In Amerika werden veel zaken in het religieuze vlak getrokken, ook zaken die je absoluut niet zou verwachten. In de 19e eeuw werd het metrisch systeem zelfs als goddeloos gezien en was de inch en de pint zaligmakend.
Officieel is Amerika gestandaardiseerd op het ISO-systeem sinds de jaren 70 maar bedrijven worden niet verplicht om over te stappen. Men mag de "gebruikelijke" (=customary) eenheden blijven gebruiken zolang er maar een waarde in een ISO-eenheid bij wordt vermeld als het om commercieële zaken gaat.
Pas na de Tweede Wereldoorlog werd in Engeland de inch vastgesteld op 25,4000 mm en dat is ook de maat zoals die nu in de USA wordt gebruikt.
https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_customary_units
Omdat de lengtematen in het verleden werden overgenomen van standaardmaten (voordat de golflengtedefinitie bestond) waren niet alle maten even nauwkeurig gelijk aan elkaar. Met name in het landmeten werd dat een probleem omdat op acten de opgemeten waarden werden vermeld. Daarom hanteert men voor dit doel nog de "surveyor" maten. Het zou niet prettig zijn als bij het nameten van je land ineens de grenzen ergens anders zouden liggen.
In Italië kwam ik een plaquette tegen dat op de markt werd gebruikt om de gebruikte meetlatten van de kooplui te controleren. Iets dergelijks was al vanaf de Middeleeuwen gebruikelijk in Europa omdat ieder gebied z'n eigen maten voerde. De maten als voet, duim, el en palm waren vaak de maten van de locale hotemetoot en werden dan in steen vastgelegd.
