Wat zijn jullie (langjarige) ervaringen met afschrijfkosten/aantal slijpbeurten van zaagbladen en messen?
Concretere vraag:
Hoe vaak kunnen messen en zaagbladen worden geslepen bij gebruik van allerlei materialen?
Hoe vaak kunnen messen en zaagbladen worden geslepen bij gebruik van hout (niet kalk of al teveel hars bevattend)?
Voor een gedeelde werkplaats probeer ik een zo goed mogelijke schatting te maken van het maximum aantal slijpbeurten om zo de afschrijfkosten en daarmee ieders bijdrage te kunnen berekenen. Het hangt sterk af van het gebruik, dus zal per werkplaats flink verschillen.
Om een beeld te schetsen: Er wordt gewerkt met een vrij breed scala aan materialen, van hard tot zachthout, al dan niet harshoudend, maar ook veel soorten plaatmaterialen van berken tot mdf en spaanplaat.
Omdat er ook wel eens gebruikt hout wordt verwerkt, ontstaat er ook ooit serieuzere schade tgv spijkers/schroeven, zoals tandjes eraf of een hapje uit een mes, hetgeen natuurlijk tot een vele malen ernstigere slijtage leidt dan bij normaal gebruik. Meestal betaalt de veroorzaker per geval een bedrag voor de schade, dus dat staat los van de normale afschrijving.
Mij huidige schatting is 10 a 15 slijpbeurten voordat het is afgeschreven. Lijkt je dit redelijk?
Waar ik achter ben gekomen:
- Spaanplaat met hpl maakt snel bot. Leidt dus tot hoge slijpkosten.
- MDF is makkelijk te zagen en lijkt het blad niet bot te maken, maar door het aankoeken van lijmen neemt scherpte toch vrij snel af. (komt dit door het aangekoekte spul of wordt het door de warmte botter?)
- Berken multiplex is alleen met een superscherpe zaag (of met voorrits maar daar ben ik niet zo'n fan van) splintervrij te zagen. Dat leidt dus ook tot hoge slijpkosten. Heeft iemand hier nog goede tips voor? Is er een ideale hoeveelheid tanden, standhoek?
Concretere vraag:
Hoe vaak kunnen messen en zaagbladen worden geslepen bij gebruik van allerlei materialen?
Hoe vaak kunnen messen en zaagbladen worden geslepen bij gebruik van hout (niet kalk of al teveel hars bevattend)?
Voor een gedeelde werkplaats probeer ik een zo goed mogelijke schatting te maken van het maximum aantal slijpbeurten om zo de afschrijfkosten en daarmee ieders bijdrage te kunnen berekenen. Het hangt sterk af van het gebruik, dus zal per werkplaats flink verschillen.
Om een beeld te schetsen: Er wordt gewerkt met een vrij breed scala aan materialen, van hard tot zachthout, al dan niet harshoudend, maar ook veel soorten plaatmaterialen van berken tot mdf en spaanplaat.
Omdat er ook wel eens gebruikt hout wordt verwerkt, ontstaat er ook ooit serieuzere schade tgv spijkers/schroeven, zoals tandjes eraf of een hapje uit een mes, hetgeen natuurlijk tot een vele malen ernstigere slijtage leidt dan bij normaal gebruik. Meestal betaalt de veroorzaker per geval een bedrag voor de schade, dus dat staat los van de normale afschrijving.
Mij huidige schatting is 10 a 15 slijpbeurten voordat het is afgeschreven. Lijkt je dit redelijk?
Waar ik achter ben gekomen:
- Spaanplaat met hpl maakt snel bot. Leidt dus tot hoge slijpkosten.
- MDF is makkelijk te zagen en lijkt het blad niet bot te maken, maar door het aankoeken van lijmen neemt scherpte toch vrij snel af. (komt dit door het aangekoekte spul of wordt het door de warmte botter?)
- Berken multiplex is alleen met een superscherpe zaag (of met voorrits maar daar ben ik niet zo'n fan van) splintervrij te zagen. Dat leidt dus ook tot hoge slijpkosten. Heeft iemand hier nog goede tips voor? Is er een ideale hoeveelheid tanden, standhoek?