'Onhandigheid stemt mij wél ongelukkig. Ik draag het als een kruis'

jaap

Moderator
9 mrt 2008
5.045
1.674
Terkaple
www.woodworking.nl
Uit de Volkskrant van 20 november 2013:

'Dingen openmaken, dingen sluiten, dingen vastmaken - een glijstang, een douchekop, een knoop, het lukt me gewoon niet. Omdat ik er geen talent voor heb, of omdat het me gewoon nooit is geleerd', schrijft Erik Jan Harmens.

Zolang je eigen onhandigheid je niet ongelukkig stemt, is het niet erg om vijftien keer te moeten boren voor je de glijstang in de douche eindelijk op de juiste plek kunt monteren, waarna je alle onbedoelde gaatjes met Tipp-Ex gaat staan camoufleren. Maar mij stemt het wél ongelukkig, ik draag mijn technische beperking als een kruis. Ik wil handig zijn en 'geen probleem' roepen als er een glijstang moet worden gemonteerd. Ik wil fluitend de doucheslang aan de douchekop vastdraaien zonder dat het petieterige leertje met een stuit in het afvoerputje verdwijnt.

Tube tandpasta
Mijn onhandigheid beperkt zich niet tot klussen in en rond het huis. Neem een tube tandpasta. Daar zit een plastic draaidop op met bovenop een klein scherp puntje. Als je met dat puntje naar voren op het aluminiumfolie vliesje op de tube drukt, ontstaat een opening en kun je beginnen met spuiten. Maar het heeft ruim veertig jaar geduurd voor ik dit wist. Tot die tijd opende ik de Elmex met de punt van een mes, het uiterste deel van de kurkentrekker, een pinsleutel, mijn hoektand of iets anders scherps wat me voor handen kwam.


Binnen mijn kaste doe je als je genoeg hebt gegeten de bovenste knoop van je broek los en laat je, als het echt lekker was, een harde boer. Dat is dan gelijk ook de ‘cue’ voor het toetje.
Of neem de voorverpakte kaas, waarop de tekst staat: 'Makkelijk hersluitbaar'. Het heeft me jaren gekost om erachter te komen dat je dat hersluiten niet doet door een bepaalde vouwtechniek toe te passen, maar door een reepje papier van de verpakking los te trekken waaronder zich dan een lijmlaag bevindt. Misschien komt het ook door het woord 'makkelijk'. Als het me maar tien seconden zou kosten om de boel te hersluiten, zou ik de kwalificatie 'makkelijk' al diskwalificeren. En ik wil niets diskwalificeren. Ik wil niet moeilijk doen als iets eigenlijk makkelijk hoort te gaan.

Stuurboord en bakboord
Ik hou van recreëren, ook wel in of rond het water, maar mij wil je niet in je boot hebben. Want ongeacht welk ezelsbruggetje ook voor me bedacht wordt, ik haal stuurboord en bakboord door elkaar, ik denk juist uit angst om de twee door elkaar te halen. Bij het aanmeren, als een knoop gelegd moet worden in een dik touw, doe ik mijn handen voor beide oren en zing ik heel hard lalalalala, omdat mijn knopen nooit houden. Ga ik toch overstag (excuses voor de woordgrap), dan haalt iemand die wél beschikt over nautische vaardigheden mijn zielige verbinding weer uit elkaar, om hoofdschuddend in twee tellen een steek aan te leggen die nog geen kudde olifanten loskrijgt.

Dingen openmaken, dingen sluiten, dingen vastmaken - een glijstang, een douchekop, een knoop, het lukt me gewoon niet. Omdat ik er geen talent voor heb, of omdat het me gewoon nooit is geleerd. Vroeger als ik in een restaurant klaar was met eten, wachtte ik altijd ongeduldig tot die luie flikker van een ober eindelijk eens een keer kwam afruimen.

Tot ik verkering kreeg met iemand die tafelmanieren had geleerd en me wist te vertellen dat je je bestek op je bord in de tien over vier-positie moet neerleggen wanneer je uitgegeten bent. Dit inzicht heeft mijn leven vergemakkelijkt, al maakte het me ook heel erg bewust van het feit dat ik als dubbeltje ben opgegroeid en niet als kwartje. Binnen mijn kaste doe je als je genoeg hebt gegeten de bovenste knoop van je broek los en laat je, als het echt lekker was, een harde boer. Dat is dan gelijk ook de 'cue' voor het toetje.

Erik Jan Harmens is dichter. Zijn nieuwste bundel Open mond verscheen in oktober bij Lebowski. Twitter @ErikJanHarmens
 

WR1944

Oud hout
Zolang je je realiseert dat je onhandig bent en er in berust met die capaciteit verder door het leven te gaan is er niets aan de hand. Erger, ik durf te stellen catastrofaal, wordt het als je onhandig bent maar juist denkt dat je handig bent. In Nederland heb ik daar maar een enkel voorbeeld van meegemaakt in m'n omgeving (een zwager die vliegtuigbouwkundig ingenieur was) maar in Amerika lijkt het meer voor te komen. Ik denk dat men de slogan van Obama te vrij interpreteerd:"Yes we can".
 

Deze plek is voor toekomstige tekst. Door nu alvast deze kolom te activeren blijft de kolommen structuur ongewijzigd en de lezerservaring hetzelfde als er hier content geplaatst gaat worden.

Hier kan straks ook info geplaatst worden.