Euh, 'k heb het misschien overgelezen, maar ik heb hier nog niets gelezen over de lengte van de pen tov de diepte van het gat...
Het gat moet altijd iets dieper zijn dan de pen lang is, want bij het wisselen van de seizoenen kan het anders gebeuren dat de schouderingen open komen te staan.
Bij een pen van 30mm lengte zal dat hoogstwaarschijnlijk wel meevallen, maar 't is toch beter voorkomen dan genezen hé!
Ik herinner me van mijn schooltijd een leraar die een voor een gans huis massief eiken deuren maakte, (de leerlingen maakten de deuren en hij keek ernaar ;-)).
Het schooljaar nadien waren alle deuren terug door dit euvel: de pennen waren perfect passend gemaakt in de lengte, en alle schouderingen stonden een mm of 3 open...
Haha, de vloeken waren niet van de lucht!
Dit is misschien van toepassing op de eerste foto in dit topic: als je de uiteinden van de pennen in het verstek maakt, zorg dat ze mekaar niet raken bij het assembleren of je zou hetzelfde voor kunnen hebben. Veel meer dan een mm ruimte ertussen zal vermoedelijk niet nodig zijn.
Wat de groeven op de domino's betreft: daar kan ik niet over meepraten.
De groeven op lamello's echter wel. Bij de lamello's worden de groeven er niet uitgehaald, maar ingeperst. Dit heeft als gevolg dat het hout bij de verlijming z'n oorspronkelijke vorm min of meer terug aanneemt, wat resulteert in een sterkere verbinding.
Weet nog van tijdens de opleiding dat mijn werkstuk in eens verzaagt werd op de lintzaag, tot mijn grote schrik, de reactie was, je werkstuk intereseerd me niet, dat is meestal goed, wat belangrijker is hoe de pennen er in zitten, en werd nagemeten met een voelermaat had toen echt zo iets wat flikt hij me nu dan
Het is de enige manier om te kijken of je pennen daadwerkelijk goed zijn hé. Bij een gelijmde verbinding kan je enkel nog kijken of de eventuele verstekken goed gestoken zijn en de schouderingen sluiten. Of de pen werkelijk volgens de regels van de stiel is uitgevoerd kan slechts door deze drastische methode ;-).
De verborgen stukken van een meubel zeggen dikwijls meer over de meubelmaker dan de zichtbare...
Wat André zegt over de dikte van de pennen heeft mijn vader er bij mij ook altijd ingehamerd: te dikke pennen duwen de lijm weg, te dunnen pennen kunnen niet goed worden verlijmd. Ook de hoofdreden waarom altijd eerst de gaten worden geboord, en daarna de vandiktebank wordt afgesteld naar het geboorde gat.
Wat ik laatst zag in één van de filmpjes van Caspar was dat hij de pennen dunner maakt door er met een hamer op te tikken.
Zag dat enige tijd geleden ook in een Japans filmpje, en leek me ook wel een goeie methode om een goeie klemming te bekomen, met minder kans op een slechte verlijming en/of splijten. De pen zwelt dan bij de verlijming (vochtig worden dus) terug op naar z'n oorspronkelijke maat.
Oei, wat een boterham alweer;-)
Steven