Hartelijk dank voor de uitgebreide extra informatie Caspar.
Gisteren heb ik heel de middag geexperimenteerd (gespeeld). UIt de afvalbak allemaal stukken hout met woest golvende draad en kwasten op gediept.
Eerst de Stanley #7. Daar had ik direct al het probleem te pakken dat Caspar noemt, de druk van de keerbeitel op de gewone beitel. Bij mij was de vering grotendeels weg uit de keerbeitel en als ik de keerbeitel heel dicht op de snede zet, werd de spaan gewoon onder de keerbeitel geduwd. Dus dat ding in de bankschroef gezet en er eens flink aan getrokken. Nu gaat het goed. Wat zeg ik, het gaat fantastisch! Krullen tot wel 0,2mm dik en absoluut geen uitbreeksels.
Ik heb toen geprobeerd te meten hoe ver de keerbeitel nu van de snede af stond. Zo goed als ik meten kon kwam ik op 0,2mm. Na enig oefenen is het geen enkel probleem meer om deze setting snel en accuraat voor elkaar te krijgen. Wat ik doe is de keerbeitelschroef handvast vast te zetten. Dan hou ik de hele assemblage zo in het licht dat ik goed het glinsterende randje tussen keerbeitel en snede kan zien. Dan schuif ik hem gewoon met mijn vingers naar voren, dat gaat makkelijk. Vervolgens met een schroevedraaier de schroef flink vast zetten en alles in de schaaf plaatsen. Ook de dekbeitel schroef heb ik een kwart slagje extra gegeven, zodat die ook goed onder spanning staat. Het kost even wat oefening, maar is echt niet moeilijk.
Verder gespeeld. De Stanley #4 heeft een hele nauwe mondopening en het is nu op het randje of het wel of niet werkt. Werkt het wel, dan kan ik er heel mooi mee schaven, werkt het niet dan zit hij gelijk verstopt. Ik heb nog een beetje de bibbers om nu al de vijl in de schaaf te zetten. Maar ik denk dat ik niet te moeilijk moet doen, het is maar een simpele UK Stanley.
Mijn infill schaaf. Die had ik met een extra shim achter de beitel een nauwe mond gegeven. Shim er uit gehaald, er is nu een spleet van een paar milimeter. Dekbeitel weer op zo'n 0.2mm (op het oog, niet gemeten) en hij werkt ook gewoon faantaastiesh! Door het gewicht glijdt hij nog mooier over het hout dan de Stanley. Nadeel van zware schaven is dat ik na een tijdje een zere elleboog krijg.
Op een stuk hout vol knoesten heb ik nog even gekeken hoe het zich verhoudt met een schraapstaal. Wel, het knapte er niet van op! Rond de knoesten heb je soms stukken waar de draad haast verticaal is en je dus kops hout staat te bewerken. Die waren keurig glad geschaafd, maar werden door de schraper weer helemaal ruw en brokkelig.
Nog een stukje kwartiers Jatoba met kruisdraad gepakt, gewoonlijk zeer moeilijk te schaven, maar het werd nu zo mooi, dat ik de vaten in het hout kon tellen zo scherp waren ze doorgesneden.
Kortom, ik ben laaiend enthousiast, er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Caspar, waarom heb ik niet eerder naar je geluisterd? :lol:
In elk geval is de video heel leerzaam geweest en heeft me duidelijke richtlijnen gegeven waar ik op moest letten. Eenmaal een begin gemaakt is dan met zelf experimenteren veel te ontdekken.