Zelfgemaakte beitel

Ik heb veertig jaar geleden maar "een blauwe maandag" in een meubelmakerij gewerkt, maar een van de eerste dingen die ik van mijn oude leermeester meekreeg was inderdaad jouw werkwijze Casper. Alleen de doorn van de beitel (of vijl) verhitten en in het voorgeboorde gat van het handvat branden. Je kunt hem na enig afkoelen goed vastzetten door de beitel met het handvat stevig op de werkbank te tikken (vertikaal) Dit is de minst omslachtige werkwijze volgens mij.

Fons

Deze methode werd mij persoonlijk aangeleerd door Chutaro Imai, een erkende smid van beitels en schaven van topkwaliteit, ik had het geluk hem vorig jaar te ontmoeten in de VS.
Volgens mij word de door Caspar genoemde methode niet gebruikt voor japanse beitels, ik zal dit in ieder geval eens bevragen en jullie laten weten. Messen en beitels is ook iets volledig verschillend.
Ik propageer mijn manier ook niet als de enigste of de beste, dat laat ik aan andere over. Het is echter wel een beproefde en zeer degelijke manier.
Ik zal ook spoedig enkele foto's plaatsen van een handvat dat door hem is voorbereid en waar ik de door hem gesmede beitel nog in moet bevestigen.
De verwarmingsmethode lijkt me zeker doeltreffend en eenvoudig, maar ik zou voor geen geld van de wereld mijn eigen gereedschap op een dergelijke manier behandelen.

Ik ben NIET diegene die je hebt gevraagd naar Silicon carbide poeder.
Dat is eenvoudig te bestellen bij Dick tools in Duitseland. Duurt ongeveer vier dagen voor je het hebt. Als je het grit van je keuze niet vindt kan ik je vanaf juli als ik terug in de VS ben eender welk grit bezorgen dat je maar wilt. Heb je nog andere specialiteiten nodig, laat maar weten die vind ik ook wel.

0oShQNbkdZc[/MEDIA]]

... re=related

hier zie je hoe het met messen gebeurd. Deze jongen doet het voor het harden, wat wel zo handig is als je toch bezig bent. Ik doe het zelf andersom, omdat ik meestal de achterkant van de beitel veel zachter laat dan de snijrand, zodat de rand harder kan worden dan normaal en de rest opgevangen word door de elasticiteid. Een beetje wat gelaagd stalen japanse beitels ook doen.
Kan me voorstellen dat je een dikke japanse beitel einde mischien beter kan vijlen, is mischien zelfs sneller ook, want als ik een dikker werk heb moet ik het in gangen doen.
je kunt het ook combineren, vijlen tot bijna goed en laatste stukje heel precies branden.

Carborundum wil ik zeker bestellen, maar vind dick te duur. ben geintereseerder in een halve kilo of kilo 80 gritt poeder, waar ik de rest van mijn leven ongeveer mee kan doen, dan steeds 150 gram flesjes kopen voor 6 tot 9 euro.

Dus als je een interessante prijs voor me hebt vanuit amerika laat het weten. kijk dan in automobile shops, daar is het goedkoop. Bij tool vendors is het duur.

In California is het niet veel goedkoper dan bij Dick. In de shop hebben wij het gewoon naast de slijp stenen staan. Ik heb het zelf nog nooit gekocht.

Vond goedkoop carborendum in Japan ongeveer 16 euro voor een kilo maar inclusief verzendingskosten wordt het van ginder nog wel duurder.

MAAR:...... ik vond: http://www.lawrence.co.uk/acatalog/Carb ... owder.html
Van #60 tot #220 voor een zeer interessante prijs kan ook niet veel meer worden want komt vanuit Engeland. Rechtstreeks te bestellen van bovengenoemde site. Goedkoper zal je niet vinden mijn gedacht.

Een vriend vertelde mij net dat ook hierin een verschil in kwaliteit bestaat met een verschillend resultaat als gevolg bij bijvoorbeeld ura oshi (= het vlakken van de holle kant van een japanse schaafbeitel)
Waar ga je het voor gebruiken?
Als het hiervoor dient hoef je ook niet per se SiC poeder te gebruiken dat kan ook anders. Dit kan ik ook uitleggen indien nodig.

Bedankt voor je moeite mathieu, ziet er goed uit. ga eens informeren hoe duur het is om het te bestellen daar in Engeland.

vertel me over de andere slijppoers, aluminium oxide? of hoe het ook heet

op een stale oliesteen met dit poeder slijpt je ook fijn heb ik gehoord.

Met alu oxide heb ik nog geen ervaring. Maar wat ik vaak gebruik om een groot vlak tot perfectie vlak te polieren is het volgende:
Als basis gebruik ik een kanaban (= een stalen plaat die perfect is gevlakt waarop een slijppoeder met een druppeltje water wordt aangebracht).
De overschot slurry van het wetten houd ik altijd bij, dit is gemakelijk als je een plastieke dienblad gebruikt met een antislip matje om je steen op te leggen.
Zachte stenen zoals King produceren veel meer slurry dan hardere stenen zoals Shapton. Zoals je merkt gebruik ik hoofdzakelijk syntethische stenen.
Ik houd de verschillende soorten slurry per gritt appart in potjes bij. De slurry op zich is al veel fijner omdat je deze al hebt gebruikt, dus vermalen, alsook zitten er heel wat deeltjes staal bij.
Zelf experimenteren is de beste methode. Een goede manier om je techniek te analyseren is door een eenvoudige microscoop te gebruiken. Doe dit verschillende keren bij iedere steen zo krijg je inzicht in wat er echt gebeurd op het oppervlak en de snede.
Slijp en wet technieken is zeker een ongelooflijk uitgebried onderwerp dat veel experts anders benaderen ieder op zijn eigen manier. Ik zal hier een nieuw onderwerp over starten.

Om nog eens terug te komen op het onderwerp van het passen van de beitel in het handvat. Ik heb dit ondertussen bevraagd aan twee specialisten zowel Chutaro Imai en Arnon Kartmazov van "K&K forgeworks" (http://www.kandkforgeworks.com/). De laatste is gedurende vele jaren opgeleid door een Japanse messen smid. Hij smeed nog steeds Japanse messen (ik heb het geluk er één van hem gekregen te hebben, zijn werk is ongelooflijk) en verschillende soorten beitels zowel in Japanse stijl als in zijn eigen stijl.

Chutaro Imai is bekend met de methode zoals Caspar beschrijft maar gebruikt deze niet meer. Hij doet het zoals ik eerder beschreef in een vorige post. Hij vind dit persoonlijk de beste methode alhoewel mijn persoonlijke mening nu toch veel genuanceerder is.
Arnon berieid het gat voor in het handvat en gebruikt hierbij soms een vijl en hij gebruikt inderdaad de verwarmingsmethode om zowel beitels als messen perfect te laten passen.

Hij vertelde mij het volgende:
"... 1. A japanese knife IS partially attached by the mehod you described. The loss of temper is immaterial for two reasons: a. most japanese blades have soft iron for a tang, with tempered steel forming only the cutting edge. b if a blade is all made of steel, heating the tang makes no difference, as this part of a knife shouldn't be hardened, anyhow --- is is already soft. of course, one should be very careful not to heat the cutting edge. Or heat to long the tang since then it could lose some temper.

2. the same method is used for chisels. the original hole in the chisel handle is round and afterwards worked to squarnes with a file, but when the tang is heated and forced in, it simply burns a square hole for itself. care must be taken not to overheat the tang, as it then will burn too large a hole and the fit will be bad. ...."


Aldus. Zo leren we iedere dag nog iets bij, in mijn geval een beetje nederigheid. Ook op een forum is het aangewezen om eens twee keer na te denken alvorens men pent.

Mathieu

Hallo Mathieu,

Goed dat je dat zo grondig heb uitgezocht! Maar het is ook de winst van het forum dat we dergelijke dialogen kunnen voeren. En juist wat prikkelende en tegengestelde meningen zetten ons aan om "het naadje van de kous" te vinden.

Groet van Fons