Tuinhekje

Leuk idee,

ik zit zelf al lang te denken om zoeits zelf te maken.

Heb al 2 dergelijke deurtjes gemaakt, moets toen snel gaan en ik heb gewoon dennehout gebruikt destijds, en nog erger, alles vastgemaakt met gewoon ijzeren plaatjes.

Maar ik heb een dergelijk poort nodig,komt me nu natuurlijk wat ongelegen, anders deed ik mee.

Kastanjehout is inderdaad een goede keuze, ik zie dat die palen onbehandeld veel langer houden dan gedrenkte den.

Maak je de pennen zelf uit kastanje? Die houden het geheel stevig, dus als die rotten ligt het hekje uiteen?

Mvg Bart

Ik zou nog eens goed nadenken of je bepaalde verbindingen niet anders zou maken ivm inwateren. Zo zou ik bijvoorbeeld de bovenste stijl van het poortje doorlaten lopen tot boven de staanders van het poortje. M.a.w. de pen aan de staander maken daar boven in en het gat in de ligger daar boven in. Onderzijde van de pport zou ik om dezelfde redenen gelijk houden als je huidig ontwerp qua pen en gat. Het hek zou ik houden zo komt ook veel minder kracht op en is derhalve minder kritisch dan een deur/poort

Bij een opgeklampte poort/deur zitten de schoren er "los" tussen, vastgespijkerd aan de bekleding. In dit geval zou ik er een korte pen aanmaken, 10mm is al voldoende. Er zit druk in de schoor, los ertussen voldoet in principe maar dan is hij er tussenuit te duwen.

Thomaske,

dus eigenlijk kom je toch een beetje op wat ik heb gemaakt, probleem;

na verloop van tijd verkleuren beiide houtsoorten anders, kastanje wordt grijzig, douglas wat meer oranje achtig.

De pennen op jouw voorbeeldfoto lijken met trouwens metalen dingen, moer/bout. Lijkt me beter.

Ik zou de pen wat smaller en de spatpen wat breder maken. Hoe breed is de spatpen nu getekend?

Nog een tipje: boor je gaten voor je deuvels apart in stijl en regelwerk. Eerst boor je de gaten die in de langgaten terechtkomen.
Daarna steek je je hek eens samen (zonder lijm ) en je zorgt dat alles haaks ligt. Vervolgens teken je de gaten op je pennen af.
Als je nu alles weer uit mekaar haalt, en de gaten in de pennen een beetje dichter naar de pennenborst boort (afhankelijk van de hardheid van het hout dat je gebruikt, ik doe doorgaans een kleine mm) krijg je een supersterke verbinding. De deuvels maak je best zelf, of je zou er in de handel moeten vinden van hardhout. De beuken deuvels zijn buiten niks waard. Ik heb de gewoonte om met gebruik van een schroeftol en een potloodslijper een uiteinde van de deuvel af te schuinen, zo 'zoekt' hij zelf het gat.

Het diagonale gedeelte wordt hier in Vlaanderen een 'steker' genoemd. Om die vast te zetten volstaat een klein groefje en een lamelloachtig 'veertje', zodat hij niet zijwaarts kan schuiven. Natuurlijk is de pen die je uittekende ook super, maar iets bewerkelijker. Wel een goeie oefening natuurlijk

Succes!
Steven

Succes ermee!

Nog een tipje: boor je gaten voor je deuvels apart in stijl en regelwerk. Eerst boor je de gaten die in de langgaten terechtkomen.
Daarna steek je je hek eens samen (zonder lijm ) en je zorgt dat alles haaks ligt. Vervolgens teken je de gaten op je pennen af.
Als je nu alles weer uit mekaar haalt, en de gaten in de pennen een beetje dichter naar de pennenborst boort (afhankelijk van de hardheid
van het hout dat je gebruikt, ik doe doorgaans een kleine mm) krijg je een supersterke verbinding

Klik om te vergroten...

Dit is een belangrijke tip !

Ergens op het forum is iemand geweest die een uitgebreide test heeft gedaan met - als ik mij niet vergis - 1 mm en 2 mm. Volgens mij "won" die van 1 mm.
'k Zal eens kijken of ik die test nog terug kan vinden...

Dat is WR 1944 geweest, heb ik ook gebruikt voor mijn werkbank! dan trek je alles idd mooi aan

Cas

10 mm is vrij weinig, de kans op uitbreken is redelijk groot, ik hou meestal 22 mm aan.

Voor pen en gat verbindingen zijn er een paar vuistregels om één en ander wat in verhouding met elkaar te houden. Voor een spatpen word meestal ongeveer 1/4 van de totale penbreedte genomen, voor de pendikte is de ideale maat ongeveer 1/3 van de totale houtdikte. Bij bovenstaande constructie is een pendikte van 14 à 16mm perfect, de voorziene 25mm is veel te dik.
De penvermindering voor de spatpen zou hier minimum 18mm moeten bedragen, maar mag meer zijn.

Voor een houtdikte van 45mm is de breedte (70mm?) wat aan de smalle kant, 45mm x 100mm à 120mm is een meer gebruikelijkere afmeting. De toe te passen houtverbindingen gaan hier een stuk sterker scoren (langere pennen en grotere vermindering spatpen mogelijk = minder kans op uitbreken kopshout)

Mvg,

André

Wat is eigenlijk de ideale hoek voor de schoren? Mijn gevoel (en ergens iets uit de mechanica lessen van vroeger) is om een maximale hoek van 45° aan te houden, en niet zoals op de foto uit voorgaande bijdrage, over de volle lengte van het hek.

Nee, dat hoeft geen 45° te zijn om functioneel te zijn, zodra er in de constructie een driehoek zit is deze constructie onvervormbaar. Wel op voorwaarde dat de driehoek intact blijft natuurlijk. Als de verbindingen tussen schoor en kader sterk genoeg te maken zijn maakt het zelfs niet uit waar die schoor zit, mag dan zelfs ondersteboven zitten

In de praktijk gaat dit niet (dikwijls) gebeuren, meestal kiezen we voor een steekschoor omdat hier de optredende krachten de schoor op zijn plaats gaan houden zelfs zonder enige bijkomende verbinding. In principe zou een schoor nooit van hoek naar hoek mogen lopen, zo duwt ie de hoekverbindingen uiteen. Het ding moet starten onderaan in de stijl en eindigen bovenaan in de bovenregel, wegblijvend van de hoeken.

Mvg,

André

Nou… dat je die 45° in gedachten hebt komt wel ergens vandaan. Een kracht die je op een element uitoefent kun je ontbinden in een langs- en een dwarscomponent. Bij 45° is dat de helft langs, de helft dwars. Bij minder dan 45° is de langscomponent groter, bij meer dan 45° de dwarscomponent.

Zoals André zegt levert dat in houtverbindingen zelden problemen op. Meestal worden die schuine elementen op druk belast en een stuk hout knikt niet zo gauw uit. Maar bij sportklimmen zijn er wel ongelukken mee gebeurd. Een standplaats werd (nog niet zo lang geleden) gemaakt door een stuk bandschlinge tussen twee ogen vast te maken zodat er een driehoek ontstond. Onderin de driehoek werd dan de karabiner gehangen waaraan de tweede klimmer werd gezekerd. Die twee ogen was een extra zekerheid, want dan werd de kracht over twee ogen verdeeld, toch? Wat veel mensen niet in de gaten hadden was dat je bandschlinge lang genoeg moest zijn dat je een scherpe driehoek kreeg. Als de driehoek onderaan meer dan 90° is, dan wordt elk van de ophangpunten namelijk zwaarder belast dan bij een enkel oog. Er moet namelijk een verticale kracht worden opgevangen als een klimmer valt, maar om dat te doen moeten de ogen ook een horizontale kracht leveren. Bij een tophoek van meer dan 90° is die horizontale kracht groter dan de verticale! Dus af en toe zie je nog haken die verbogen of echt uitgerekt zijn. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij haken zijn uitgescheurd, afgebroken of compleet uit de rots getrokken.

Maar goed. Bij een tuinhekje zal dat niet zo veel problemen geven. En als je valt dan ben je dicht bij de grond

Hoek van een schoor tussen de 30 en 60 graden. Wordt dit kleiner of groter dan wordt de schoor minder effectief. Het nadeel van schoren niet in een hoek laten uitkomen is dat de verbinding schoor - regel dan anders uitgevoerd moet worden. Die moet dan nl alle kracht opnemen. Zit deze in een hoek dan doet de pen-gat verbinding het. Daarom ook voldoende achterhout, dus een bredere spatpen noodzakelijk. In hout in principe drukschoren toepassen, dit ivm krachtsoverdracht in de verbinding.

Dit is inderdaad de uitleg die ik voor ogen heb. Maar wat ik zeker ga onthouden is om de schoor niet in de hoeken te laten komen, maar zeker bij zware belastingen in te werken in stijl en bovenregel.