De laatste tijd ben ik behoorlijk gelukkig met mijn stanley schaven. Wat een prachtige dingen zijn dat eigenlijk he!
En wat zo mooi is, ze werken altijd en verstoppen nooit, bovendien slijten ze niet en de lekker dunne beitel is in een wip weer scherp door enkel een beetje te mikken.
Maar die zool vlakken, dat is lastig en daar wil ik jullie het een en ander over vertellen.
Want wat gebeurd er nou als je denkt dat je door die hele plaat met ijzer op een schuurpapiertje heen en weer te bewegen de schaaf gewoon vlak word.... vlak genoeg....??? Wat is vlak genoeg...?
Ooit wel eens stil gestaan waarom de zolen van je stanley altijd bol worden over de breedte...of bij minder deskundige inspectie ooit wel eens stil gestaan waarom die ronding in je beitel opeens geen ronding meer is als je hem in de schaaf stopt.
Omdat het schuurpapier altijd het snelste bot word in het midden en de randen scherp blijven en jij denkt, ik gebruik het hele papiertje want anders is het zonde...
OPlossing en dat wist ik al maar is nu deste belangerijker...Haal weg wat in de weg zit.
Je moet met zo min mogelijk materiaal vlakken dus haal een derde van de lengte weg van vlak achter de mond tot verder en een stuk tussen mond en voorkant. Zo'n golf patroon zeg maar gewoon lekker vijlen maak mooie gelijke krasjes en een beetje staalwol maakt alles mooi zacht.
Het resultaat is verbluffend, je ziet de bolle plekker binnen geen tijd vlak worden in 5 a 10 halen. over korrel 80.
STel je voor...mijn nummer 6 kan 100 sten mm schaven en is echt heel vlak omdat alle druk voor de mond is gecentreerd.
Een ander handig weetje is dat de uiteinde van het schuurpapier altijd scherper blijven, dus de kans dat je een holle schaafzool krijgt is niet zo groot. DE schaaf is eerder geneigt om praktisch ontmeetbaar bol te worden, om je nogmaals te verzekeren van raakpunt nummer een ( voor de mondopening)
En wat zo mooi is, ze werken altijd en verstoppen nooit, bovendien slijten ze niet en de lekker dunne beitel is in een wip weer scherp door enkel een beetje te mikken.
Maar die zool vlakken, dat is lastig en daar wil ik jullie het een en ander over vertellen.
Want wat gebeurd er nou als je denkt dat je door die hele plaat met ijzer op een schuurpapiertje heen en weer te bewegen de schaaf gewoon vlak word.... vlak genoeg....??? Wat is vlak genoeg...?
Ooit wel eens stil gestaan waarom de zolen van je stanley altijd bol worden over de breedte...of bij minder deskundige inspectie ooit wel eens stil gestaan waarom die ronding in je beitel opeens geen ronding meer is als je hem in de schaaf stopt.
Omdat het schuurpapier altijd het snelste bot word in het midden en de randen scherp blijven en jij denkt, ik gebruik het hele papiertje want anders is het zonde...
OPlossing en dat wist ik al maar is nu deste belangerijker...Haal weg wat in de weg zit.
Je moet met zo min mogelijk materiaal vlakken dus haal een derde van de lengte weg van vlak achter de mond tot verder en een stuk tussen mond en voorkant. Zo'n golf patroon zeg maar gewoon lekker vijlen maak mooie gelijke krasjes en een beetje staalwol maakt alles mooi zacht.
Het resultaat is verbluffend, je ziet de bolle plekker binnen geen tijd vlak worden in 5 a 10 halen. over korrel 80.
STel je voor...mijn nummer 6 kan 100 sten mm schaven en is echt heel vlak omdat alle druk voor de mond is gecentreerd.
Een ander handig weetje is dat de uiteinde van het schuurpapier altijd scherper blijven, dus de kans dat je een holle schaafzool krijgt is niet zo groot. DE schaaf is eerder geneigt om praktisch ontmeetbaar bol te worden, om je nogmaals te verzekeren van raakpunt nummer een ( voor de mondopening)
Laatst bewerkt: