Paneel verlijmen. Planken om en om?

Keer op keer lees ik hier op het forum dat bij het verlijmen van een paneel, de planken om en om met de hartzijde naar boven of naar onderen moeten liggen. Daar heb ik zo mijn twijfels over.

Dosse planken gaan zowiezo krom trekken, afhankelijk van het weer. De keuze is dus of je een lange flauwe boog in je paneel wilt hebben of allemaal korte boogjes om en om. Ik zelf zou eerder voor het eerste kiezen. Je gebruikt zo'n paneel meestal in een constructie. Een zijwand van een kast met zwaluwstaarten bijv. Of een tafelblad met stevige regels er onder. Een lange flauwe boog is makkelijker plat te houden door de constructie dan al die korte boogjes (terwijl de radius gelijk blijft he!). Bij de lange boog heeft de rechthoudende kracht van de constructie een veel langere arm.

Persoonlijk kijk ik liever naar, hoe ziet het paneel er uit? Krijg je in het lijnenspel van de houtnerf een mooie compositie? En omdat ik graag met handschaven werk, is de richting van de nerf in elke plank in dezelfde gunstige richting voor het schaven?

Bij planken die losliggen, zoals losse kastplanken, is om en om wel een slimme truc natuurlijk.

Graag meningen en discussie

Dat is me een beetje te complex om zo uit mijn hoofd te zien hoe het ronddraaien gevolgen heeft voor de schaafrichting. Ik kijk gewoon naar de plank hoe hij er bij ligt. Maar op zich is dit wel een tip om te onthouden.

In Spannagel wordt veel geschreven over het maken van verlijmde panelen. Een paar tips uit dat boek die ik heb onthouden:
- Nooit dosse aan kwartiers lijmen. De meeste brede planken hebben wel een verloop van dosse naar meer kwartiers hout. Uit mezelf zou ik dit al nooit tegen elkaar lijmen, gewoon omdat het er lelijk uitziet. Maar het heeft ook een technisch bezwaar omdat dosse hout heel anders werkt dan kwartiers. Omdat Spannagel veel met fineer werkte is dit erg belangrijk voor hem om lelijke randen onder het fineer te vermijden.
- om dezelfde reden nooit kernhout aan spint lijmen. ook dit geeft in de loop der tijd spanningen in de plaat en richels bij de lijmnaad.