Bij deze even een korte [edit: hmm het is niet zo kort geworden!] introductie over mezelf, een aspirant-houtbewerker 
.
[edit: Let op, lang verhaal!]
Ik ben Debbie, 32 jaar, moeder van een zoontje van 14 maanden en de tweede op komst.
Opgegroeid in Maastricht, gestudeerd in Delft (Industrieel Ontwerpen, maar niet afgemaakt), halve meubelmakersopleiding gevolgd (ook niet afgemaakt) en werk een jaar of 6 in de IT.
De reden voor het afhaken van mijn 1e studie was dat de focus erg lag op massaproductie, en ik geen uitblinker was (ben) in die studie. Mijn insteek voor de studie was een beetje als de (oude) Philips slogan: producten maken die duurzaam zijn en waar mensen blij van worden, bijvoorbeeld door iets moois te maken of iets wat een bepaald ongemak wegneemt. Met mijn middelmatigheid was er geen zicht op de luxe van het "ontwerpen wat je zelf wilt"- het zou vooral zijn ontwerpen wat je baas je verteld, zoals gordijnophangsystemen ofzo. Niet direct mijn passie. Tevens de massaproductie: Mijn keerpunt was het moment dat een ontwerper van kunststof M&M producten kwam vertellen over zijn werk. Ik wilde niet dat soort milieuvervuilende, verspillende producten maken, die puur gericht zijn op winst en waarschijnlijk na 3 maanden alweer in de prullenbak liggen. Tja, toen was ik nog idealistisch. Nu wil ik dat nog steeds niet hoor, maar ja, er zit wat meer realisme bij nu.
Mijn vader is gereedschapsmaker in een fabriek, heeft nooit doorgeleerd maar kan prachtige dingen maken, zo is zijn hobby het restaureren van oldtimers. Over de eerste heeft hij 9 jaar gedaan, en momenteel is (was) hij bezig met een Lea Francis, een auto met houten frame. (Ik ben geen autokenner dus kan wat namen/terminologie verkeerd hebben haha!). Ik heb altijd veel bewondering gehad op de manier waarop hij altijd " iets" kon maken uit "niets", of gewoon overal wel een oplossing voor wist te vinden. Dat heeft ook mijn beslissing om na 6 (!) jaar te stoppen met mijn studie beinvloed: de "stem" van de werkvloer klonk niet door in mijn studie. Het was vooral vanachter de computer/boeken dingen bedenken, terwijl de mannen op de werkvloer het dan "later" moeten maken. Ik miste zelf het contact met het materiaal. Dus besloten een opleiding meubelmaker te volgen.
Helaas, ik zat niet lekker op mijn vel en had de grootste moeite om die twee dagdelen in de week dat ik les had de deur uit te gaan. Ik vond het leuk, en als ik er was ging het ok, maar de deur uitgaan was een groot obstakel, ik was wat apatisch. Daarom ook afgehaakt van die opleiding, ook omdat ik mijn toekomst er niet zag liggen: Ik wilde niet telkens op zoek gaan naar nieuwe klanten, maar te buigen naar de wensen van de klant en vooral veel met plaatmateriaal te werken. (Die afkeer van klanten kwam door iets te lang en teveel in de horeca te werken, hoe graag zou ik een baan hebben waarin ik "Nee" kon zeggen!). Ik had een romantisch beeld van de meubelmaker: mooie, massief houten meubels maken die familiegeneraties mee zouden gaan, prachtige antieke meubels restaureren, mooie kisten maken en af en toe nog een uitstapje naar kunst...
Maar ik hoorde zoveel mensen om mij heen die ook iets met meubelmaken deden... Dat samen met mijn apathie deden mij stoppen met de opleiding. Het plan was om meubelmaken als hobby te doen. Maar het was (dacht ik toen) een dure hobby, en ik moest natuurlijk wel een inkomen hebben, dus ben ik in de IT gaan werken.
Dat bevalt prima, maar toch kriebelt het creatieve. Vorig jaar flink creatief geweest met papier, maar het kriebelt ook om toch weer iets met hout te doen. Ik vind het gewoon een prachtig materiaal.
Tot nu toe hebben we nog geen aparte hobbyruimte, dat helpt natuurlijk ook niet met meer leren over hout. Verder hebben we de afgelopen 2 jaar flink gerenoveerd, kindje erbij, dus weinig energie voor andere dingen. Ik heb wel al een jaar of 4 (5?) een abonnement op Fine Woodworking -mooie dingen staan erin, en handige tips. Maar nooit geprobeerd, altijd wel een excuus. En het is in het Engels, niet altijd handig als je in Nederland producten zoekt haha! En niet te vergeten alles in inches...
Maar al die excuses. Ik weet het. Als het echt mijn passie was geweest zou ik er wel een mouw aan hebben weten te passen. Ik blijf nieuwsgierig. Ik ben denk ik stiekem wat bang voor de machines? Bang om ergens aan te beginnen?
Nu wil ik concretere stappen zetten om toch weer het houtbewerkingsland te betreden. Met een zwangere buik en nog steeds geen hobbyruimte nog geen ideale situatie, maar als ik daarop moet wachten zijn we 30 jaar verder haha!
Wat wil ik nu doen:
Begin klein, met iets wat wel groot resultaat heeft, iets wat ik tijdens de opleiding erg leuk vond om te doen: Houtdraaien.
Ik denk dat dit zeer goed mogelijk is als er beperkt ruimte is, het kost geen klauwen met geld (eenmalige investering in draaibeitels en houtdraaibankje/draaibankset) en het heeft snel resultaat.
Momenteel ben ik op zoek naar een 2e handse tafeldraaibank of misschien zo'n set waarmee je een boormachine vast kan zetten. (Heeft dat nog een aparte naam?) Binnen hebben we nog steeds geen ruimte, maar buiten op het overdekt balkon kunnen we wel plaats maken. Dan heb ik natuurlijk ook nog een onderstel / stevige tafel nodig en enige bescherming om mij heen (voetgangers zullen rondvliegende stukken hout niet waarderen denk ik);
Wat ik daarbij wel wil doen is een cursus houtdraaien volgen in Den Haag of omstreken - ik heb nog niks gevonden op het forum hierover maar ik zal er eens een apart draadje voor aanmaken.
Jullie werkstukken motiveren mij om ook mijn best te doen zodat ik vol trots straks hier ook iets kan laten zien. Fijn dat dit forum er is waar tips worden uitgewisseld!
TL;DR:
- Mijn studieloopbaan en waarom ik niet eerder iets van meubelmaken gemaakt heb, en dat ik nu wil beginnen met houtdraaien.
- Werkplaats: Een overdekt balkon (dat is de veiligste optie met een baby in huis.)
.[edit: Let op, lang verhaal!]
Ik ben Debbie, 32 jaar, moeder van een zoontje van 14 maanden en de tweede op komst.
Opgegroeid in Maastricht, gestudeerd in Delft (Industrieel Ontwerpen, maar niet afgemaakt), halve meubelmakersopleiding gevolgd (ook niet afgemaakt) en werk een jaar of 6 in de IT.
De reden voor het afhaken van mijn 1e studie was dat de focus erg lag op massaproductie, en ik geen uitblinker was (ben) in die studie. Mijn insteek voor de studie was een beetje als de (oude) Philips slogan: producten maken die duurzaam zijn en waar mensen blij van worden, bijvoorbeeld door iets moois te maken of iets wat een bepaald ongemak wegneemt. Met mijn middelmatigheid was er geen zicht op de luxe van het "ontwerpen wat je zelf wilt"- het zou vooral zijn ontwerpen wat je baas je verteld, zoals gordijnophangsystemen ofzo. Niet direct mijn passie. Tevens de massaproductie: Mijn keerpunt was het moment dat een ontwerper van kunststof M&M producten kwam vertellen over zijn werk. Ik wilde niet dat soort milieuvervuilende, verspillende producten maken, die puur gericht zijn op winst en waarschijnlijk na 3 maanden alweer in de prullenbak liggen. Tja, toen was ik nog idealistisch
. Nu wil ik dat nog steeds niet hoor, maar ja, er zit wat meer realisme bij nu.Mijn vader is gereedschapsmaker in een fabriek, heeft nooit doorgeleerd maar kan prachtige dingen maken, zo is zijn hobby het restaureren van oldtimers. Over de eerste heeft hij 9 jaar gedaan, en momenteel is (was) hij bezig met een Lea Francis, een auto met houten frame. (Ik ben geen autokenner dus kan wat namen/terminologie verkeerd hebben haha!). Ik heb altijd veel bewondering gehad op de manier waarop hij altijd " iets" kon maken uit "niets", of gewoon overal wel een oplossing voor wist te vinden. Dat heeft ook mijn beslissing om na 6 (!) jaar te stoppen met mijn studie beinvloed: de "stem" van de werkvloer klonk niet door in mijn studie. Het was vooral vanachter de computer/boeken dingen bedenken, terwijl de mannen op de werkvloer het dan "later" moeten maken. Ik miste zelf het contact met het materiaal. Dus besloten een opleiding meubelmaker te volgen.
Helaas, ik zat niet lekker op mijn vel en had de grootste moeite om die twee dagdelen in de week dat ik les had de deur uit te gaan. Ik vond het leuk, en als ik er was ging het ok, maar de deur uitgaan was een groot obstakel, ik was wat apatisch. Daarom ook afgehaakt van die opleiding, ook omdat ik mijn toekomst er niet zag liggen: Ik wilde niet telkens op zoek gaan naar nieuwe klanten, maar te buigen naar de wensen van de klant en vooral veel met plaatmateriaal te werken. (Die afkeer van klanten kwam door iets te lang en teveel in de horeca te werken, hoe graag zou ik een baan hebben waarin ik "Nee" kon zeggen!). Ik had een romantisch beeld van de meubelmaker: mooie, massief houten meubels maken die familiegeneraties mee zouden gaan, prachtige antieke meubels restaureren, mooie kisten maken en af en toe nog een uitstapje naar kunst...
Maar ik hoorde zoveel mensen om mij heen die ook iets met meubelmaken deden... Dat samen met mijn apathie deden mij stoppen met de opleiding. Het plan was om meubelmaken als hobby te doen. Maar het was (dacht ik toen) een dure hobby, en ik moest natuurlijk wel een inkomen hebben, dus ben ik in de IT gaan werken.
Dat bevalt prima, maar toch kriebelt het creatieve. Vorig jaar flink creatief geweest met papier, maar het kriebelt ook om toch weer iets met hout te doen. Ik vind het gewoon een prachtig materiaal.
Tot nu toe hebben we nog geen aparte hobbyruimte, dat helpt natuurlijk ook niet met meer leren over hout. Verder hebben we de afgelopen 2 jaar flink gerenoveerd, kindje erbij, dus weinig energie voor andere dingen. Ik heb wel al een jaar of 4 (5?) een abonnement op Fine Woodworking -mooie dingen staan erin, en handige tips. Maar nooit geprobeerd, altijd wel een excuus. En het is in het Engels, niet altijd handig als je in Nederland producten zoekt haha! En niet te vergeten alles in inches...
Maar al die excuses. Ik weet het. Als het echt mijn passie was geweest zou ik er wel een mouw aan hebben weten te passen. Ik blijf nieuwsgierig. Ik ben denk ik stiekem wat bang voor de machines? Bang om ergens aan te beginnen?
Nu wil ik concretere stappen zetten om toch weer het houtbewerkingsland te betreden. Met een zwangere buik en nog steeds geen hobbyruimte nog geen ideale situatie, maar als ik daarop moet wachten zijn we 30 jaar verder haha!
Wat wil ik nu doen:
Begin klein, met iets wat wel groot resultaat heeft, iets wat ik tijdens de opleiding erg leuk vond om te doen: Houtdraaien.
Ik denk dat dit zeer goed mogelijk is als er beperkt ruimte is, het kost geen klauwen met geld (eenmalige investering in draaibeitels en houtdraaibankje/draaibankset) en het heeft snel resultaat.
Momenteel ben ik op zoek naar een 2e handse tafeldraaibank of misschien zo'n set waarmee je een boormachine vast kan zetten. (Heeft dat nog een aparte naam?) Binnen hebben we nog steeds geen ruimte, maar buiten op het overdekt balkon kunnen we wel plaats maken. Dan heb ik natuurlijk ook nog een onderstel / stevige tafel nodig en enige bescherming om mij heen (voetgangers zullen rondvliegende stukken hout niet waarderen denk ik);
Wat ik daarbij wel wil doen is een cursus houtdraaien volgen in Den Haag of omstreken - ik heb nog niks gevonden op het forum hierover maar ik zal er eens een apart draadje voor aanmaken.
Jullie werkstukken motiveren mij om ook mijn best te doen zodat ik vol trots straks hier ook iets kan laten zien. Fijn dat dit forum er is waar tips worden uitgewisseld!
TL;DR:
- Mijn studieloopbaan en waarom ik niet eerder iets van meubelmaken gemaakt heb, en dat ik nu wil beginnen met houtdraaien.
- Werkplaats: Een overdekt balkon (dat is de veiligste optie met een baby in huis.)
Laatst bewerkt:
