Ik hoop dat ik even mag inhaken op de dissel met een off topic stukje jeugdsentiment.
In de late jaren 50 logeerden we vaak op een boerderij waar m'n vader in de oorlog ondergedoken had gezeten. Op een dag kwam de dorpstimmerman een gestel voor een hooiberg neerzetten. In z'n eentje zette hij de vier dikke palen op en bracht hij het verband in het geheel. Het dak werd met 4 lieren met palwiel in hoogte versteld. Alles werd met de hand bewerkt, een avegaar om de gaten te boren, een zaag en diverse vormen van dissels. Als jochie heb ik met veel aandacht z'n werk gevolgd. Het was een oude rot in het vak die heel trefzeker de stammen op maat maakte en alles met een geoefend timmermans oog kon inschatten. En met de lieren kon hij de bewerkte stukken keurig op hun plaats hijsen. Na twee dagen was de klus geklaard en werd de goede afloop met een ruime portie jenever begoten. Toen zeurde men niet over promilages.
Ik denk dat door deze ervaring een onbewuste band met houtbewerking is ontstaan die bijna 50 jaar op de loer heeft gelegen.