Is deze toupie bewerking toegestaan?

mits een goede geleiding moet dat wel kunnen. je zou een roterend punt kunnen gebruiken, ofwel met een soort van slede als het haaks moet zijn.

Ja, dat is een klassieke klus op de topie. In- en uitlopen, invalwerk, arreteren, allemaal benamingen voor dezelfde klus. Maar je mag de klus niet aanvatten zoals je het geschetst hebt, dat is de verkeerde manier van invallen. Het werkt veel veiliger en gecontroleerder als je juist andersom werkt, dus de voorkant van je stuk moet tegen de achterste geleider steunen, voorbij de freesas dus.
Dan pas "scharnier" je het stuk naar de geleiders toe. Je moet bij een machine zonder freeskop erop maar eens droog oefenen, je zal direct merken welke methode de meeste controle en de stabielste invoer geeft Tenzij je werkt met eindblokken, dan is je geschetste methode correct.

EEN GROOT AANDACHTSPUNT BIJ INVALWERK: tijdens het inzetten NOOIT het werkstuk terughalen, of laten terug komen naar jou, maar altijd vooruit werken of vooruit duwen. Als tijdens het invallen het werkstuk terug naar de bediener getrokken word gaat de frees plots met het achterste kwart gaan snijden, gevolg, de frees duwt het hout met een enorme kracht terug naar jou, dat kan niemand tegenhouden.

Gelukkig is er een simpele oplossing voor dit risico, gebruik zeker in het begin altijd een start- en stopblok, zorg wel dat die dingen zeer goed vast zitten!!!!! GEBRUIK NOOIT SPANKLEMMEN OP HET FREESBLAD. Die dingen trillen bij een werkende machine los, met alle gevolgen van dien. Die eindblokken daar moet je op kunnen vertrouwen, anders speel je met je vingers, letterlijk dan hé.

Heb je voor - en achteraan een soliede stop blok dan is het hele proces een fluitje van een cent, maar nogmaals, zorg dat die blokken muurvast zitten.

Vier jaar geleden heb ik een zeer zwaar ongeval zien gebeuren bij invalwerk in traptreden, er werd een vingerlasfrees gebruikt om een in- en uitlopend anti-slipprofiel in te frezen. Op de machine waren met klemmen twee stopblokken gespannen waarvan de ene aan de kant van de bediener plots lossprong, gevolg stuk slaat weg naar achter, de linkerhand verliest haar steun op het werkstuk, word gegrepen door een vingerlasfrees van 100mm hoog en vermaalt vier vingers en het eerste kootje van de duim. Daar was geen herstellen meer bij, dat is permanente schade.

Zeker voor kleinere werkstukken altijd eindblokken gebruiken, lange werkstukken geven meer houvast en zijn niet zo kritisch, maar ben je niet zeker genoeg, plaats eindblokken, dan kan er niks gebeuren.

Mvg,

André

Dat leerde ik een paar jaar geleden op avondschool dus is het waarschijnlijk wel toegestaan, ik heb het misschien verkeerd maar ik denk dat de tekening de verkeerde instapmethode toont.
Als je dat doet zal de frees het hout grijpen en tegen de wang slaan, en als het maar 1mm naar achter schuift dan heb je prijs.
Ook is het heel moeilijk/gevaarlijk om een vast/stationair start en eindpunt te gebruiken, om veilig te werken moet je constant in een voorwaartse beweging zitten wanneer je in en uit freest, stoppen of achteruit lokt terugstoten uit.

Nu in dit geval gaat het blijkbaar maar om een hoek op 45 graden te frezen op stukken met een grote massa, dus echt gevaarlijk is het niet.
Persoonlijk zou ik dit wel met een bovenfrees doen, hier ga je moeten werken met lange zware stukken die je met de hand moet doorduwen, tenzij je met twee bent en absoluut kaarsrecht hout hebt dan ga je met een toupie niet het mooiste resultaat hebben vrees ik.

André, dat met die stopblokken heb ik niet goed begrepen. Zijn dat blokken die op de freestafel worden bevestigd en het begin en eindpunt van de bewerking zijn. Dus twee punten waartussen het werkstuk beweegt?

Wat benchworks al aangeeft; dit is toch veel makkelijker met een bovenfrees te doen?
Kan zelfs in situ als het moet, dan kun je ook meten vanuit een centerlijn en dus de frezingen precies op lijn krijgen. Lijkt me veel makkelijker om de balklaag zo te plaatsen.

mathieu zei:

André, dat met die stopblokken heb ik niet goed begrepen. Zijn dat blokken die op de freestafel worden bevestigd en het begin en eindpunt van de bewerking zijn. Dus twee punten waartussen het werkstuk beweegt?

Klik om te vergroten...

Inderdaad, begin en einde van de freesgang word zo begrensd, met als bijkomend voordeel dat de eerste blok, diegene dichtst bij de bediener, alle krachten opvangt die optreden bij het inzetten van de frees. Daarom de noodzaak om de stopblokken, en dus zeker het eerste blok, goed vast te zetten. Zijn de stopblokken goed geplaatst dan kan een klein kind de was doen, het frezen zelf is dan peanuts geworden.

Afhankelijk van de te frezen lengte kunnen die blokken dus ook een eind van het blad verwijderd staan, dat is geen probleem, als ze maar verbonden worden met het blad door een lange bodemplaat of iets dergelijks die vast gekoppeld word aan de freestafel. Zelf gebruik ik meestal geschaafde planken, deze plank(en) moeten vastgekoppeld worden aan de freesmachine, en de achtereinden mogen niet kunnen uitwijken, pas dan heb je een vast punt. Je verlengt als het ware de freestafel, hoe zwaar, of hoe lang de werkstukken dan ook zijn, ze hebben steeds voldoende ondersteuning.

Inval freeswerk doe je liefst NOOIT met twee, dat is vragen om problemen, de ene man speelt hier (letterlijk) met de vingers van zijn collega. Als beide niet volledig vakbekwaam zijn nooit doen. Het frezen op zich is door één man vlot te doen, als het werkstuk maar volledig ondersteund is, en de ondersteuning zelf voldoende glad is (parafine).
Onderdorpels voor schuiframen waar ook nogal wat invalwerk aan moet gefreesd worden doe ik altijd alleen, zelfs dorpels van 4800mm lengte in Afzelia en met een sectie van 58mm x 155mm.

Als je het hier leest lijkt het een heel omslachtige manier van werken maar dat is het hoegenaamd niet. Eens je een opstelling hebt werkt het veel sneller en levert het een mooier resultaat dan met een bovenfrees mogelijk. De eerste maal dat je deze opstelling moet bouwen neem je best de tijd om er iets degelijks van te maken, in de toekomst heb je daar alleen profijt van, dan kost het opbouwen maar een paar minuten.

Nu is het ook zo dat eens je genoeg ervaring, of feeling hebt met deze bewerking, de blokken al eens vergeten worden Vlot machinaal houtbewerken vraagt ondermeer een bepaalde zekerheid in handelen, geen aarzeling in bewegingen, maar dat gevoel krijg je maar door veel te oefenen, dat komt met de tijd.


Mvg,

André

Op een vlakbank met een verstelbaar achterblad is dit ook te maken. Of dit nog mag van de arbo, geen idee....

Wegscharnieren kan wel, maar je mag de balk niet terughalen (tegen de doorvoerrichtin in bewegen): het einde moet rotsvast tegen het eindblok blijven zitten.

Ik heb even een schets gemaakt met een paar voorbeelden erop. Je zal zien dat je met die klem op de wagen niks kan aanvangen, die staat vermoedelijk te ver uit lijn. Eindblokken worden best vastgeschroefd met twee dikke schroeven of als je spant op een houten plaat of plank, met 2 spanschroeven. Met twee bevestigingen per blok vermijd je altijd het eventueel verdraaien van het blok.

Een spanklem is inderdaad een lijmklem

Het werkstuk mag niet achteruit komen tijdens het inzetten, dat inzetten is de meest kritieke fase van de hele handeling. In een reeds gefreesde sponning mag je wel achteruit trekken daar kan niks gebeuren, de frees kan niet meer in het hout slaan omdat dat weg gefreesd is Bij het inzetten ga je zien dat er spanen tussen geleider en werkstuk komen te zitten, het werkstuk komt dan niet tegen de geleider, dat is geen probleem, frees een 300mm ver en herneem het inzetten (wel eerst de spanen wegblazen) nu is de kust vrij en kan je de hele ruk frezen.

Is de hele freesgang voltooid, het werkstuk stoot dan tegen het achterste blok (B op de schets), dan mag je tezelfdertijd het werkstuk zijdelings wegdraaien, daar hoeft de machine niet voor stilgelegd te worden, dat is een handeling zonder gevaar.

Ik hoop dat mijn gekriebel te ontcijferen is?

De scan weigert in "landscape" modus te verschijnen, dan moet het zo maar.

Weer belangrijke dingen geleerd! Bedankt André

Succes, op mijn vlakbank schaaf ik 16 mm max, dus zeer waarschijnlijk in één keer. Ik had destijds geen freesbank, en op de vlakbank ging het ook,

@Mac,

Ik heb in de verdikte rand van het blad een gat van 8,5mm geboord, dit zowel aan voor- als achterzijde, de beide planken hebben langs één zijde een klos waar ook een gat door geboord is, daar gaat een bout in, met een moer erop word de boel aangedraaid. Zit als een huis en kan niet plots loskomen.

Lijmtangen zijn op een stalen blad van een draaiende machine een crime, die trillen in veel gevallen los, en meestal op het meest ongelegen moment.

Mvg,

André

Aanslagas????

Sommige fabrikanten voorzien de machine standaard al van verstelbare aanslagen, zoals bij Hofmann, op hun beest van een freesmachine.

Het mooie aan de machine hier boven is dat je als optie ook twee lange stangen met steunvoet kan bijbestellen, die koppelen ook aan op die ronde stang aan de machine
De stangen zijn gewoon rond comprimé, heb je nog langer nodig haal je gewoon een paar lengtes bij de metaalboer, standaard lengte hier 6,15m.

Op een vroegere werkplek hadden we deze machine staan, inclusief de lange stangen. Je hebt dan wel een zeer stabiel aanslag, maar voor het ondersteunen van het werkstuk moet je zelf maar iets verzinnen. Hier hadden we zware verstelbare rollensteunen voor.

Als je alu. tafelverlengingen hebt op je machine kan je die ook gebruiken of aanpassen om de planken aan vast te maken. Of je gebruikt de (P- of F-) koppeling ervan. Moet je geen gaten boren in het kleinood

Ik wist dat ik nog ergens een paar foto's had van het "beest" Jammer genoeg ook enkel met de korte stangen.