1.2.2 Oplaadbare batterijen
Bij een oplaadbare batterij zijn de chemische processen wel omkeerbaar. Door het aanleggen van een elektrische spanning kan men elektronen in de andere richting doen stromen en zullen de chemische reacties daardoor omgekeerd verlopen: er wordt dus energie opgeslagen in de batterij.
De oplaadbare batterijen kunnen onderverdeeld worden in verschillende types:
1.2.2.1 Nikkelcadmium (NiCd)
De eerste types van oplaadbare batterijen waren de nikkelcadmiumbatterijen. Deze batterijen, met een leverbare spanning van 1,2 volt, kunnen in sommige toepassingen met gemak een traditionele (niet-oplaadbare) batterij vervangen. Hierbij denken we vooral aan zaklampen. Voor andere toepassingen die wat meer eisen stellen aan het soort batterij (zoals een digitale camera) zijn deze batterijen niet meer zo geschikt aangezien ze de nodige 1,5 volt niet kunnen leveren.
Een ander nadeel van de nikkelcadmiumbatterij is dat de cellen last hebben met het geheugeneffect. Dit treedt op als er gasbelletjes op de platen van de batterij terechtkomen, wat kan gebeuren als de batterij gedeeltelijk ontladen is. Hierdoor wordt de capaciteit van de batterij kleiner. Dit effect kan wel min of meer vermeden worden door de batterijen eerst volledig te ontladen vooraleer ze op te laden.
Overigens worden nikkelcadmiumbatterijen steeds minder gebruikt vanwege de grote giftigheid.
1.2.2.2 Nikkelmetaalhydride (NiMH)
Nikkelmetaalhydridebatterijen zijn oplaadbare batterijen op basis van nikkel en een metaalhydride in plaats van cadmium (zoals bij de NiCd-batterij). De NiMH-batterij gebruikt een waterstofabsorberende legering voor de negatieve elektrode in plaats van cadmium. Net als in NiCd-cellen is de positieve elektrode van nikkel-oxyhydroxide.
Voordelen van een NiMH-cel is dat deze twee tot drie maal zoveel energie kan opslaan als een NiCd-batterij van dezelfde afmetingen en ze minder last heeft van het geheugeneffect.
NiMH-batterijen kunnen echter minder goed tegen lage en hoge temperaturen: bij lage temperaturen verliest de batterij zijn lading en bij hoge temperaturen raakt de batterij beschadigd. Bij welke temperatuur dat gebeurt, hangt sterk af van het merk en de kwaliteit.
Bij goed gebruik gaat de NiMH-batterij veel langer mee dan een NiCd-batterij. Een ander belangrijk voordeel ten opzicht van NiCd is dat er geen gebruik gemaakt wordt van het (giftige) cadmium.
1.2.2.3 Lithium-ion (Li-ion)
De Li-ion-batterij kan meer lading bevatten dan de NiCd- en de NiMH-batterij. Per kilogram accu kan de grootste hoeveelheid energie opgeslagen worden (140 Wh/kg). Bij een testopstelling kan de Li-ionbatterij veel vaker opgeladen worden, dan andere types. Een duurdere constructie met een polymeer heeft nog betere eigenschappen. De vermogensdichtheid ligt dan nog een stuk hoger: 300 Wh/kg. Dat betekent dat er veel energie in korte tijd geleverd kan worden.
In de praktijk blijkt de Li-ion echter kwetsbaar. Bij veel apparaten zit een Li-ionaccu vast ingebouwd. Indien de batterij stuk gaat, is het niet altijd rendabel om nog een nieuwe accu te kopen. Vanwege de chemische samenstelling is het mogelijk dat Li-ioncellen bij een defect tot zelfontbranding komen. Maar wanneer men de originele lader gebruikt en de batterij gebruikt wordt waarvoor ze bedoeld is, is de kans op schade zeer klein.
Een (minder bekend) nadeel is dat de Li-ioncellen hun capaciteit al beginnen te verliezen, onmiddellijk nadat ze gefabriceerd zijn. Bij 25 graden Celsius is dit ongeveer 20% per jaar en dit loopt op bij hogere temperaturen. Door dit effect gaan batterijen, van bijvoorbeeld laptops, maar 3 tot 5 jaar mee.