Ringendoos voor ons huwelijk

Begin van dit jaar, in februari, besloot ik mijn vriendin op haar verjaardag ten huwelijk te vragen.

We hebben elkaar op werk ontmoet, en na een paar jaar collega te zijn, besloot ik haar mee uit te vragen. Het klikte en we gingen samenwonen.
Met een ernstig ongeluk op een bedrijfsuitje heeft ze 8 maanden thuis gezeten, en heb ik voor haar gezorgd. Langzaam aan is ze weer aan het werk gegaan en dat doet ze weer vol de volle 100%.

Met de stap haar ten huwelijk te vragen konden we onze relatie een nieuwe positieve impuls geven. Elkaar de eeuwige liefde verklaren is dan het mooiste wat je kunt doen. Al denken veel vrienden die reeds een aantal jaren getrouwd zijn daar inmiddels anders over .

Gelukkig zei ze ja en gingen we ons voorbereiden op de dag. Het leek mij wel bijzonder om de ringen in een ringendoos te doen voor de ceremonie en deze daarna op de kaptafel hiervoor te blijven gebruiken.

Ik ben met een ontwerp begonnen, geïnspireerd op de druppel die uit het water komt, die zie ik namelijk elke ochtend op de fles Sanicur staan als ik sta te douchen.



Met Inventor heb ik de maten uitgezet die ik geschetst had, om deze om te zetten naar een bruikbare werktekening. Het moest een combinatie worden van, hoe kan het ook anders, hout en metaal.
Als metaalbewerker vind ik het altijd leuk om de combinatie en het contrast tussen deze twee uiteenlopende materialen op te zoeken. Voor het hout heb ik gekozen voor cocobolo, een donker en hard hout dat zeer fijn te bewerken is. De deksel wilde ik graag dezelfde bicolor uitstraling geven, die onze ringen ook hebben. Die zijn van abrikoos en witgoud.

Het deksel heeft een basis van RVS, met daarin een messing ring, die vervolgens als 1 geheel is nabewerkt, om een strakke overgang te krijgen. Ook de bodem waar de doos op staat is van RVS. Het cocobolo wilde ik strak laten overlopen naar het RVS deksel.

Hier de eerste ontwerpen van het ringendoosje:

Het hout heb ik gevonden bij CraftSupplies, een stuk van vierkant 150 mm, daar kon ik het mooi uithalen. Voor het maken besloot ik te starten met het deksel, daar zit het meeste werk in en hier kan ook het meeste mis gaan. De vrije uurtjes werden op werk besteed, waar ik van de machines gebruik maak om deze klus te klaren.

Het deksel begon als een klomp RVS op de draaibank, waar ik de eerste zijde, de onderkant van het deksel als eerste heb gedraaid. Hier zit een O-ring groef in, die ervoor zorgt dat je bij het afnemen van het deksel niets beschadigd:



Close up van de eerste zijde met o-ring groef:



En hier de messing ring die later in de deksel wordt geperst:



Als dan de twee onderdelen volledig zijn gedraaid, zien ze er zo uit om te worden geperst:

De twee onderdelen zijn nu klaar om geperst te worden:



Door ze met een nauwe passing samen te voegen, krijg je na het nadraaien geen overgang tussen de beide onderdelen.
Na het persen ziet het er dan zo uit:



Nog een wat duidelijker plaatje op de vlakplaat:



Het spannendste van het maken van het deksel is het nadraaien van de definitieve vorm op de CNC draaimachine. Hiervoor heb ik een speciale spreiddoorn gemaakt om het deksel op te spannen. In de klauwplaat zou deze beschadigen, en bovendien had ik daarvoor te weinig materiaal om hem stevig vast te zetten. Dan zou die er ongetwijfeld uit zijn gekomen. Van het draaien op de CNC heb ik slechts één foto, alhoewel dit het spannendste is om te zien, moest ik de machine natuurlijk ook in de gaten houden, want het is een eerste productie van een nieuw programma, daar kan altijd nog een foutje in zitten. Bovendien zit de deur van de machine vanwege de veiligheid dicht en op slot als deze draait. Toch heb ik geprobeerd een foto te maken:



Dit is het wat betreft de metaalbewerking. In de volgende serie volgt het draaien van de houten doos zelf.

Bedankt voor alle leuke reacties. We zijn overigens afgelopen 1 september getrouwd, dat had ik nog niet gemeld zie ik.

willem1958 zei:

Leuk William dat je deze helemaal zelf fabriekt.
Wordt een heel persoonlijk ding zo, mooi ontwerp ook!
Kan me voorstellen dat het wel even spannend is als een nieuw cnc programma in bedrijf gaat en meteen je persoonlijke werkstuk aan de beurt is, da's toch anders dan dat je het zelf op conventionele wijze doet.

Klik om te vergroten...

Willem, dat is dagelijkse kost voor mij. In de ontwikkeling maak ik maar zelden mee dat iets twee keer of meer gemaakt moet worden. Elk draai of freeswerkstuk, conventioneel en CNC staat meestal maar 1 keer op de machine. Ik bouw in de programma's voor de CNC dan ook wat veiligheden in, die in de serieproductie onnodig tijd zouden kosten, maar bij ons het behoud van werkstuk, machine en ego van de bediener moeten bewaken.

We gaan verder met de fabricage van de houten ring. Voor het maken hiervan had ik een draaibank nodig. Aangezien ik geen beschikking heb over een houtdraaibank, was ik aangewezen op de metaaldraaimachines van werk. Ook heb ik geen houtbeitels om te draaien, dus hier was een andere aanpak nodig. Aangezien ik reeds vele materialen heb bewerkt, beschouw ik hout niet als erg lastig om te bewerken. Er zijn echter een paar "valkuilen". Het hout kan uitbreken, en hier heb je met een goede scherpe houtbeitel minder last van als met een metaalbeitel. Ook het opspannen is een punt, aangezien ik geen houtbekken heb voor de klauwplaat.

Nu heb ik vaak kunststof bewerkt, en dat beschouw ik als gevaarlijker om op te spannen als hout. Dit heb ik ook wel uit de klauwplaat zien komen helaas. Dit hout is zeer hard en kortspanig, dat de eerste bewerking geen probleem was. Ik heb het gewoon in de drieklauw gezet, en het zat als een huis. Met het draaien moet je er wel op letten dat je van buiten naar binnen gaat bij het vlakdraaien. Met metaal ga ik vaak van binnen naar buiten, het zogenaamd trekkend verspanen. Je maakt dan gebruik van de zelfde snijkant die je ook gebruikt bij langsdraaien. Dit geeft een zeer glad oppervlak, en je kan met 1 beitel alle bewerkingen doen.

Bij het draaien van dit hout ben ik van buiten naar binnen gegaan. Het gat heb ik met de binnendraaibeitel gedaan, dit ging uitstekend. Zou met een stuk grenen waarschijnlijk geen fatsoenlijk resultaat opleveren, maar dit cocobolo is prima te bewerken. Wel heb ik de stofzuiger erbij gebruikt, het is namelijk irriterend aan de luchtwegen, dus daar is voorzichtigheid wel geboden.

De ruwe vorm was vierkant, dus die heb ik op de lintzaag eerst rond gezaagd:



Op de draaimachine wordt eerst de onderzijde van de ringendoos gedraaid, en tevens het gat waar het kussentje later in komt geboord en uitgedraaid:



Hier is goed de kopieerbeitel te zien die ik gebruikt heb, een scherpe uitvoering die normaal voor aluminium en messing wordt ingezet. Het nadraaien van het deksel is overigens met een zelfde beitelplaat op de CNC nagedraaid, want deze platen geven een heel mooi oppervlak omdat ze zeer licht snijden. Ook de provisorisch bevestigde stofzuiger is hier te zien, zo dicht mogelijk bij de bron gemonteerd:



Het schuren is in stappen naar korrel 1000 gegaan, en daarna heb ik ScotchBrite korrel 1000 gebruikt om het oppervlak nog verder glad te krijgen. Het oppervlak is hiermee mooi genoeg voor de eindafwerking, ik wil graag de overgebleven nerf zichtbaar houden. Hierover later meer.
Hier het vooraanzicht met het uitgedraaide gat:



De volgende stap is het boren van de bevestigingsgaten voor de bodem. Deze wil ik gaan gebruiken om de tweede bewerking te gaan doen. Ik kan dan op het metaal van de bodem in de klauwplaat spannen, dan beschadig ik het hout niet meer, en zit deze stevig vast voor het draaien van de bovenzijde van de doos.

@Burley

De avatar is een piepklein voorproefje.