Een gat hakken voor een pen en gat verbinding gaat op zich goed. Ik heb in het verleden dit vaak gedaan, tot gaten van 30 cm diepte toe.
Maar oefen wel eerst op een stuk afval hout. Meestal zat je als timmerman op het hout, waar je een gat in hakte. Je zet een schietbeitel een millimeter binnen de lijn op de kopse kant van het gat. Met een houten hamer op de beitel slaan. De praktijk was, dat dat door deze klap de beitel iets voor de lijn bleef. Daarna het langshout al licht hakkend uithakken, richting de kopse kant van het gat. Dat herhaal je een paar keer. Dan de andere kopse kant van het gat inhakken en opnieuw al hakken uitlepelen van het gat. Zo ga je steeds dieper tot de gewenste diepte. Hak je gat door naar de andere kant, dan hak je tot halverwege en herhaal je het hakken aan de andere kant.
Als je het gat gehakt hebt, steek je het gat netjes op met een scherpe steekbeitel.
Zorg er wel voor dat er geen afval (van het hakken) onder het hout komt. Door het hakken ontstaan er weer deuken in het hout.
Als het hout splijtgevoelig is, kun je ter hoogte van het gat twee afval stukjes hout met een lijmklem even vastzetten.
Een schietbeitel is (evenals een kantbeitel en vermoorbeitel) een speciale beitel om met een hamer op te slaan. Steekbeitels niet. Zeker steekbeitels met houten heften niet. Als je het goed doet, duw je een steekbeitel met je schouder door het hout heen. Dat betekent: een scherpe beitel en eelt op je schouder. Nooitgedacht had vroeger ook speciale steekbeitels met grote ronde oppervlakken (Hollande steekbeitel). Ik heb daar nog een set van. Omdat dit handvat zo groot was, deed het minder pijn aan de schouder.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Succes met de meubels