"Vakmanschap is Meesterschap" Reclame van Grolsch
- Onderwerp starter JPAJS
- Startdatum
Persoonlijk moet ik zeggen neeDe belangrijkste vraag is nog niet beantwoord: is Grolsch lekker bier?
Maar over smaak valt niet te twisten
Op verzoek betere resolutie en leesbaarheid. Graag even een reactie of het zo beter is.
Van Steenbeukenhout natuurgedroogd hard en wit, met fijne nerf en warrige draad worden ribben gezaagd en gezwaluwstaart. Zo nauwkeurig dat twee mannen nodig zijn om de met lijm bestreken delen in elkaar te drijven.
Wanneer het blok op- die manier zijn ruwe vorm gekregen heeft, volgt het vlakken van de kanten en het schaven van de schuine randen.
De Hakblokken makers gemaakt bij van Dijk n.v. Laren (Nh)
Van Steenbeukenhout natuurgedroogd hard en wit, met fijne nerf en warrige draad worden ribben gezaagd en gezwaluwstaart. Zo nauwkeurig dat twee mannen nodig zijn om de met lijm bestreken delen in elkaar te drijven.
Wanneer het blok op- die manier zijn ruwe vorm gekregen heeft, volgt het vlakken van de kanten en het schaven van de schuine randen.
De Hakblokken makers gemaakt bij van Dijk n.v. Laren (Nh)
Laatst bewerkt:
Bewerkt door Clous van Mechelen geinspireert op het Brandenburger concert van Bach en het concert a kl.t RV 356 van Vivaldi
Leuk om te zien. Ik heb in mijn eerste jaar kunstacademie nog een zomer voor het reclamebureau gewerkt dat verantwoordelijk is voor deze klassieke campagne (De Zuil in Enschede). Fotograaf Paul Huf deed altijd het portret, maar de 'packshots' werden in de kelder van De Zuil gefotografeerd door de fotografen die het bureau in vaste dienst had. Ook vaklieden, trouwens.
Er zit ook een typische ontwikkeling in de toegepaste lettertypes: eerst Garamond voor de heading, later Cooper Black. De pay off in Gills Sans vet.
De behoorlijk grote hoeveelheid platte tekst zegt wel iets over het tijdsgewricht: men had nog niet zoveel afleiding dat het niet gelezen werd. Was ook wel een reclameding in de zeventiger jaren; de invloed van David Ogilvy liet zich kennen (de man die de historische tekst over Rolls Royce en het tikken van de klok schreef). Long copy schrijven deed een meneer op het bureau die het zich kon veroorloven de hele dag achter een typemachine te zitten niksen met smeulende pijp en veel jonge klare (eind van de middag whiskey in de kroeg op zolder) & misschien twee keer per week een velletje A4 produceerde.
Trouwens, buiten deze zwartwit advertenties werd (misschien later?) ook in de betere bladen met kleurenfoto’s reclame gemaakt. Als ik me goed herinner waren dat stillevens, dus zonder de makers in beeld.
Er zit ook een typische ontwikkeling in de toegepaste lettertypes: eerst Garamond voor de heading, later Cooper Black. De pay off in Gills Sans vet.
De behoorlijk grote hoeveelheid platte tekst zegt wel iets over het tijdsgewricht: men had nog niet zoveel afleiding dat het niet gelezen werd. Was ook wel een reclameding in de zeventiger jaren; de invloed van David Ogilvy liet zich kennen (de man die de historische tekst over Rolls Royce en het tikken van de klok schreef). Long copy schrijven deed een meneer op het bureau die het zich kon veroorloven de hele dag achter een typemachine te zitten niksen met smeulende pijp en veel jonge klare (eind van de middag whiskey in de kroeg op zolder) & misschien twee keer per week een velletje A4 produceerde.
Trouwens, buiten deze zwartwit advertenties werd (misschien later?) ook in de betere bladen met kleurenfoto’s reclame gemaakt. Als ik me goed herinner waren dat stillevens, dus zonder de makers in beeld.
Laatst bewerkt: