Voorop gesteld:
Qua techniek is het een schitterend object. Strak en mooi afgewerkt,
En dan ben ik toch de zeikerd, die er niks mee kan.
Maar waarom dan niet, zal je vragen.
Nou: het is een hinken op twee gedachten, twee stijlen.
De eerste gedachte is die burl, met zijn ruwe buitenkant, die je graag wil laten zien.
De tweede gedachte is, dat er een steel en een dan ook een voet aan moeten, en die krijgen dan een vorm, die nog uit de tijd van Victoria stamt, om het maar eens zo uit te drukken.
Alleen toen gebruikten ze misschien wel burls, vanwege het mooie hout, maar niet met een buitenste rand. Ook die was perfect rond.
Maar troost je, het is mijn mening, en die is vaak heel anders dan die van anderen.
En misschien is dit commentaar een aanleiding om je eens te gaan verdiepen in vormgeving, het hoe en waarom is een voorwerp mooi en spannend.
Met hartelijke groet,
Bert Rosbach.