Op aanraden van Armadaman, mijn eerste verslagje van een poging tot houtversnippering.
Ik heb boven een kantoortje. Daar staat daar een tweedehands bureau met een pc, wat kasten en verder is de ruimte gevuld met allerlei rommel die ik niet weg wil gooien maar die ik ook niet dagelijks hoef te zien.
Ik zit er niet graag. Het is er ongezellig, rommelig en, vooral 's winters, koud. Hier valt dus iets te verbeteren.
Een ander ding dat me bezighoudt is mijn behoefte aan een werkplaatsje. Ik hou me vooral bezig met handgereedschappen dus het hoeft niet groot te zijn. Ik had gedacht aan mijn schuurtje maar tja, dat ding is maar iets van twee bij vier meter, en waar laat ik dan mijn fiets en tuinstoelen. Wat als ik nou eens mijn kantoortje leeghaal? Dan is daar eigenlijk prima een werkplaatsje van te maken. 3,5 x 4 meter, volop daglicht, droog, vorstvrij en voorzien van verlichting en electriciteit. Goed plan.
Dus mijn kantoortje wordt mijn toekomstige werkplaats. Alleen: dat kantoortje heeft op het moment nog wel een duidelijke functie. Het hoeft geen hele kamer in beslag te nemen maar er moet wel een plek zijn waar ik zogezegd kantoor kan houden. Gelukkig heb in in mijn woonkamer nog een muur vrij waar prima een leuk bureautje en eventeel een boekenkastje kunnen staan. Helaas is mijn oude bureau wel heel degelijk maar absoluut niet representatief, dus de taak is duidelijk: er moet een nieuw bureau komen.
Op zolder staat toevallig nog een oud grenen tafelblad. Eigenlijk is het zo'n uit grenen afvalbalkjes samengesteld meubelpaneel, 160cm lang, 80cm breed en 24mm dik, lekker krom, vol noesten en heeft een jaar op z'n kant op zolder gestaan. Een uitdaging, maar met wat fantasie kun je er een leuk bureautje in zien.
Eerst maar eens afgezaagd. De lengte is wel ongeveer goed, maar van de diepte mag wel wat af. zestig centimeter is mooi, meer is niet nodig. De tijd van meer-dan-een-meter-diepe beeldschermen is voorbij. Meer staat wel in de weg want zo groot is mijn huiskamer nou ook weer niet.
Een poostje geleden heb ik n.a.v. het 'niet alles over zagen slijpen'-topic een oude zaag opgeknapt. Het is een 6-tpi bakbeest van de 'bay state saw mfg co'. Ik heb het monster als schulpzaag (want die had ik nog niet) geslepen en dit was een mooie gelegenheid om het eens uit te proberen.
Dat ging als een speer door het 2.4 cm dikke grenen. Even een stukje opgemeten: hij deed 7,2 cm in 10 zaagbewegingen, dus 7,2mm per haal. Dat schiet inderdaad lekker op.
Uiteindelijk is het even doorhalen, maar in een kwartiertje is de klus geklaard.
Mooi, het blad is in twee dimenties globaal op maat, nu wordt het tijd voor de derde dimensie. Het zou leuk zijn als ik er een mooi glad werblad van kan maken. Een vandiktebank heb ik niet, laat staan eentje waar een blad van 60cm doorheen past. Maar ik heb intussen wel een leuk zetje schaven verzameld en volgens youtube is zo'n blad mooi glad schaven een fluitje van een cent. Dus maar eens een kleine inventarisatieronde: wat heb ik aan schaven beschikbaar.
Een enorme No.7 Este (25 jaar geleden ergens in Drente op een rommelmarkt gekocht voor 15 gulden).
Een Stanley No 4, ook van een rommelmarkt, geen idee waar en voor hoeveel.
Een Stanley blokschaafje, ergens uit de uitverkoop. Was toch nog best wel vrij duur maar ik vond 'm leuk.
Allemaal netjes schoongemaakt, geslepen en afgesteld. Volgens mij moet ik hier een heel eind mee komen.
Eerst met het nodige kunst- en vliegwerk de plank van zolder gehaald en midden in mijn kantoortje/toekomstige werkplaats op m'n oude workmate geklemd. Een punt voor op mijn verlanglijstje: een lekker grote werkbank.
Eerst met de #4 in de weer. Vers geslepen, niet te zuinig afgesteld en raggen maar. Gaat op zich prima. Alleen: ik mis niet alleen een grote, maar vooral ook een zware werkbank. Mensen, wat gaat dat ding tekeer. De workmate is met wat blokjes en balkjes min of meer stormvast gezet. Met een voet op de trede hou ik hem net onder controle. Ik heb niet de ruimte om het hele blad in één maal onder handen te nemen dus ik concentreer me voorlopig maar op de stuurboordzijde. Die #4 hakt er behoorlijk in. Een beetje letterlijk zo nu en dan. Dus maar eens gekeken wat de #7 doet. Verrassing. dit valt niet tegen. Hij staat minder diep maar omdat hij een stuk breder is gaat er netto per haal toch behoorlijk wat hout af. En hij hakt een stuk minder. Door zijn gewicht heeft hij ook veel minder moeite met de noesten in het hout en door z'n lengte zoekt hij automatisch de hoge punten op. Voorlopig dus maar even verder met de #7.
Er ontstaat al snel een routine. de #4 om snel veel hout af te nemen, daarna met de #7 er achteraan om het mooi recht te krijgen. En ondertussen voortdurend met twee latjes kijken of de zaak ook echt recht wordt. En, nog een verrassing, gewoon voelen werkt ook heel goed. Als het latje een beetje staat te wiebelen maar je kunt niet goed zien waar precies het probleem zit dan ga je er even met de vingers overheen voel je direct waar de hobbel zit.
Nu ook maar eens kijken wat ik met het blokschaafje kan doen. In eerste instantie niet veel. Hij hobbelt een beetje over de richels die de vorige schaven hebben achtergelaten. Ik besef dat het blokschaafje veel lichter is dan de lompe #7 dus misschien moet ik dat eens proberen te compenseren. Iets meer gewicht boven het schaafje, duwen, en jawel: papierdunne krullen waar je de krant doorheen kunt lezen. En wat klinkt dat tsssjjjjjj lekker na dat door merg en been gaande KKRRG KKRRG KKRRG van de #4.
Voorlopig ben ik tevreden. De bovenkant van het blad is redelijk recht geschaafd, een stukje begint al aardig glad te worden, ik heb nog ruim 2cm bladdikte over om fouten te herstellen en ik heb nog niet eens zo heel veel blaren op m'n handen. Maar toch genoeg om nu even te stoppen.
Ik heb intussen besloten om de onderkant van het blad pragmatisch aan te pakken. Alleen de plek waar de poten komen wordt mooi glad afgewerkt, de rest mag van mij naturel blijven. Als iemand er om vraagt dan was dat altijd al de bedoeling.
Een ander leerpuntje: in mijn nieuwe werkplaats komen alle kasten en andere spullen plat op de vloer zonder ook maar een millimeter tussenruimte, of zo hoog dat ik er gemakkelijk met een bezem onderdoor kan. Je beseft dat regelmatig vegen nodig is als je 's avonds de houtspaanders uit je sokken haalt.
De onderkant van het blad is zoals gemeld pragmatisch aangepakt. Een kruishout op een leuke bladdikte ingesteld en rondom een lijn getrokken. Voor de zekerheid met potlood nog even nagelopen en daarna vrij vlot met de #4 de zaak op dikte gebracht. Ik begin de #4 nu ook beter te begrijpen. Na een beetje pielen en frunniken gaat er evenveel hout af als eerst, maar hij klinkt veel vriendelijken. Het KKRRG KKRRG KKRRG van de bovenkant is veranderd in een veel prettiger grrrf grrrf grrrf. Het begint een beetje automatisch te gaan en er lijken geen blaren bij te komen. Nog even met de #7 de randen nagelopen en tenslotte met het kleintje de boel mooi glad gemaakt.
Als laatste stap de zijkanten glad en haaks gemaakt. Ik zag hier een beetje tegenop maar het ging eigenlijk heel goed. Eerst er een paar keer met de #4 overheen totdat het over de hele lengte goed 'klonk', daarna er nog een keer met de #7 achteraan. Dat laatste was meer omdat het volgens het internet zo hoort, de #7 deed eigenlijk niet veel meer dan een toch al prima recht blad een fractie van een milimeter kleiner maken.
Na al dit werk moet er natuurlijk even worden gekeken of mijn plan ook echt gaat werken. Even op een paar schragen op z'n plek zetten en een beetje aankleden.
Goedgekeurd.
Tot slot, gewoon omdat ik het zo'n leuk plaatje vind: een zwevend blokhaakje.
Wordt vervolgd.
Ik heb boven een kantoortje. Daar staat daar een tweedehands bureau met een pc, wat kasten en verder is de ruimte gevuld met allerlei rommel die ik niet weg wil gooien maar die ik ook niet dagelijks hoef te zien.
Ik zit er niet graag. Het is er ongezellig, rommelig en, vooral 's winters, koud. Hier valt dus iets te verbeteren.
Een ander ding dat me bezighoudt is mijn behoefte aan een werkplaatsje. Ik hou me vooral bezig met handgereedschappen dus het hoeft niet groot te zijn. Ik had gedacht aan mijn schuurtje maar tja, dat ding is maar iets van twee bij vier meter, en waar laat ik dan mijn fiets en tuinstoelen. Wat als ik nou eens mijn kantoortje leeghaal? Dan is daar eigenlijk prima een werkplaatsje van te maken. 3,5 x 4 meter, volop daglicht, droog, vorstvrij en voorzien van verlichting en electriciteit. Goed plan.
Dus mijn kantoortje wordt mijn toekomstige werkplaats. Alleen: dat kantoortje heeft op het moment nog wel een duidelijke functie. Het hoeft geen hele kamer in beslag te nemen maar er moet wel een plek zijn waar ik zogezegd kantoor kan houden. Gelukkig heb in in mijn woonkamer nog een muur vrij waar prima een leuk bureautje en eventeel een boekenkastje kunnen staan. Helaas is mijn oude bureau wel heel degelijk maar absoluut niet representatief, dus de taak is duidelijk: er moet een nieuw bureau komen.
Op zolder staat toevallig nog een oud grenen tafelblad. Eigenlijk is het zo'n uit grenen afvalbalkjes samengesteld meubelpaneel, 160cm lang, 80cm breed en 24mm dik, lekker krom, vol noesten en heeft een jaar op z'n kant op zolder gestaan. Een uitdaging, maar met wat fantasie kun je er een leuk bureautje in zien.
Eerst maar eens afgezaagd. De lengte is wel ongeveer goed, maar van de diepte mag wel wat af. zestig centimeter is mooi, meer is niet nodig. De tijd van meer-dan-een-meter-diepe beeldschermen is voorbij. Meer staat wel in de weg want zo groot is mijn huiskamer nou ook weer niet.
Een poostje geleden heb ik n.a.v. het 'niet alles over zagen slijpen'-topic een oude zaag opgeknapt. Het is een 6-tpi bakbeest van de 'bay state saw mfg co'. Ik heb het monster als schulpzaag (want die had ik nog niet) geslepen en dit was een mooie gelegenheid om het eens uit te proberen.
Dat ging als een speer door het 2.4 cm dikke grenen. Even een stukje opgemeten: hij deed 7,2 cm in 10 zaagbewegingen, dus 7,2mm per haal. Dat schiet inderdaad lekker op.
Uiteindelijk is het even doorhalen, maar in een kwartiertje is de klus geklaard.
Mooi, het blad is in twee dimenties globaal op maat, nu wordt het tijd voor de derde dimensie. Het zou leuk zijn als ik er een mooi glad werblad van kan maken. Een vandiktebank heb ik niet, laat staan eentje waar een blad van 60cm doorheen past. Maar ik heb intussen wel een leuk zetje schaven verzameld en volgens youtube is zo'n blad mooi glad schaven een fluitje van een cent. Dus maar eens een kleine inventarisatieronde: wat heb ik aan schaven beschikbaar.
Een enorme No.7 Este (25 jaar geleden ergens in Drente op een rommelmarkt gekocht voor 15 gulden).
Een Stanley No 4, ook van een rommelmarkt, geen idee waar en voor hoeveel.
Een Stanley blokschaafje, ergens uit de uitverkoop. Was toch nog best wel vrij duur maar ik vond 'm leuk.
Allemaal netjes schoongemaakt, geslepen en afgesteld. Volgens mij moet ik hier een heel eind mee komen.
Eerst met het nodige kunst- en vliegwerk de plank van zolder gehaald en midden in mijn kantoortje/toekomstige werkplaats op m'n oude workmate geklemd. Een punt voor op mijn verlanglijstje: een lekker grote werkbank.
Eerst met de #4 in de weer. Vers geslepen, niet te zuinig afgesteld en raggen maar. Gaat op zich prima. Alleen: ik mis niet alleen een grote, maar vooral ook een zware werkbank. Mensen, wat gaat dat ding tekeer. De workmate is met wat blokjes en balkjes min of meer stormvast gezet. Met een voet op de trede hou ik hem net onder controle. Ik heb niet de ruimte om het hele blad in één maal onder handen te nemen dus ik concentreer me voorlopig maar op de stuurboordzijde. Die #4 hakt er behoorlijk in. Een beetje letterlijk zo nu en dan. Dus maar eens gekeken wat de #7 doet. Verrassing. dit valt niet tegen. Hij staat minder diep maar omdat hij een stuk breder is gaat er netto per haal toch behoorlijk wat hout af. En hij hakt een stuk minder. Door zijn gewicht heeft hij ook veel minder moeite met de noesten in het hout en door z'n lengte zoekt hij automatisch de hoge punten op. Voorlopig dus maar even verder met de #7.
Er ontstaat al snel een routine. de #4 om snel veel hout af te nemen, daarna met de #7 er achteraan om het mooi recht te krijgen. En ondertussen voortdurend met twee latjes kijken of de zaak ook echt recht wordt. En, nog een verrassing, gewoon voelen werkt ook heel goed. Als het latje een beetje staat te wiebelen maar je kunt niet goed zien waar precies het probleem zit dan ga je er even met de vingers overheen voel je direct waar de hobbel zit.
Nu ook maar eens kijken wat ik met het blokschaafje kan doen. In eerste instantie niet veel. Hij hobbelt een beetje over de richels die de vorige schaven hebben achtergelaten. Ik besef dat het blokschaafje veel lichter is dan de lompe #7 dus misschien moet ik dat eens proberen te compenseren. Iets meer gewicht boven het schaafje, duwen, en jawel: papierdunne krullen waar je de krant doorheen kunt lezen. En wat klinkt dat tsssjjjjjj lekker na dat door merg en been gaande KKRRG KKRRG KKRRG van de #4.
Voorlopig ben ik tevreden. De bovenkant van het blad is redelijk recht geschaafd, een stukje begint al aardig glad te worden, ik heb nog ruim 2cm bladdikte over om fouten te herstellen en ik heb nog niet eens zo heel veel blaren op m'n handen. Maar toch genoeg om nu even te stoppen.
Ik heb intussen besloten om de onderkant van het blad pragmatisch aan te pakken. Alleen de plek waar de poten komen wordt mooi glad afgewerkt, de rest mag van mij naturel blijven. Als iemand er om vraagt dan was dat altijd al de bedoeling.
Een ander leerpuntje: in mijn nieuwe werkplaats komen alle kasten en andere spullen plat op de vloer zonder ook maar een millimeter tussenruimte, of zo hoog dat ik er gemakkelijk met een bezem onderdoor kan. Je beseft dat regelmatig vegen nodig is als je 's avonds de houtspaanders uit je sokken haalt.
De onderkant van het blad is zoals gemeld pragmatisch aangepakt. Een kruishout op een leuke bladdikte ingesteld en rondom een lijn getrokken. Voor de zekerheid met potlood nog even nagelopen en daarna vrij vlot met de #4 de zaak op dikte gebracht. Ik begin de #4 nu ook beter te begrijpen. Na een beetje pielen en frunniken gaat er evenveel hout af als eerst, maar hij klinkt veel vriendelijken. Het KKRRG KKRRG KKRRG van de bovenkant is veranderd in een veel prettiger grrrf grrrf grrrf. Het begint een beetje automatisch te gaan en er lijken geen blaren bij te komen. Nog even met de #7 de randen nagelopen en tenslotte met het kleintje de boel mooi glad gemaakt.
Als laatste stap de zijkanten glad en haaks gemaakt. Ik zag hier een beetje tegenop maar het ging eigenlijk heel goed. Eerst er een paar keer met de #4 overheen totdat het over de hele lengte goed 'klonk', daarna er nog een keer met de #7 achteraan. Dat laatste was meer omdat het volgens het internet zo hoort, de #7 deed eigenlijk niet veel meer dan een toch al prima recht blad een fractie van een milimeter kleiner maken.
Na al dit werk moet er natuurlijk even worden gekeken of mijn plan ook echt gaat werken. Even op een paar schragen op z'n plek zetten en een beetje aankleden.
Goedgekeurd.
Tot slot, gewoon omdat ik het zo'n leuk plaatje vind: een zwevend blokhaakje.
Wordt vervolgd.
