Restauratie stuurhuis sleepspits.

Heren, bedankt voor alle positieve commentaren

@Arthur, heb inderdaad de laatste 10 jaar als restaurator gewerkt bij het MAS/Scheepvaarmuseum

@ Fons, het glas van het uitzetraamje valt een kleine cm over het onderglas, daarom moeten de draaghaakjes wat opgeplooid worden zodat het bovenglas schuin in de sponning komt te zitten. Hierdoor kan het over het onderglas vallen, ter hoogte van de haakjes komt er dus een dikkere laag mastiek tussen glas en sponning te zitten.


Het voorfront is ondertussen ook volledig gereed, nieuwe scharnieren incluis.

Al eerst eens een overzichtsfoto van voor de werken, geeft een idee van wat het opnieuw moet worden


De sluitingen langs binnen.


Scharnieren geplaatst met koperen schroeven met gleuf.
Dank zij een stukje "oude techniek" een fluitje van een cent


Een stel gouwe ouwe,


Na de "facelift"


De volgende patiënt, hier is gelukkig een minder drastische operatie nodig.

Is inderdaad een binnenvaartschip, een "spits" is een gestandaardiseerd type schip met als hoofdafmetingen, 38,50m lengte en 5,05m breed. Zo passen ze naadloos in de sluizen op de Franse kanalen. Dit exemplaar is toentertijd gebouwd zonder motor, de voortbeweging gebeurde door te jagen, te slepen, of met een opduwer(tje) Daarom ook het zeer grote roer met "lunette" = verlengstuk aan het roer. Het schip bevat een hele mooie schipperswoning in het achteronder, een combinatie van Eik en marmer

@Pel, ben toch blij dat ik die dingen nog heb, je speelt al eens wat vel kwijt, maar dat heb ik er wel voor over

Maassluis, de vroegere thuishaven van "Hollands glorie" De zeeslepers van L. Smit & co, met als beroemdste lid de "Zwarte Zee III" In haar glorietijd de sterkste zeesleper ter wereld
Doodjammer dat het schip op het eind verschroot werd. In 1966 werd de snijbrander gezet in de zeesleper die dan reeds hernoemd was naar "Ierse Zee, dit om de naam terug vrij te maken voor de "Zwarte Zee IV" welke in 1962 te water gelaten werd.

Het bedrijf had wel een goeie reden om het schip zo drastisch op te ruimen, de voorganger ervan, de "Zwarte zee II" hadden ze jaren ervoor verkocht naar de concurrentie. Die plaatste er nieuwe (diesel)motoren in en bracht het terug succesvol in de vaart Dat was balen natuurlijk, de concurrentie moeten dulden van je oude schip. Geen tweede maal hebben ze toen besloten, en bijna alle andere uitgediende toppers gingen voor de bijl.
Maar niettegenstaande deze reden blijft het jammer dat het schip verdwenen is.
Niet elk oud schip is het waard om te bewaren, er moet een goede reden voor zijn, en er moet ook een zinnig doel aan kunnen gegeven worden anders is maar een bodemloze put waar geld in verdwijnt.

Door (potentiële) booteigenaren word wel eens zegswijze gebezigd die duid op enige ervaring ermee: "koop een boot en werk je dood" daarr zit wel een grond van waarheid in vind ik

Veel kans dat je binnen twee à drie jaar de omgekeerde beweging gaat zien

Nog een paar prentjes uit de oude doos, met de later gesneuvelde "Grote Gust" in actie!

Terug wat vrije tijd gevonden om hier aan verder te knutselen
Gisteren het buitenkader opnieuw toonbaar gemaakt, vandaag is de vleugel aan de beurt. Die ziet er niet florissant uit, plenty brosse plekken bij de verbindingen, sommige delen zijn zelfs al sponsachtig geworden.
Om dat klaar te spelen bij Teak moet er toch al aardig wat water naar de zee lopen, maar ook hier is het probleemloos gelukt.
Dit betekend dat er bij de vleugel niet veel te recupereren valt, alles nieuw dus op uitzondering van de bovenregel, deze is nog in goede staat.

Oeps, het spul valt al spontaan uit elkaar.


Kubisch rot in de verbindingen.


Een opgekalefaterd buitenkader.



Nieuw hout wacht op de nodige verbindingen.