen te voorkomen moest ik het zelf maar doen. Dubbel gevoel, wetende dat er 20 man productie personeel, inclusief mijzelf, op straat komt te staan, maar er nog steeds 20 man op kantoor van moeten blijven eten. Een keer of vijf op en neer gereden naar Poznan om daar steeds een deel op te bouwen. Elke keer ook tijd ingeruimd om daar de stad te verkennen. Toch een heel ander (positiever) beeld van Polen gekregen. Afijn, mij werd ook verteld dat ze me wilden behouden voor het moederbedrijf vanwege mijn kennis en ervaring. Ben uiteindelijk bij mij huidige werkgever terecht gekomen en daar kan ik me nog meer uitleven als ik tot nu toe al deed. Ik lieg niet als ik zeg dat ik de hele dag sta te hobby-en. Ik ga nooit met tegenzin naar het werk. Ik heb een uitgebreid machinepark tot mijn beschikking, werk met veel verschillende materialen en technieken. Blijf het leuk vinden om nieuwe dingen te leren. Ik woon sinds een jaar officieel samen (daarvoor een paar jaar niet officieel) met Simone en haar zoon (Kevin) en 2 ondeugende katten (Broer en Zus, ik hou niet van moeilijk namen). We kijken erg weinig TV (alleen het journaal en Der Sendung mit der Maus op de ZDF) dus ruim de tijd voor creativiteit. Ik mag graag koken en heb dat wel redelijk onder de knie (naast de bakkersopleiding ook 2 jaar kookopleiding genoten) en kook dan ook graag voor gasten. Ik heb me de kunst van het glas in lood maken eigen gemaakt en in het verlengde daarvan de Tiffany techniek ook maar aangepakt. Een erg rustgevende hobby die me erg veel voldoening geeft. Vooral het ambacht spreekt me aan. Mijn vriendin kan ook niet stil zitten. Ze maakt kleding, schildert, maakt ook wel 's iets met glas,boetseert heeft een hobbykamer vol met allerlei materiaal en knutselt van alles in elkaar en is dan erg kritisch op de afwerking (het is niet gauw goed). Als we ergens heen gaan wil ze graag dat ik rijd. Laatst een weekendje Maastricht, zit zij naast me te breien, heeft ze bij aankomst een muts af. Echt waar! Was helaas voor haarzelf, da's dan weer minder. Ik hou wel van haar hoor!
Maar, wat doe ik dan op dit houtforum? Ik maak wel van alles van hout, maar kwam eigenlijk niet verder dan het MDF-niveau. Dat is makkelijk te bewerken en netjes af te werken. Maar ik wilde meer. Ik wilde werkstukken maken met zwaluwstaarten en pengatverbindingen en dat afwerken met olie o.i.d. zodat je het hout (en de verbindingen) blijft zien en het niet onder een laag verf verstoppen. Ik kan altijd mijn ogen uitkijken als ik werk van mijn broer zie. Hij is meubel restaurateur op een zeer hoog niveau. Niet dat ik dat wil gaan doen, maar handmatig een nette houtverbinding maken moet ik toch wel onder de knie kunnen krijgen. Ergens in 2011 bij Meubelmakerij Kopshout in Nijmegen een cursus gevolgd. Daar ging een wereld voor me open. Erg veel geleerd daar. Kwam zo bij Baptist in Arnhem terecht en zij attendeerde me op dit houtforum. Eerst maar wat meegelezen, ik had zelf natuurlijk nog niet veel in te brengen (nog steeds niet eigenlijk). Vlak na mijn aanmelding slokte het Polen verhuisverhaal en nieuwe werkgever en ook nog gaan samenwonen een hoop tijd op. Ook nog een houten (jawel) schuur gebouwd voor de fietsen, motor, tuinspullen e.d. zodat de stenen schuur leeggemaakt kon worden voor mijn houthobby
. De boel opgeknapt, houten vloer erin, goede verlichting, perslucht (compressor in andere schuur). Kon eindelijk de zaagmachine die ik al een tijdje bij een vriend gestald had staan in gebruik genomen worden. Verder heb ik de beschikking over een Woodrat (heb ik gemonteerd op een lineair geleiding en gaat elektrisch richting plafond als ik 'm niet gebruik), 2 Hitachi bovenfrezen (eentje op de Woodrat), bandschuurmachine, handcirkelzaag en nog veel meer lekkers. Naast de werkstukken die ik op de cursus moest maken (hamer, 2 kistjes waar ik erg trost op ben) heb ik zelf een kruidenkastje in beuken ontworpen met een deurtje waarin ik een Tiffany glaspaneel heb gemaakt. Het kastje hangt in de woonkamer te pronken. Ik moet er nog wel laadjes in maken. Momenteel ben ik bezig met een soort mimi-setje dat bestaat uit 1 tafeltje van 50x50 cm en 2 kleinere waarbij de poten kunnen scharnieren waardoor het blad in drieën klapt en in een sponninkje onder het grote tafeltje kan schuiven. Idee gezien op een 'antiek/rommelmarkt' in Polen, en dat in Sketch-up getekend tot een voor mij bruikbaar formaat. Ik ben nu bang dat er om foto's gevraagd gaat worden. Die heb ik wel, maar ik zou niet weten hoe ik die hier toonbaar moet maken. Dat moet ik dan maar even aan mijn vriendin vragen, daar is zij gelukkig veel handiger in als ik.
Ik geloof dat het wel een lang verhaal is geworden, maar ik moest natuurlijk wel even 2 jaar inhalen
Groet Paul.
P.s. ik heb het niet zo op forums vanwege de onzin die er vaak langskomt. Ik ben ze bij Baptist toch dankbaar dat men mij op dit forum attendeerde. Erg waardevolle informatie is hier te vinden en er wordt op een prettige manier met elkaar gecommuniceerd.
Tot mijn schrik zie ik dat ik mezelf al op 29-12-11 heb ingeschreven op dit forum, en me tot op heden nog niet heb voorgesteld. Daar moet ik me wel een beetje voor schamen. Bij deze dan!
Mijn naam is Paul, 47 jaar, woonachtig in Wijchen en werkzaam als TD-er bij een zonweringproducent.
Mijn ouders hadden een brood en banketbakkerij. Mijn vader moest die van zijn vader overnemen, geheel tegen zijn zin, hij wilde liever de techniek in. Helaas voor hem had ie geen keus. Ik ben zelf (vrijwillig) de bakkerij in gegaan, echter toen ik zo'n 16 jaar was kreeg mijn vader een hersenbloeding en moest uiteindelijk de bakkerij verkocht worden. Ik was nog te jong en had nog helemaal geen papieren om de zaak over te nemen. Helaas voor mij??? Gelukkig niet. Ik heb wel verschillende diploma's gehaald, maar na zo'n tien jaar beroepsmatig werkzaam te zijn geweest in de bakkerij had ik het wel een beetje gezien. Dit ga ik echt niet tot mijn pensioen doen. In mijn vrije tijd was ik altijd met techniek bezig (zoals mijn vader dat eigenlijk ook deed) en had daar erg veel plezier in (carnavals wagens bouwen, het gebouw van een jeugdcentrum en een scoutinggroep onderhouden, een aanhangwagen verbouwen voor een grote groepstent van die scouting). Ik had mezelf leren lassen, een beetje metselen (als het maar niet netjes hoeft) enz., ik had overal plezier in. Ik verzamelde in de loop der tijd ook een heel assortiment aan gereedschap. De bakkerij uit......ik besloot van mijn hobby mijn beroep te maken, iets in de techniek. Makkelijk gezegd. Ontslag genomen, tent achter op de motor, en eerst maar een paar weken rondtrekken. Eenmaal weer thuis de krant opengeslagen en daar stond ie dan: de juiste vacature op de juiste tijd: zeilmaker, opleiding binnen het bedrijf. Stond daar op de eerste werkdag.... zonneschermen in elkaar te schroeven. Geen zeilmakerijwerk zoals afgesproken. Dat was tekenend voor de hele werkwijze van het bedrijf, maar ik nam het voor lief, mede omdat ik in op een onbewaakt ogenblik in een café na enige consumpties met twee vrienden afgesproken had dat we met de motor een half jaar door Afrika zouden trekken. Ik hou me graag aan mijn afspraken dus het jaarcontract liep precies af op het moment dat we de motoren richting L' Afric wilden sturen. Toen ik mijn contract niet wilde verlengen was mijn werkgever erg teleurgesteld. Ze waren erg tevreden over mij. En of ik na dat half jaar wel weer terug wilde komen. Daar had ik eigenlijk geen zin in, maar het leek me wel een rustig gevoel dat ik me na terugkomst niet druk hoefde te maken over een baan om de knip weer te vullen. Ruim een half jaar een onvergetelijk avontuur beleefd in een erg mooi Afrika op plaatsen waar we nagenoeg geen toeristen tegenkwamen. Ook kans genoeg gehad om motorfietsbanden te leren plakken en om over de kop geslagen frames weer (iets of wat) recht te buigen. Eenmaal terug in Nederland toch weer bij het zelfde bedrijf aan de slag gegaan, maar eigenlijk alleen omdat de collega waar ik erg prettig mee kon samenwerken er nog steeds werkte. Samen de hele dag op pad om zonwering te monteren en gebakken vis te eten. (we hielden een logboek bij van alle viskramen met wie, welke dag, waar, zijn vis stond te verkopen en we gaven ze ook een beoordelingscijfer. Vishandel Bos hebben we maar 1 maal bezocht
Maar, wat doe ik dan op dit houtforum? Ik maak wel van alles van hout, maar kwam eigenlijk niet verder dan het MDF-niveau. Dat is makkelijk te bewerken en netjes af te werken. Maar ik wilde meer. Ik wilde werkstukken maken met zwaluwstaarten en pengatverbindingen en dat afwerken met olie o.i.d. zodat je het hout (en de verbindingen) blijft zien en het niet onder een laag verf verstoppen. Ik kan altijd mijn ogen uitkijken als ik werk van mijn broer zie. Hij is meubel restaurateur op een zeer hoog niveau. Niet dat ik dat wil gaan doen, maar handmatig een nette houtverbinding maken moet ik toch wel onder de knie kunnen krijgen. Ergens in 2011 bij Meubelmakerij Kopshout in Nijmegen een cursus gevolgd. Daar ging een wereld voor me open. Erg veel geleerd daar. Kwam zo bij Baptist in Arnhem terecht en zij attendeerde me op dit houtforum. Eerst maar wat meegelezen, ik had zelf natuurlijk nog niet veel in te brengen (nog steeds niet eigenlijk). Vlak na mijn aanmelding slokte het Polen verhuisverhaal en nieuwe werkgever en ook nog gaan samenwonen een hoop tijd op. Ook nog een houten (jawel) schuur gebouwd voor de fietsen, motor, tuinspullen e.d. zodat de stenen schuur leeggemaakt kon worden voor mijn houthobby
Ik geloof dat het wel een lang verhaal is geworden, maar ik moest natuurlijk wel even 2 jaar inhalen
Groet Paul.
P.s. ik heb het niet zo op forums vanwege de onzin die er vaak langskomt. Ik ben ze bij Baptist toch dankbaar dat men mij op dit forum attendeerde. Erg waardevolle informatie is hier te vinden en er wordt op een prettige manier met elkaar gecommuniceerd.