Het plaatsen van de verdwijnpunten bepaald hoe natuurgetrouw een afbeelding overkomt. Het is hetzelfde als in de fotografie. De combinatie van een 50 tot 55 mm lens op een 35 mm film komt in de buurt van een natuurlijk perspectief. Als het brandpunt korter wordt bij het zelfde filmformaat (groothoeklens) moet je met je neus dichter bij de afbeelding staan om het weer natuurlijker te laten overkomen. Voor telelenzen bestaat er bij mijn weten geen truc om het natuurlijk te laten overkomen of je moet het filmbeeld zelf gaan vervormen.
Als techneut heb ik natuurlijk m'n overdosis, zowel in de opleiding als later in de praktijk, op tekengebied gehad. Verreweg de meeste tekeningen waren aanzichten met maten omdat er mee geproduceerd moest worden. Echter om inzicht te geven in de werking van hydraulische en pneumatische ventielblokken maakte ik wel eens een isometrische tekening waarbij de loop van de diverse boringen duidelijk werd. Het werd dan een gedeeltelijk opengewerkte tekening.
Men zegt dat een techneut met z'n potlood praat, bedoelende dat hij/zij iets door middel van een schets verduidelijkt (niet dat hij een conversatie met z'n potlood heeft). Als je je idee door middel van een tekening aan iemand uit kan leggen en het idee wordt begrepen dan heb je je doel bereikt. Dan maakt de manier van tekenen niets uit. Als ik voor elk servet, dat ik voor dit doel heb gebruikt, een tientje kreeg ......
