Herdenkingskistje voor ons meisje
- Onderwerp starter massis
- Startdatum
Ik volg het draadje al even. Ik kan er geen woorden voor vinden, ben er steeds weer stil van.
Sterkte.
Karel
Sterkte.
Karel
Bij het zien van zo een stukje vakmanschap zouden hier normaliter reeksen reacties staan doorspekt met superlatieven. Het verhaal erachter is helaas geen reden tot het plaatsen ervan.
Enorm veel bewondering voor het kunnen plaatsen en - dus - het kunnen delen van jullie verdriet met de vrienden van het forum. Respect ! Heel veel sterkte voor de komende periode !!!
Enorm veel bewondering voor het kunnen plaatsen en - dus - het kunnen delen van jullie verdriet met de vrienden van het forum. Respect ! Heel veel sterkte voor de komende periode !!!
Heel veel sterkte in deze lastige periode.
Het is een heel lastige keuze die jullie hebben moeten maken. Gelukkig is het geen erfelijke aandoening. Mijn broertje is hiermee geboren en na een aantal dagen overleden. De overlevingskans is zelfs tegenwoordig nog zo klein dat in mijn ogen jullie beslissing de enige goede is.
Het is een heel lastige keuze die jullie hebben moeten maken. Gelukkig is het geen erfelijke aandoening. Mijn broertje is hiermee geboren en na een aantal dagen overleden. De overlevingskans is zelfs tegenwoordig nog zo klein dat in mijn ogen jullie beslissing de enige goede is.
Dag Massis,
Heel veel sterkte voor jullie beide. Ik weet hoe je je voelt. Wij hebben onze eerste zoon rond de 21 weken van de zwangerschap verloren.
Hij had trimosie 13, een chromosoom afwijking. Eigenlijk niet met het leven verenigbaar. En dan stort je wereld in. We namen dezelfde beslissing als jullie. Als vader heb ik toendertijd een kistje voor hem getimmerd om hem in te begraven. Dit gaf mij op dat moment een bepaalde rust. Klinkt raar maar dat ging bijna automatisch. Je wilt toch het beste voor je kinderen. Hetzelfde geldt denk ik voor dit prachtige kistje om alle herinneringen van haar in te bewaren. Echt vakmanschap en met liefde gemaakt. Knap werk.
Inmiddels heb ik 2 gezonde kinderen, een zoon van 4 en een dochter van 2.
Mvg,
Dennis
Heel veel sterkte voor jullie beide. Ik weet hoe je je voelt. Wij hebben onze eerste zoon rond de 21 weken van de zwangerschap verloren.
Hij had trimosie 13, een chromosoom afwijking. Eigenlijk niet met het leven verenigbaar. En dan stort je wereld in. We namen dezelfde beslissing als jullie. Als vader heb ik toendertijd een kistje voor hem getimmerd om hem in te begraven. Dit gaf mij op dat moment een bepaalde rust. Klinkt raar maar dat ging bijna automatisch. Je wilt toch het beste voor je kinderen. Hetzelfde geldt denk ik voor dit prachtige kistje om alle herinneringen van haar in te bewaren. Echt vakmanschap en met liefde gemaakt. Knap werk.
Inmiddels heb ik 2 gezonde kinderen, een zoon van 4 en een dochter van 2.
Mvg,
Dennis
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd Massis.
Respect Rick voor het maken van zo'n mooi en elegant kistje!
Respect Rick voor het maken van zo'n mooi en elegant kistje!
Heel veel sterkte... Word er stil van, fijn dat jullie zo'n mooi kistje hebben om haar te herinneren.
Ook ik lees al een tijdje mee, zit eigenlijk weer met een brok in mijn keel bij het lezen van jouw verhaal. Ik weet geen troostende woorden omdat ik mij niet kan voorstellen wat het is om een kind te verliezen. Ik wens jouw en je vrouw heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Hugo
Hugo
Bedankt voor al jullie fijne woorden. Ik moet zeggen dat mijn vrouw en ik echt geschokt zijn van zowel de hoeveelheid steun die we krijgen, als de hoeveelheid mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt.
We dachten oorspronkelijk dat een kindje begraven van die leeftijd (laten we zeggen 20-35weken zwangerschap) niet ZO erg veel voorkomt, maar ondertussen heb ik weet van minstens 15 of zelfs 20 koppels die jammer genoeg iets gelijkaardigs doorgemaakt hebben.
Vandaag was de crematie. Een korte en eenvoudige dienst onder familie (enkel onze ouders, broers en zussen) die we zelf in elkaar gestoken hebben, waarmee eigenlijk alles gezegd was. Een mooi afscheid, maar weeral een érg moeilijke dag. Ook ons zoontje van 2.5 was erbij, en hij begrijpt het echt helemaal. Zijn zusje is "een sterretje geworden", en na de dienst hebben we enkele ballonnen opgelaten die "naar baby zusje" gaan. Nu het donker is zijn we net even buiten gaan kijken en heeft hij aangewezen welk sterretje nu precies zijn zusje is
We dachten oorspronkelijk dat een kindje begraven van die leeftijd (laten we zeggen 20-35weken zwangerschap) niet ZO erg veel voorkomt, maar ondertussen heb ik weet van minstens 15 of zelfs 20 koppels die jammer genoeg iets gelijkaardigs doorgemaakt hebben.
Vandaag was de crematie. Een korte en eenvoudige dienst onder familie (enkel onze ouders, broers en zussen) die we zelf in elkaar gestoken hebben, waarmee eigenlijk alles gezegd was. Een mooi afscheid, maar weeral een érg moeilijke dag. Ook ons zoontje van 2.5 was erbij, en hij begrijpt het echt helemaal. Zijn zusje is "een sterretje geworden", en na de dienst hebben we enkele ballonnen opgelaten die "naar baby zusje" gaan. Nu het donker is zijn we net even buiten gaan kijken en heeft hij aangewezen welk sterretje nu precies zijn zusje is
Ik heb meerdere keren een poging gedaan om een reactie te plaatsen. Iedere keer kan ik toch de goede woorden niet vinden, denk dat deze er gewoon niet zijn om alles te beschrijven.
Ik vond het een eer om dit kistje te mogen maken, het hele proces heeft vele malen langer geduurd dan ik normaal een kistje maak. Tussendoor had ik echt even tijd nodig om afstand te nemen. Vooral wanneer een van de kinderen kwam kijken hoe het ging. Ons hele gezin leeft met jullie mee. We hebben elkaar nog nooit ontmoet , lijkt me fijn om elkaar dit jaar eens te ontmoeten.
Aan de overige forumleden , neem eens een kijkje op de site van de hartstichting. Zij kunnen alle donatie's goed gebruiken. Alle beetjes helpen !!
https://www.hartstichting.nl/
Ik vond het een eer om dit kistje te mogen maken, het hele proces heeft vele malen langer geduurd dan ik normaal een kistje maak. Tussendoor had ik echt even tijd nodig om afstand te nemen. Vooral wanneer een van de kinderen kwam kijken hoe het ging. Ons hele gezin leeft met jullie mee. We hebben elkaar nog nooit ontmoet , lijkt me fijn om elkaar dit jaar eens te ontmoeten.
Aan de overige forumleden , neem eens een kijkje op de site van de hartstichting. Zij kunnen alle donatie's goed gebruiken. Alle beetjes helpen !!
https://www.hartstichting.nl/
Laatst bewerkt:
A
Athanor
Guest
Goed dat jullie zelf vorm hebben gegeven aan de afscheidsbijeenkomst! Dat kan helpen om het gevoel van onmacht wat te verminderen. Wat doen, zoals het gebruik van het kistje voor de herinneringen helpt je op weg om door te gaan zonder te vergeten.
Fons
Fons
Was dit "vele male langer"? Doe je dat normaal op een uurtje ofzo? ;-) Ik vond het best hard gaan namelijk!
We hebben uiteindelijk een selectie moeten maken welke herinneringen een plekje in het kistje kregen en welke we bewaren in de herinneringsdoos die we van het ziekenhuis kregen.
Maar de tekening van Sam, daar waren we het allebei over eens: die heeft zijn plekje in het kistje dubbel en dik verdiend
Helemaal mee eens, al heb ik vrouwlief alvast verwittigd dat we eerst wat moeten sparen, want als ze mij loslaat in die houthandel van jou...
Wij gaan vanaf nu vermoedelijk jaarlijks doneren. We hebben ook van enkele kennissen al een gift ontvangen die binnenkort samen zullen overgemaakt worden aan de hartstichting.