Hallo Fons,
ja het was toen een andere tijd, het was bij mijn eerste werkgever, een kleine zelfstandige die samen met zijn broer een zaak had, en waar ik kwam werken vers van de vakschool (16 jaar).
Beide waren van vader op zoon opgeleid als wagenwaker, en zijn nadien schrijnwerkerij gaan doen.
Het waren twee excellente vakmannen die hout door en door kenden, ik heb daar in de praktijk geleerd om te werken met haalmes en dissel, zagen vijlen en zetten, etc.
Ons werk bestond voor het merendeel uit de klassieke schrijnwerkerij, daktimmers, meubelmakerij (massief) en doodskisten maken.
De boomzaag was indertijd aangekocht door de vader die er hout mee zaagde voor de wagenmakerij,
Robinia, Populier, Es, eik, Beuk, en fruitbomen Appel, Peer, en kersenhout, deze laatste soorten voor meubels.
Doodskisten werden letterlijk op maat gemaakt, het waren geplooide kisten met een vlakke bodem in Populier van 36mm dikte, en uitgezaagd in de vorm van een liggend persoon.
Lengte van de persoon, en breedte van de schouders moest eerst gemeten worden alvorens de kist kon gemaakt worden. In het atelier hingen verschillende mallen om deze vormen te reproduceren.
De zijkanten en het deksel werden vervaardigd uit mooie Eik van 12mm dikte (deze werd speciaal voor dit doel gezaagd)
Het deksel werd opgebouwd uit drie delen in de breedte samengebouwd waarbij het middelste vlak lag en beide zijkanten afhellen, op de beide hellende delen kwam dan een dwarse klos even hoog als het middendeel om zo een kruis te vormen.
Eens er een opdracht was moest alle ander werk blijven liggen, en was het met drieën samen eerst de kist bouwen en afwerken, meestal 2 dagen werk.
Daarna een propere overall aantrekken ( werd speciaal gewassen en gestreken door de bazin) en met de kist op pad om de overledene te gaan inkisten, deze persoon lag meestal thuis opgebaard.
Eens het werk gedaan werd er door de familie een borreltje klaargezet voor ons.
Maar er waren ook plezantere opdrachten, zo heb ik ook eens moeten gaan helpen bij een van de buren, daar was en koe aan het kalven, maar het kalf zat vast met het bekken en de dierenarts had enkele vrijwilligers nodig om te trekken, 't was een mooi kalf, en er volgde dan ook al gauw enkele borreltjes om één en ander te vieren, van werken is die dag niet veel meer gekomen.
Als ik zo mijn loopbaan eens overloop kan ik misschien beter een boek schrijven :lol:
Mvg,
André