Lintzaag 400 mm Matthias Wandel stijl

Het is waarschijnlijk een leeftijdsprobleem want ik voel het fanatieke doen een beetje minder worden. Als de nood aan de man of vrouw is worden alle zeilen bijgezet om een ramp te verhelpen. Maar zo gauw het een vorm van tijdverdrijf is gaat de druk wat van de ketel. Een bijkomend gegeven was dat m'n werkbank vol lag met gereedschap en onderdelen/resten van de afgelopen klussen. Maar na een dagje opruimen kon ik de kleur van het werkoppervlak weer zien.

Kleine stapjes dus, geen lange halen.

Ik heb het frame op het verrijdbaar onderstel gebout. De electromotor is op z'n plekje geschoven, de riem is omgelegd en op spanning gebracht.


Toen heb ik ook maar gelijk de schakelkast vast geschroefd aan de achterkant van het frame. Als de machine in gebruik is kan ik met de linkerhand de knoppen bedienen.


Het netsnoer moet ik opbossen en ergens uit de weg onderbrengen. De pantserkabel moet ik met beugels naar de motor geleiden en aansluiten. De stalen omhulling fungeert ook als aarde zodat de motor netjes geaard is. Met een lint er op kan ik ook proefdraaien. Zagen is door het gebrek aan ondersteuning een veel te gevaarlijke onderneming.

Ik ga me nu concentreren op de onder- en bovengeleiding. Als er dan ook een vaste tafel op zit kunnen we al spreken van een operationele lintzaag.

Om de assen te fixeren heb ik twee klemmen gemaakt die om de as geklemd worden en aan de respectievelijke asblokken worden vast geschroefd. Bij Matthias heb ik daar geen klemvoorziening gezien. Ik denk dat hij de klemming in de blokken genoeg vond.
Maar door de belasting op de assen wordt het hout in de gaten ingedrukt en volgens mij ontstaat er dan toch wat ruimte. Het gevolg is dat de klemming dan minder wordt en de as kan gaan bewegen. Die vlieger gaat bij mij niet op. De assen worden degelijk vast gezet.

Van een restje eiken maakte ik twee klemflenzen. Ik kan gelukkig nog steeds uit m'n voorraad metrisch materiaal putten zodat ik met M6 inslagmoeren en bouten aan de gang kon.


Deze werden op de assen geklemd en de flenzen werden vastgeschroefd.




Ik laat de assen 10 mm uitsteken. Dan heb ik nog wat speelruimte als de constructie misschien wat aanpassing nodig heeft. Eén as is al ingekort en met wat olie valt dat me nog reuze mee. Je krijgt er in ieder geval spierballen van.

Op verzoek van MarcelG komen hier de vier aanzichten van de huidige stand van zaken.









De assen zijn op lengte gezaagd, het zaaglint is omgelegd en gespannen en de V-snaar zit er op en is ook onder spanning. Ik heb voortdurend geprobeerd om zo zuiver mogelijk te werken door haaks en recht te maken waar het van belang was. En dat pakt redelijk goed uit. Het viel me op dat het zaaglint precies gelijk liep met het verticale deel van het frame (zie laatste foto). Dat lijkt het voordeel te zijn van onderbroken werken. Elke keer dat je het oppakt moet je even terug om de draad op te pakken, weer wat video's bekijken en dan weer wat stappen zetten.

Ik ga nu de electrische aansluiting maken en zien of alles wil draaien. Maar eerst nog even naar de Home Depot om wat electrische hulpstukken. Het is wel lastig om met een totaal ander electrisch systeem te moeten werken. Steeds vind ik weer nieuwe hulpstukken. Ik ben hier duidelijk niet in opgegroeid.

Er zit een heel smal lint op nu, ik geloof 1/4". Ik heb dat gekocht om te passen. Ik geloof niet dat er een limiet is voor de breedte van de linten. Waarschijnlijk heeft de praktijk al uitgewezen dat bij een bepaalde lengte lint een bepaald scala aan breedtes zinvol is. Maar dat is van later zorg, eerst de machine werkend en functioneel krijgen.

De gangbare spanning hier is 120V/60Hz. In de zekeringkast komen twee fases binnen en daar kan ik 240V van maken. M'n uit Nederland meegebracht draaibankje en de boiler draaien op 240V, de rest van de apparatuur op 120V. Ik houd het op Metrisch Ambassadeur, dat is al genoeg werk.

In mijn onwetendheid ga ik er van uit dat je een lint spant om de zijdelingse uitwijkingen zodanig klein te houden dat je een rechte zaagsnede krijgt. Door de structuur van het hout kan ik me voorstellen dat er door de vezels wat zijdelings druk kan worden uitgeoefend. Voor zover ik me uit een grijs verleden kan herinneren is er in dit geval sprake van een krachten paralellogram. Het gemakkelijkst is dit te zien bij een schaarkrik. Als de krik laag staat heb je veel kracht nodig om de krik omhoog te krijgen. Hoe meer je de krik in schroeft, des te meer kracht kun je uitoefenen.
Hetzelfde geldt voor het lint. Daarbij speelt de stijfheid van het lint een ondergeschikte rol. Als je een smal of een breed lint met dezelfde kracht spant zul je nagenoeg dezelfde zijdelingse uitslag krijgen bij dezelfde zijdelingse druk. Dat je op een breed lint meer trekkracht kunt uitoefenen staat door de grotere doorsnede buiten kijf. Maar ik vraag me af of dit nodig is. Ik weet dat er op lintzagen bij het spanmechanisme aanduidingen staan voor verschillende breedtes maar ik denk dat het meer te maken heeft met de kracht die tijdens het zagen wordt uitgeoefend op het lint. Een breder lint zal afhankelijk van de tandgrootte met meer kracht door het hout getrokken moeten worden dan een smal lint. Doordat het onderwiel aan het lint trekt kan daardoor het lint als het ware losser op het bovenwiel kunnen gaan liggen. Dat kan het sporen nadelig beïnvloeden.
Dit zijn zo mijn benaderingen maar ik kan het mis hebben natuurlijk. Soms kunnen andere zaken die buiten het blikveld vallen van invloed zijn.

Het gaat langzaam maar wel gestaag. Ik heb de zaak electrisch aangesloten. Tussen het schakelkastje en de motor zit een kabel met een flexibele metalen omhulling. Ik moest echter strak het hoekje maar daar was de kabel niet flexibel genoeg voor. Dus een deel van de pantsering er af gehaald en met de aders verder tot aan het klemmenblok. Bij Home Depot hadden ze geen oplossing voor mijn probleem hoe te aarden. Wat daar doorging voor "de electriciën" had geen enkele sjoege van de materie. Ik heb zelf maar een oplossing bedacht. Er loopt nu een losse ader van het geaarde metalen kastje naar de klemmenstrook. Het zal wel allemaal niet volgens de bouwvoorschriften zijn maar naar mijn idee goed genoeg.

En toen kwam natuurlijk het spannende moment: werkt het. Alles nog een paar keer gecontroleerd, de stekker in de contactdoos, een plaats uit de gevarenzone gekozen en dan de druk op de groene knop. En jawel, het draait en nog wel de goede kant uit. De grote muliplex V-snaarschijf aan het onderwiel is niet helemaal zuiver en dat geeft wat lichte trilling maar voor de rest loopt het als een zonnetje. Het lint loopt mooi over het midden van de schijf en zwabbert niet.



De volgende stap wordt de fundatie voor het blad. Ik maak het niet verstelbaar. Mocht er iets onder een hoek gezaagd worden dan maak ik er wel een mal voor. Dan moet ik ook gaan nadenken over de geleidingen. Dat zijn toch wel vrij essentieële onderdelen.

Het gaat wel tergend langzaam maar ik blijf aan de bal. Ik ben met twee andere projecten bezig en die lopen min of meer parallel.
Ik richt me nu op de lintgeleiding. Ik heb bij Woodcraft 4 fiber blokjes gekocht voor een Craftsman lintzaag. Ik had verwacht dat die blokjes veel groter waren maar dit waren de grrotste die ik kon vinden. De afmetingen zijn: lang 22 en vierkant 9. Mij stond al een constructie voor ogen waarbij ik een gat in een blok kon boren om het zo vast te zetten. Maar nu moet ik een list verzinnen. Waarschijnlijk wordt het een ondiepe groef waar het blokje in glijden kan met een klemschroef.
De achterkant van het lint laat ik op de zijkant van een lager lopen. Ik had geen idee van een afmeting dus gokte ik op een courante maat, 32 x 12 en 10 breed.
Nu komt er weer een spannende episode om er een degelijke constructie van te maken.