Hartelijk dank voor de positieve reacties. De schaal staat bij ons op de salontafel. Mensen die op bezoek komen zijn ook vaak enthousiast en ik heb al meerdere keren de vraag gekregen of ik voor hun ook zoiets wilde maken. Tot nu heb ik mij beperkt tot een soortgelijke schaal met inhoud als verjaardagscadeau voor een goede vriend. Maar wie weet later, als ik eens veel tijd heb...
Het amandelhout is afkomstig van de boomstam die helaas al de nodige aangetaste stukken bleek te bevatten. Stamdiameter ca 25 cm en 2 meter lang. De takken waren al weg. Qua bewerkbaarheid en geur denk ik dat het hout dicht in buurt komt van kersen of perzik. Ik heb de betere stukken in 2009 ontdaan van schors en te drogen gelegd. Achteraf heb ik moeten merken dat de houtworm/boktor ook een deel van de oogst wilde hebben. (Ik zoek nog een oplossing om vers gezaagd hout te beschermen tegen dat soort parasieten). Kopse kanten heb ik met verf behandeld en daarmee zijn scheuren grotendeels voorkomen.
Het oppervlak is behandeld met Danisch Oil. Bij het amandelhout, eik en appelhout geeft dat een mooie glans. Bij thuja is het moeilijk een mooie glans te krijgen. (veel lagen en dan nog niet fantastisch).
Voor het verkrijgen van de peervorm heb ik het volgende bedacht.
Stap 1: Een simpele vorm draaien, aan één kant een bol die over gaat in een cylinder. De kop van de cylinder voorzien van meerdere boorgaatjes waar straks om beurten de centerpunt in komt. Hoe meer gaatjes hoe beter en makkelijker het lukt.
Stap 2: Een hulpstuk draaien van hout. In het midden een komvormige uitholling maken met een iets groter binnenmaat dan het ronde deel van de peer. De peer hierin spannen en de centerpunt in het eerste centreergaatje náást het echte middelpunt. Als men vijf extra centreergaatjes heeft en men wenst een gelijkmatige kromming van de peer, dan moet men de cylindervorm naast de peer over ongeveer één vijfde deel dunner draaien en dan ook nog een beetje van dik naar dun laten verlopen. Daarna wordt het volgende centreergaatje gebruikt en wordt het volgende vijfde deel van de cylinder dunner gedraaid. Dat wordt dus dunner dan het eerste 'excentrische' deel. Enzovoort.
Stap 3: De peer is in ruwe vorm klaar. Met beitel, krom gebogen mes en uiteindelijk schuurpapier de vorm vervolmaken. Tijdens deze stap merk je vanzelf dat vijf excentrische gaatjes echt het minimum is.
Nog enkele tips:
1: tijdens het 'excentrisch' draaien beweegt de peer per omwenteling een beetje in de kom van het hulpstuk. Als nu de kom te nauw sluit om de peer, dan ligt het echte contactpunt tussen kom en peer dus vrij ver naar rechts, gezien vanaf de vaste kop van de draaibank. De peer werkt dan als een wig (grote radiale druk tussen kom en peer) en de beweging is bovendien relatief groot. Met als gevolg dat de peer op die plek veel wrijving ondergaat en daardoor verbrandingsverschijnselen krijgt. Remedie: de kom niet té nauw maken en vrij laag toerental (bij mij 700 per minuut).
2: Als de kom duidelijk te groot is, dan is een hoge axiale druk vanuit de centerpunt nodig. Dit om te zorgen dat de kracht waarmee de peer wordt meegenomen voldoende is om de draaibeitel zijn werk te laten doen. Op zich prima, maar het probleem is dat het centreergaatje daardoor onbedoeld groot wordt en daarmee wordt dan het aantal centreerpunten te zeer beperkt.
3: Als alternatief voor een rechte rij centreerpunten kan men ook spiraalvormig naar buiten gaan. De peer wordt dan ook een beetje spiraalvormig en het is daardoor mogelijk een hoger aantal centreergaatjes te maken.
Voor wie het wil proberen: veel succes!
Overigens: hetzelfde procedé werkt natuurlijk ook voor de appels, die daardoor ook een natuurlijker (minder perfecte) vorm krijgen. Het aantal excentrische gaatjes hoeft dan niet groter te zijn dan twee of drie.
Groet,
Hubert.
