Eerste (mislukte) experimentje met een tinnen inlay.

Zoals de titel al aangeeft: het betreft een eerste experimentje met een tinnen inlay. Beetje zo als "Poor man's silver". De pessimist in mij zou kunnen zeggen dat het een mislukt experiment is; Het resultaat is om te huilen en totaal niet waar ik op gehoopt had, maar de optimist in mij zegt dat het toch een geslaagd experiment is. Ik heb in ieder geval een leuke hobby-avond achter de rug en heb weer veel geleerd. Vandaar ik mijn ervaringen met jullie wil delen en wellicht hebben jullie wat tips en adviezen voor mij.

Eerst het waarom: Binnenkort wil ik een inlay (logo) in een mahoniehouten dekseltje gaan maken. Nou bedacht ik me dat het misschien leuk zou zijn om hier een metaal voor te gebruiken. Zilver of goud vallen natuurlijk af, maar aluminium of koper of ... tin zou best wel eens kunnen.

Even googlen en wat ik vond (http://www.tin.tollernet.nl/tinalg.htm) gaf me voldoende vertrouwen. In de kringloop is genoeg tin te vinden (borden, kannetjes, lepeltjes ) en een wegwerppannetje is ook geen probleem.


Dus aan de slag met een ornamentje op een proefstukje.

Pannetje op het vuur (afzuigkap vol vermogen, brilletje op en mondkapje voor)


en vervolgens de gesmolten tin op het ornament gegoten.



Dit was niet geheel zonder gevaar. Nu is gesmolten tin "maar" ca. 240 graden , maar zodra de kleine ruimtes afgesloten worden door het vloeibare tin wil de lucht eronder toch expanderen en er uit. Gevolg: pruttelen en spetters. Het resultaat laat zich raden.


Op de plaatsen waar de lucht wilde ontsnappen zit geen tin. Wat ik ook merkte was dat het hout te koud was waardoor het tin te snel stolde. Dus bij een tweede poging heb ik eerst gaatjes vanaf de zijkant naar- en door het ornament geboord en het hout in de magnetron verwarmd tot een aangename lauwe temperatuur. Vanwege de gaatjes kon er wel wat lucht weg (niet voldoende) en werd het tin gelijk verankerd. Nu was het dus wel goed te frezen. (zeer zacht, kost geen moeite)



Helaas is het eindresultaat zoals gezegd nog steeds niet wat ik hoopte,




maar ik zie potentie en er zal zeker een tweede avond experimenteren volgen . Ik houd jullie op de hoogte.


Groet,
Ronald

Wow wat een tips en adviezen! Dank daarvoor. Er zitten er een aantal tussen die ik zeker ga proberen c.q. opvolgen.

Het googlen op Pewter woodturning (en dan op images) geeft precies de plaatjes die ik voor ogen had. Dus het is wel mogelijk (al ben ik er zelf nog ver vanaf )

Verder is het solderen (volgens Instructables) dus ook mogelijk. Voel persoonlijk wel meer voor het gieten in een mal van speciale siliconen, maar het is zeker zinvol om er wat experimenten aan te wagen. Ik realiseer me trouwens zelf net dat ik op nog geen 1000 meter van een tingieterij af woon. (Ritthem, Zeeland). Lijkt me logisch dat ik daar eens even binnenloop met het voorbeeld in de hand. Wellicht hebben ze daar ervaring met tin in hout.

Inlays met metaal uit plaat (alu) heb ik al eens gebruikt in een houten sieraad.


Geeft een mooi/leuk resultaat, maar ik zoek iets "stoerders" (weet niet goed hoe ik het moet omschrijven). Epoxy wil ik eventueel gebruiken als sealing over het geheel om daarmee de inlay te verankeren, maar hoe dat zal uitpakken....

Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte.

Groet,
Ronald

Tweede (iets minder mislukt) experimentje met tinnen inlay

Vanavond nog geen tips of adviezen gevolgd, maar gewoon een nieuw testje of gaatjes in/door de bodem van de inlay een beter resultaat gaat opleveren. Idee hierachter is dat de lucht a.h.w. "weggedrukt" wordt tijdens het gieten. Geen opkomers dus, maar wegzakkers . Dus nieuw proefstukje en de bodem vol met gaatjes. Als er nu nog lucht blijft zitten...




Oeps....... Iets teveel van het goede.


De achterkant na het gieten.



En het eindresultaat na frezen.


Resultaat is aardig, maar nog lang niet waar ik tevreden mee ben. In ieder geval zorgen de gaatjes wel voor een beter resultaat.

Overigens: het smalste gedeelte is 1 mm breed. Het voorbeeld-ornamentje is ca. 40x40 mm en de gangen zijn 4mm diep.

Wordt vervolgd.

Groet,
Ronald