planken verbinden

[hans81]

Hoi allemaal,

ik wil een aantal smallere planken aan elkaar lijmen tot een groter blad. Ik heb een paar filmpjes bekeken hoe je dit met behulp van handgereedschappen kunt doen. Nu krijg ik de indruk, dat ze instructeurs bewust een dal maken in het midden van de twee te verlijmen planken. Maar ze leggen het niet goed uit waarom. Ik weet ook niet zeker of dit een bewuste techniek is.

Zelf kan ik mij voorstellen dat het handiger is om de plank in het midden iets smaller (dal) dan breder (bult) te hebben, omdat in het eerste geval de planken misschien handiger op elkaar te klemmen zijn bij verlijming. Hebben jullie misschien een verklaring voor het maken van een dal, en daarna ogenschijnlijk over de hele lengte schaven? In het filmpje van Paul Sellers krijg ik de indruk dat hij na een dal gecshaafd te hebben in het midden, hij dit in een volgede stap weer ongedaan maakt, wat ik ook niet goed begrijp...

Het gaat om deze twee videos, ze beginnen op het tijdstip waarop de instructeur het over het dal heeft:

 

[jaap]

Dat doen ze om het blad goed gesloten te houden bij schommelingen in vochtigheid. Het zijn nog technieken van voor de centrale verwarming.
Aan de uiteinden zal het blad het eerste droger worden en dus krimpen, zoals dat vroeger in de winterperiode gebeurde. Het idee is dan dat er in het midden zoveel klemkracht door de lijmverbinding is, dat de uiteinden gesloten blijven. Een technisch alternatief is een eindplank op de kopse kanten, maar die moet zodanig bevestigd worden, dat het middenstuk kan krimpen en uitzetten.

jaap

 

[Paul90]

Interessante uitleg, Jaap, die kende ik niet!

Ik dacht dat het simpelweg is om de spleet goed dicht te krijgen. Twee vlakken zijn nooit perfect op elkaar, met kans op een spleet (ergens een bult en de zaak zal wiebelen). Door de plank in het midden licht hol te maken zijn er nog maar twee contactpunten (aan de uiteindes). De subtiele spleet in het midden wordt gesloten bij het klemmen, waardoor de vlakken netjes op elkaar sluiten zonder dat er aan de uiteindes weer een spleet ontstaat.

V.w.b. de techniek van Paul Sellers: de glooiing is zo groot dat de #4 schaaf die wel volgt. Door nog wel een keer de volle lengte te schaven zorgt hij dat de glooiing doorlopend is en er nergens een randje is overgebleven.