Meld hier je oude nieuwe handgereedschap
- Onderwerp starter armadaman
- Startdatum
Wim56, een leuke site met een tijdlijn overzicht van de ontwikkeling van de zaag: http://www.backsaw.net/timeline/
Wolfgang: Dank je voor de tip!! Bij mij staan er geen letters/initialen rond het logo en helaas kan ik het exacte medaillon ook nergens vinden. Heb wat rondgeneusd op Ebay.du maar geen Jöker zagen te vinden. We zoeken echter hard door.
Groet, Zaagselsnuiver
Wolfgang: Dank je voor de tip!! Bij mij staan er geen letters/initialen rond het logo en helaas kan ik het exacte medaillon ook nergens vinden. Heb wat rondgeneusd op Ebay.du maar geen Jöker zagen te vinden. We zoeken echter hard door.
Groet, Zaagselsnuiver
P
Pel
Guest
Ziet er goed uit Leroy, daar heb je m.i. niet veel werk aan, opschuren en olie er over dan ziet hij er weer uit als nieuw.
Groet Pel.
Groet Pel.
Je treft het, vaak komen ze thuis met een paar schoenen of zo maar jouw vrouw komt met een nette schaaf, top!
En ik heb deze ook en inderdaad in de lak maar ik heb ook een ronde (concaaf) voorsnijder. Ik vermoed dat ze met rechte en ronde voorsnijders geleverd werden.
Gebruik deze schaaf voornamelijk voor eind kepen.
Groetnis, Roeland
Gebruik deze schaaf voornamelijk voor eind kepen.
Groetnis, Roeland
Klopt. Het is de originele lak, maar lak beschadigd en dan is het hout ter plekke onbeschermd. Vandaar dat ik een voorkeur heb voor olie. De zool hoort olievrij te blijven.
En de voorsnijder hoort - zoals op de foto te zien is - rond te zijn. (2 a 3 mm). Deze snijdt alleen de bovenste vezel door, voordat de beitel het hout weg gaat snijden.
Het is belangrijk om breedtegeleider goed tegen het hout te drukken en te blijven drukken, tijdens het schaven, omdat er anders gauw 'vertanding' zal plaatsvinden. Dan blijft er hout zitten in de binnenhoek van de sponning, omdat de sponning steeds iets smaller wordt. De druk op de breedtegeleider moet groter zijn dan de druk op de schaaf.
En verder: achter op het hout voorzichtig beginnen en dan steeds van achteren naar voren werken. Zo heb je het minst last van tegendraads schaven.
En de voorsnijder hoort - zoals op de foto te zien is - rond te zijn. (2 a 3 mm). Deze snijdt alleen de bovenste vezel door, voordat de beitel het hout weg gaat snijden.
Het is belangrijk om breedtegeleider goed tegen het hout te drukken en te blijven drukken, tijdens het schaven, omdat er anders gauw 'vertanding' zal plaatsvinden. Dan blijft er hout zitten in de binnenhoek van de sponning, omdat de sponning steeds iets smaller wordt. De druk op de breedtegeleider moet groter zijn dan de druk op de schaaf.
En verder: achter op het hout voorzichtig beginnen en dan steeds van achteren naar voren werken. Zo heb je het minst last van tegendraads schaven.
kado uit japan.
krullen zoals hij aankwam. mes geslepen en in de jatoba olie gezet. moet em wel helemaal tunen komt wel. trekschaven erg prettig.
krullen zoals hij aankwam. mes geslepen en in de jatoba olie gezet. moet em wel helemaal tunen komt wel. trekschaven erg prettig.
Laatst bewerkt:
Waarom mag er geen olie op de zool van een houten schaaf? Ik vraag dat omdat ik het altijd wel gedaan heb, en er ook nog was onder smeer en ik snap niet goed wat daar fout aan kan gaan.
Ik denk dat het ook wel staat in het boek van Rauwerda over handgereedschappen (jaren zestig), maar die kan ik niet zo 1,2,3 boven water halen.
Even uit mijn hoofd: Het blok van de schaaf werd gedurende een dag in een bad met lijnolie gelegd, zodat het voldoende diep kon intrekken en verzadigd is met olie. (dus niet met een doekje, een laagje olie).
Als dat ook met de zool gebeurt, dan had de zool minder goed contact met het te schaven hout, omdat de poriën (= lucht) dicht gingen zitten (los van het feit dat er dan ook olie op het te schaven hout kon komen). Die lucht schijnt belangrijk te zijn, want bij de behandeling in gereedschapslessen over de stalen schaven, werd ook altijd uitgelegd dat een schaaf met een ribzool, vanwege die lucht in die ribben een betere grip hadden dan een stalen schaaf met een vlakke beitel. Maar een stalen schaaf werd toen voor de timmerman afgeraden, want als die van een hoogte viel op een bouwerk was hij kapot. Een houten schaaf niet.
Terugkomend op je vraag: leerlingen die goed en snel werkten waren bij ons eerder klaar. Dan mochten zij bijvoorbeeld hun eigen rijschaaf maken. Zelf hoorde ik niet bij die groep, maar die blokken werden netjes in een bak met lijnolie gezet, met de zool iets boven de oliespiegel uit. Mijn eigen rijschaaf dateert uit 1958 (van de toenmalige ambachtschool) en daar kon je ook goed op zoen dat de zool olievrij werd gehouden.
Mooi verhaal Wim.
Wel eens een verhaal gelezen van een oude Engelse timmerman. In zijn jeugd gingen ze met een nieuwe schaaf langs bij de olieboer en voor een vergoeding mocht de schaaf een nachtje in het vat met lijnzaadolie staan. Gewoon ondergedompeld, dus niks met netjes de zool omhoog.
Anderen zijn weer helemaal geen voorstander van het volzuigen van de schaaf met olie. De schaaf wordt er wel zwaarder van.
En ik ben nu eenmaal meer van de moderne generatie en wil graag precies weten waarom dingen zijn zoals ze zijn. De verklaring die je geeft klinkt wel aardig maar in de praktijk zie ik geen verschil. Met stalen schaven ken ik wel het effect dat als het hout heel vlak wordt, dat de schaaf zich dan als het ware vast kan zuigen. Dat is wel een heel zeldzaam verschijnsel. Een beetje was van een kaars onder de schaaf gesmeerd en het effect is al weer weg. Bij houten schaven heb ik er nog nooit last van gehad.
En dan heb je altijd nog de andere kant van het schaafwerk: het geschaafde hout. Dat heeft dezelfde samenstelling als de zool van de houten schaaf en is uiteraard niet geolied. Dus als er iets met luchtporien werkzaam zou zijn, dan had je dat effect al van het hout dat je aan het schaven bent.
Kortom, ik heb wat moeite met het dogma dat je de zool van een schaaf niet mag olieen.
Wel eens een verhaal gelezen van een oude Engelse timmerman. In zijn jeugd gingen ze met een nieuwe schaaf langs bij de olieboer en voor een vergoeding mocht de schaaf een nachtje in het vat met lijnzaadolie staan. Gewoon ondergedompeld, dus niks met netjes de zool omhoog.
Anderen zijn weer helemaal geen voorstander van het volzuigen van de schaaf met olie. De schaaf wordt er wel zwaarder van.
En ik ben nu eenmaal meer van de moderne generatie en wil graag precies weten waarom dingen zijn zoals ze zijn. De verklaring die je geeft klinkt wel aardig maar in de praktijk zie ik geen verschil. Met stalen schaven ken ik wel het effect dat als het hout heel vlak wordt, dat de schaaf zich dan als het ware vast kan zuigen. Dat is wel een heel zeldzaam verschijnsel. Een beetje was van een kaars onder de schaaf gesmeerd en het effect is al weer weg. Bij houten schaven heb ik er nog nooit last van gehad.
En dan heb je altijd nog de andere kant van het schaafwerk: het geschaafde hout. Dat heeft dezelfde samenstelling als de zool van de houten schaaf en is uiteraard niet geolied. Dus als er iets met luchtporien werkzaam zou zijn, dan had je dat effect al van het hout dat je aan het schaven bent.
Kortom, ik heb wat moeite met het dogma dat je de zool van een schaaf niet mag olieen.
Een forum is als een lopend buffet. Je pikt er uit wat je smaakt.
Wat jij dogma noemt, zo zijn vele generaties, waaronder ik, mee opgegroeid. Net zoals het op de kant leggen van de zool, als je de schaaf neerlegt.
Zelf heb ik geen ervaring met geoliede zolen en heb alleen een stalen schaaf met ribzool. Maar meestal gebruik ik toch de houten schaven. In hoeverre het allemaal invloed heeft wet ik niet, maar één ding zien we wel over het hoofd. Vroeger lag de werkplaats vol met krullen van het schaven. Timmerlieden stonden soms dagen te schaven. Van een oude controle arts bij de bedrijfsvereniging voor de bouw vernam ik ook dat timmerlieden een schaafbeen konden krijgen (dan heb je het over oudere timmerlieden en dit speelde zich af in de jaren vijftig). Dan kwam omdat je bij het schaven heel lang op het ene been stond en het andere been verplaatste zich dan steeds iets. Daar konden ze last van krijgen. Om maar even aan te geven hoeveel hout er weggeschaafd werd. Misschien dat je toen in die situaties eerder kon merken wat het effect is van wel niet oliën van de zool.
Wat jij dogma noemt, zo zijn vele generaties, waaronder ik, mee opgegroeid. Net zoals het op de kant leggen van de zool, als je de schaaf neerlegt.
Zelf heb ik geen ervaring met geoliede zolen en heb alleen een stalen schaaf met ribzool. Maar meestal gebruik ik toch de houten schaven. In hoeverre het allemaal invloed heeft wet ik niet, maar één ding zien we wel over het hoofd. Vroeger lag de werkplaats vol met krullen van het schaven. Timmerlieden stonden soms dagen te schaven. Van een oude controle arts bij de bedrijfsvereniging voor de bouw vernam ik ook dat timmerlieden een schaafbeen konden krijgen (dan heb je het over oudere timmerlieden en dit speelde zich af in de jaren vijftig). Dan kwam omdat je bij het schaven heel lang op het ene been stond en het andere been verplaatste zich dan steeds iets. Daar konden ze last van krijgen. Om maar even aan te geven hoeveel hout er weggeschaafd werd. Misschien dat je toen in die situaties eerder kon merken wat het effect is van wel niet oliën van de zool.
Natuurlijk alle ontzag voor oude timmermannen en hun ervaring (ik heb alleen wat minder ontzag voor oude LTS leraren). Ik heb werkelijk nog nooit gehoord over het al dan niet olieen van houten schaafzolen en ik heb toch heel wat gelezen, uitgezocht en zelf ervaring opgedaan op dit gebied. En als ik dan ook geen logische verklaring kan bedenken...
Alles niet zo belangrijk natuurlijk, het viel me gewoon op.
Alles niet zo belangrijk natuurlijk, het viel me gewoon op.
Hier een met een punt. Dat is origineel te zien aan de groef waar de voorsnijder inzit.
Met een ronde voorsnijder zou de groef tot het einde de volle breedte moeten hebben en hier loopt hij onderaan taps toe zodat net het puntje doorsteekt.
Dat neemt niet weg dat ze ook met een ronde voorsnijder geleverd zouden kunnen zijn.