Ik heb Willem Vos leren kennen in 1986, hij was toen pas begonnen aan de uitvoering van zijn ultieme droom, het bouwen van een replica van een VOC schip. Twee man op een verder desolate zandvlakte, vlak naast de Houtribsluizen. Een lange kiel, een voor- en achtersteven en wat later het grootspant waren het prille begin van een succesverhaal.
Nu, na al die jaren is gebleken dat het bouwen van het schip nog het makkelijkste deel was, de omgang met allerlei al dan niet terzake kundige hotemetoten, het bijeen sprokkelen van de nodige gelden, etc. Dat was een heel wat zwaardere klus.
Het zal des mensen wel eigen zijn, dat er bij een succesverhaal allerlei opportunisten en fantasten opduiken die zich ten allen prijze mee willen wentelen in het succes, meestal ten koste van de stichter.
Dat is hier dus geen uitzondering gebleken, hoe een man met met een visie uiteindelijk manu militairi van zijn eigen"kind" word weggejaagd. Terwijl de succesverhalen meestal door een éénling opgebouwd worden en bijna nooit door de één of andere overheid. Ambtenaren en visionair denken dat is een contradictie.
Ik kan heel goed begrijpen dat Willem zijn hart bloed als ie ziet wat er van de gerenommeerde Bataviawerf geworden is, een pretpark waar wat aangeklooid word, ter meerdere eer en glorie van wat politiekers en hun achterban. Met scheepsbouw heeft dat nog weinig van doen. Jammer.
Mvg,
André