Niewe staalsoort van Veritas voor steek -en schaafbeitels

D

DervishD

Guest
Volgens Baptist zullen de prijzen voor de beitels van O1 staal rond de 75 euro per stuk liggen, de beitels van PM-V11 zullen dus nog duurder zijn. Dat is gewoon absurd veel geld voor een beitel. Ik hou het mooi bij de Stanley Sweethearts.
 

sion

Actieve deelnemer
29 jul 2011
33
0
Ugchelen
www.simonalberink.nl
Chris Schwartz heeft er laatst ook nog een leuke blog post over geschreven. 'The Schwartz' heeft sinds maart 2012 een schaafbeitel mogen testen en gaat er in het komende Popular Woodworking magazine een review over schrijven. In z'n blogpost interviewd hij Robin Lee van Veritas en die geeft aan dat ze het nieuwe staal hebben getest op impact, wear-resistance en sharpenability. Het komt goed uit de bus volgens hem (maar ja, hij is dan ook de fabricant). In ieder geval maar eens in de gaten houden! De prijs zal overigens gemiddeld 30% hoger zijn...

Simon
 
D

DervishD

Guest
Een oud collega met wie ik jarenlang heb samengewerkt werkt sinds een paar maanden in Amerika op een werf en hij heeft de 5 delige set van Veritas niet zo lang geleden gekocht en hij is er uitermate tevreden mee. Hij zegt dat het wel vreemde beitels zijn omdat het formaat en het gewicht eigenlijk niet bij elkaar passen, ze zijn volgens hem te licht voor het formaat (wel op een goede manier). De balans is volgens hem wel perfect en nog beter dan bij Lie Nielsen. Hij heeft tijdens z'n werk ook al flink met een grote houten hamer op de beitels zitten meppen en de handvaten geven geen krimp. Hij heeft wel een kleine aanpassing gemaakt. De afgeschuinde zijkanten lopen namelijk letterlijk op niets uit. De overgang van de zijkant naar de rug is helemaal scherp, die heeft ie een beetje afgevlakt. Hij heeft me ook 2 foto's gestuurd, daarop is ook die scherpe overgang te zien.
 

Bijlagen

  • DSCN9379.jpg
    DSCN9379.jpg
    37,1 KB · Weergaven: 173
  • DSCN9378.jpg
    DSCN9378.jpg
    79,8 KB · Weergaven: 170

henkverhaar

Oud hout
20 jan 2011
4.829
888
Nijswiller
www.buroverhaar.nl
Interessant. Ik begrijp overigens dat het geen nieuwe legering is, maar wel nieuw voor (hun) snijdende tools. De info op de aparte site van Lee Valley is niet altijd even correct; zo vertellen ze het volgende over poederstaal:

PM-V11 is a powdered metal (PM) alloy. To form a PM alloy, constituent metals are melted and mixed together, then atomized, creating very small particles that cool and harden, forming a powder. This powder is screened to ensure consistent particle size, and then heated under pressure to form a billet. The billet is then rolled to the required thickness, ready to process as a conventionally smelted steel would be. The PM process yields a steel with a very fine grain structure that is uniform throughout.

Het doel van poedermetallurgie is echter niet gelegen in het verkrijgen van enige vorm van 'kristal'structuur (in feite zou je verwachten dat poedersinteren, if anything, een grovere structuur zou opleveren dan een normale manier van legeren); de truc van poederstaal is gelegen in het kunnen maken van legeringen van materialen/samenstellingen die normaliter zouden ontmengen. Een legering wordt (simpel gezegd) gemaakt door alle onderdelen in een smelt bij elkaar te brengen - je hebt dan een 'oplossing' die, uitzonderingen daargelaten, homogeen is. Bij afkoelen/stollen kan het voorkomen dat verschillende onderdelen zich van de bulk van het materiaal afscheiden, door verschil in smelttemperatuur, verschil in 'oplosbaarheid' in vaste vorm, verschil in kristalstructuur, chemische incompatibiliteit, etc. Dit proces is ook afhankelijk van snelheid en condities van afkoelen/stollen. Bekend is al heel lang dat als je dergelijke legeringsmelts heel snel afkoelt, onderdelen vaak niet 'in staat zijn' om zich af te scheiden, en je dus een legering overhoudt met andere eigenschappen dan wanneer je het langzamer laat afkoelen. Grote probleem daarbij is om grotere hoeveelheden snel en homogeen genoeg af te laten koelen. De enige manier om dat te doen is om het materiaal vanuit de smelt te verstuiven tot hele kleine druppeltjes, en die geforceerd te koelen.

Je hebt dan de gewenste legering, maar in de vorm van een heel fijn verdeeld poeder. Je wilt graag een flink brok staal (of andere soort legering) hebben met dezelfde samenstelling/eigenschappen. Je kunt natuurlijk niet het poeder smelten om een groot geheel te maken (dan kom je namelijk het oorspronkelijke probleem weer tegen). Gelukkig kun je sommige materialen wel 'sinteren', dat wil zeggen verdichten bij hoge druk en temperaturen (net) onder het smeltpunt. Het 'mooie' van staallegeringen is dat ze daarbij feitelijk (zo goed als) samenvloeien als ware het een smelt. Ga je op (bijna) moleculair niveau kijken dan zul je verschillen in de bulk van het materiaal zien tussen een gesmolten en een gesinterd materiaal, maar de verschillen zijn voor de mechanische eigenschappen verwaarloosbaar. Overigens doen staalsoorten en andere metalen dit ook bij lagere temperaturen. Dit verschijnsel staat bijvoorbeeld bekend als 'cold welding' of 'microwelding', waarbij staaloppervlakken die lang onder hoge druk wroden gebracht zich enigszins verbinden. Dit is bijvoorbeeld de oorzaak van de bekende (bij fietsenmakers dan) slijtage van balhoofden en andere fietslagers, met name het verschijnsel 'pitting' waarbij in de loopvlakken van de cups en conussen van balhoofdlagers uiteindelijk altijd 'gaten' vallen. Oorzaak: balhoofdlager staat onder (lichte) druk (anders heb je speling) en staat het grootste deel van de tijd stil. Kogeltjes microwelden aan de loopvlakken. Als je vervolgens je stuur draait dan verbreek je die 'weld', waarbij je meestal een (microscopisch) deel van het loopvlak afbreekt. Omdat dit gezien de specifieke eigenschappen van een balhoofdlager steeds op dezelfde plek gebeurt zie je na enkele jaren van die uitgevreten plekken op de loopvlakken.

Poedermetallurgie is dus een 'truc' om bulkstaallegeringen te maken in samenstellingen die 'chemisch' gezien niet stabiel zijn.
 
D

DervishD

Guest
@dervischd: dan bedoel je toch de gewone versie? Want die in de nieuwe staalsoort zijn toch nog niet te koop?

Ja, hij heeft de standaard beitels van O1 staal. Ik snap trouwens niet waarom zelfs die zo duur moeten zijn? De Stanley Sweethearts lijken mij qua bewerken ook niet echt goedkoop maar die kosten een stuk minder.
 

Seek

Oud hout
10 mei 2009
2.676
3
Voorlopig is dat nieuwe spul van LV voor mij ook veel te duur. Maar ik vind het wel heel interessant dat dit gebeurd en dat ze er mee bezig zijn. Ooit komt de prijs wel omlaag als er concurentie komt. Het is interessant dat LV een staalsoort gevonden heeft die voor houtbewerkers allerlei belangrijke eigenschappen verenigt. Goede bestand tegen slijtage, zowel het type slijtage van een schaafbeitel, als het meer abrupte afbrokkelen van de snede van een hakbeitel. Maar dan wel zo dat hij ook nog redelijk makelijk te slijpen is.

Ik ben heel benieuwd hoe dit zich in de praktijk gaat waarmaken.
 

Deze plek is voor toekomstige tekst. Door nu alvast deze kolom te activeren blijft de kolommen structuur ongewijzigd en de lezerservaring hetzelfde als er hier content geplaatst gaat worden.

Hier kan straks ook info geplaatst worden.