Welke dimensie(s) onderstel tafelblad

4cm dik eiken buigt niet zomaar door. Als je de poten op de uithoeken wilt zetten, is het misschien net te dun, maar anders gaat het prima.

Verder lees ik mee, want ik heb ook nog inspiratie nodig voor poten voor mijn tafel.

Opgedikt met 4 cm is dus 8 cm dik. Dan kan er niet teveel meer onder, anders knal je met je knieën er tegenaan.
Nu zal 8cm dik niet snel doorzakken, maar met een lengte van 3 meter blijft die denk ik niet geheel vlak.

Je kunt aan de binnenkant achter het kader een dikwandige stalen koker van 40x40 plaatsen.
Dan zie je er niks van, is wel zo fraai.

Hoe je één en ander moet aanpakken is afhankelijk van de materiaalkeuze van het onderstel. Met staal kan je slanker bouwen, hout daarentegen heeft meer volume nodig om de boel vlak en recht te houden.

Ik heb een tijdje terug een eikenhouten tafel gemaakt van 120x300. De balken waren na schaven 45mm dik en ik heb deze ook opgedikt aan de randen om op 90mm te komen. Er zijn 2 stalen X poten onder gekomen die ongeveer 50cm vanaf de kanten gemonteerd zijn, zodat er ook nog een stoel op de kopse kanten kan staan, en nog genoeg beenruimte hebt.

Ik heb er geen verdere ondersteuning of andere balken onder, om doorzakken te voorkomen. Daar gebeurd niks mee. Maar mocht je de poten vrij dicht op de einden zetten, dan heb je meer kans op doorzakkken.





Misschien nog een tip. Ik heb langere balken gebruikt dan de tafel werd. Ze waren volgens mijn 350 lang. Als je de tafel met lijmen langer maakt dan dat die moet worden, dan kan je met het op maat zagen van de tafel, de delen die je eraf zaagt op beiden kanten, gebruiken om de tafel op te dikken. Zo loopt de nerf mooi door, en op de kopse kanten krijg je dan mooie "rondjes" van de jaarringen. Als je snapt wat ik bedoel.

In de lengterichting gaat er geen gevaar zijn voor doorhangen, zou enkel een stel stalen profielen (met sleufgaten) dwars onder het blad monteren om schotelen te verhinderen tijdens het klimatiseren in huis.

Is het hout behandeld met creosoot?

Ik denk dat de factor "ervaring" hier een grote rol speelt. Zowel bij het ontwerp, als ook de verwerking van goed en droog hout.
Er bestaan wel houtwijzers voor de bepaling van sterkteklasses wanneer hout als constructiemateriaal wordt toegepast.

Bekijk bijlage Infoblad_Houteigenschappen-Sterktegegevens.pdf

Goh, er zijn teveel variabelen om één dwingende regel op te leggen qua max. overspanning. Kwartiers gezaagd hout is stijver dan dosse gezaagd hout, de ene houtsoort bied meer weerstand tegen buiging dan de andere, waar staan de poten, op de hoek of meer naar binnen, hoeveel staan ze naar binnen. Hoe groter de overhang (tot een bepaalde waarde) hoe meer weerstand tegen buigen, etc......

De overspanning bij een tafelblad moet enkel zijn eigen gewicht torsen, er komen geen ovenschalen op te staan van ettelijke tientallen kg per stuk Je moet enkel zeker zijn dat het eigen gewicht niet gaat zorgen voor doorbuiging na x aantal jaar daar te staan. De ervaring heeft geleerd dat bij stabiele hardhoutsoorten met een dikte van 40mm en meer er geen gevaar is, tenzij het hout reactiehout bevat, dan kan je alles verwachten. Maar dit reactiehout laat zich al kennen bij het opdelen van het hout. Zijn je planken nu vlak, dan blijven ze vlak.

Voor grotere overspanningen waar wel een ondersteuning nodig is, en waar de kans op werken (in lengterichting) van het hout hoger is, zal je al direct serieuze secties moeten gebruiken, Voor een vrije overspanning van 4m worden de langsliggers dan al gauw 120 à140mm hoog (afhankelijk van het gebruikte hout
Bij stalen (koker) profielen kan het iets minder maar ook hier zit je snel aan 100mm à 120mm hoog! Nog vermelden dat wanneer blad en ligger stevig aan elkaar gekoppeld worden deze samentellen voor de totale hoogte. Bij de aangehaalde waarden word dan de bladdikte afgetrokken om tot de liggerhoogte te komen.

Moet de constructie slank blijven dan word er nogal eens terug gegrepen naar een soort van voorspanning, kan met kabels en spanners onder het blad, maar bij lichter (naald)hout kan je ook bladtrekkers gebruiken die onderaan het blad ingefreesd worden en zo voor een stijver geheel zorgen.

Kortom veel variabelen, maar gelukkig ook veel mogelijkheden om één en ander te corrigeren of te versterken.