Niet eenvoudig, met houtbewerken beginnen. Voordat je ook maar het simpelste stukje meubel kan maken moet je eerst een heleboel voor elkaar hebben, zo ontdekte ik.
Vorig jaar zomer ben ik begonnen met houtbewerken. Een paar zagen, een oude schaaf en een elektrische boor, daar zou ik toch een heel eind mee moeten komen. Vergeet het maar. Kruishout, blokhaken, vijlen, schraapstalen, meer schaven, meer zagen (wie had er ooit gehoord van een schulpzaag....), beitels in vele maten, hamers, en nog veel meer. Dus na een klein fortuin uitgegeven te hebben, met een gemeen stemmetje achter in het hoofd die de hele tijd herhaalde: "wat als ik het nu niet leuk vind.....weg geld", begon ik vol goede moed met houtbewerken. HOUTbewerken. Waar in vredesnaam haal ik goed hout weg. De bouwmarkt blijkt na een korte inspectie weinig te hebben. Dus een zoektocht brengt me bij inlands hout. Om de hoek blijkt. Das een meevaller. Mocht ook wel.
Een paar stukjes lindehout en esdoorn rijker (ruw hout, alleen even door de vandikte geweest) ga ik vol goede moed met mijn schaven aan de slag. Maar alles wat er gebeurde, mooie krullen zoals in de filmpjes op Youtube zaten er niet bij. Hoe kan dat nou? Misschien de schaven maar eens slijpen en afstellen. Dus slijpmateriaal gekocht (en ik maar hopen dat het bij het kleine fortuin bleef, niet dus) en aan het slijpen van de beitels begonnen. Binnen no time weer een uitgave gedaan voor een Honingguide (het saldo op de bankrekening begint zo langzamerhand zorgwekkend klein te worden) en na veel zweet, heel veel zweet en frustratie en ook wat bloed, een aantal min of meer scherpe beitels verkregen. Dat werkt al een stuk beter. Maar schaven blijkt ook al weer een kunst op zich. Twee kanten van het hout recht maken met alleen handschaven, niet makkelijk. Ronduit moeilijk en dus frustratie alom. Rond deze tijd kwam er langzaam maar zeker een einde aan mijn vakantie en ook aan mijn geduld. Na weken ploeteren was ik niet veel verder dan geslepen beitels en ..... tja, dat was het wel. Hierna nam het werk mijn tijd weer in beslag en heeft het houtbewerken een jaar stilgelegen. Dus toch zonde van het geld!?
Nu is het weer vakantie en heb ik het houtbewerken toch weer op gepakt. Vol frisse moed begonnen waar ik vorig jaar was geëindigd. En zowaar, de beitels waren in een kwestie van minuten vlijmscherp en na het rustig bestuderen van een aantal boeken kreeg ik het vlak krijgen en haaks maken van stukken hout nu vrij snel onder de knie. Een "shootingboard" gemaakt, ideaal. En voordat ik het wist waren mijn eerste zwaluwstaartjes een feit!! Hoe blij kan een mens daar van worden. Onverwacht, maar wat een gevoel. Dansend in de werkplaats!
Nu liggen er in mijn werkplaats vier plankjes klaar. Helemaal haaks, klaar voor de zwaluwstaarten die ze zullen krijgen. Een mooi klein kistje is het idee. Een verbandtrommel. Met een lichte verliefdheid kijk ik erna. Vier plankjes in lindehout. Prachtig gestapeld. Helemaal met de hand tot de juiste afmetingen gezaagd en geschaafd.
Trots is wat ik ben. Vandaar deze post. Dit moet toch gedeeld worden.Ik neem aan dat dit verhaal bekend in de oren klinkt. Een mooie hobby dat houtbewerken. Rustgevend. De tijd lijkt voorbij te vliegen als je bezig bent. Heerlijk. Een soort zen-moment. Maar oh wat kost het een doorzettingsvermogen om die eerste hobbels te nemen!
Ik hoop nog veel plezier van mijn nieuwe hobby te beleven en nog veel meubels te maken, alles met de hand, het is tenslotte hobby en ik heb geen haast. Dat heb ik wel als ik werk in het echte leven, daar buiten de werkplaats.
Groeten, René
Attached files
Vorig jaar zomer ben ik begonnen met houtbewerken. Een paar zagen, een oude schaaf en een elektrische boor, daar zou ik toch een heel eind mee moeten komen. Vergeet het maar. Kruishout, blokhaken, vijlen, schraapstalen, meer schaven, meer zagen (wie had er ooit gehoord van een schulpzaag....), beitels in vele maten, hamers, en nog veel meer. Dus na een klein fortuin uitgegeven te hebben, met een gemeen stemmetje achter in het hoofd die de hele tijd herhaalde: "wat als ik het nu niet leuk vind.....weg geld", begon ik vol goede moed met houtbewerken. HOUTbewerken. Waar in vredesnaam haal ik goed hout weg. De bouwmarkt blijkt na een korte inspectie weinig te hebben. Dus een zoektocht brengt me bij inlands hout. Om de hoek blijkt. Das een meevaller. Mocht ook wel.
Een paar stukjes lindehout en esdoorn rijker (ruw hout, alleen even door de vandikte geweest) ga ik vol goede moed met mijn schaven aan de slag. Maar alles wat er gebeurde, mooie krullen zoals in de filmpjes op Youtube zaten er niet bij. Hoe kan dat nou? Misschien de schaven maar eens slijpen en afstellen. Dus slijpmateriaal gekocht (en ik maar hopen dat het bij het kleine fortuin bleef, niet dus) en aan het slijpen van de beitels begonnen. Binnen no time weer een uitgave gedaan voor een Honingguide (het saldo op de bankrekening begint zo langzamerhand zorgwekkend klein te worden) en na veel zweet, heel veel zweet en frustratie en ook wat bloed, een aantal min of meer scherpe beitels verkregen. Dat werkt al een stuk beter. Maar schaven blijkt ook al weer een kunst op zich. Twee kanten van het hout recht maken met alleen handschaven, niet makkelijk. Ronduit moeilijk en dus frustratie alom. Rond deze tijd kwam er langzaam maar zeker een einde aan mijn vakantie en ook aan mijn geduld. Na weken ploeteren was ik niet veel verder dan geslepen beitels en ..... tja, dat was het wel. Hierna nam het werk mijn tijd weer in beslag en heeft het houtbewerken een jaar stilgelegen. Dus toch zonde van het geld!?
Nu is het weer vakantie en heb ik het houtbewerken toch weer op gepakt. Vol frisse moed begonnen waar ik vorig jaar was geëindigd. En zowaar, de beitels waren in een kwestie van minuten vlijmscherp en na het rustig bestuderen van een aantal boeken kreeg ik het vlak krijgen en haaks maken van stukken hout nu vrij snel onder de knie. Een "shootingboard" gemaakt, ideaal. En voordat ik het wist waren mijn eerste zwaluwstaartjes een feit!! Hoe blij kan een mens daar van worden. Onverwacht, maar wat een gevoel. Dansend in de werkplaats!
Nu liggen er in mijn werkplaats vier plankjes klaar. Helemaal haaks, klaar voor de zwaluwstaarten die ze zullen krijgen. Een mooi klein kistje is het idee. Een verbandtrommel. Met een lichte verliefdheid kijk ik erna. Vier plankjes in lindehout. Prachtig gestapeld. Helemaal met de hand tot de juiste afmetingen gezaagd en geschaafd.
Trots is wat ik ben. Vandaar deze post. Dit moet toch gedeeld worden.Ik neem aan dat dit verhaal bekend in de oren klinkt. Een mooie hobby dat houtbewerken. Rustgevend. De tijd lijkt voorbij te vliegen als je bezig bent. Heerlijk. Een soort zen-moment. Maar oh wat kost het een doorzettingsvermogen om die eerste hobbels te nemen!
Ik hoop nog veel plezier van mijn nieuwe hobby te beleven en nog veel meubels te maken, alles met de hand, het is tenslotte hobby en ik heb geen haast. Dat heb ik wel als ik werk in het echte leven, daar buiten de werkplaats.
Groeten, René
Attached files
Zit daar een verhaal achter?
