Lintzaag 400 mm Matthias Wandel stijl

rmenkveld zei:

Wat betreft de kwaliteit uit China, die is zo goed als dat je ervoor betaald...
Wil je "Duitse" kwaliteit uit China, dan kan dat...
Als je er (als bedrijf) maar een kwaliteitscontroleur op zet en zorgt voor hoogwaardige materialen...

Klik om te vergroten...

Het bedrijf waar ik werkte heeft drie scheepswerven in China. Wat je zegt klopt. Het duurde ongeveer een jaar voordat de Chinezen gewend waren aan de manier waarop in Nederland over kwaliteit gedacht werd. Maar dat zelfde probleem bestond ook in Polen en Roemenië. Het is maar net hoe je gewend bent te werken. Als de baas het niet vraagt ga je je niet beter je best doen.

M'n M6 tappen zijn net binnen gekomen zodat ik de draad nog even op ga zuiveren, tevens als kwaliteitscontrole (nu we het er toch over hebben ).

De tappen werken perfect, ondanks het feit dat ze in Amerika gemaakt zijn.
Ook dacht ik en een verloren uurtje het onderstel aan te passen. Het werd iets meer dan een uurtje. Ik had het te degelijk in elkaar geschroefd. maar uiteindelijk was het onderstel dan toch gereed. En optisch beviel het me gelijk een stuk beter.



Nu maar met het wiel verder.

Vandaag goot het van jewelste en dan is het lekker als je kunt klussen terwijl de regen als een beekje langs het trottoir stroomt. Onze straat is enigszins hellend.


Het onderwiel wordt onderhanden genomen. Gisteren heb ik 6 mm ply gehaald voor de vulplaat en er een cirkel mee gemaakt met dezelfde diameter als de V-snaarschijf. Ook heb ik een nieuwe flens gemaakt en het lager er in geperst. Het zit nu nog strakker dan bij de overige flenzen. Door met een drevel op de buitenring van het lager te tikken (zeg maar meppen) kreeg ik het precies flush met één kant van de flens.


Het gat in het wiel is iets groter dan de asdiameter om de as stelbeweging te geven. Ik boorde de vulplaat met dezelfde boor als voor het wielgat. Met de boor als centreerhulp lijmde ik de vulplaat vast en zette er nog wat nageltjes in tegen het schuiven.


De V-snaarschijf die ik had gebruikt om het bovenwiel te bewerken werd geplaatst. Omdat de vulplaat en de schijf dezelfde diameter hadden was het centreren simpel. Behalve met lijm werden er ook schroeven gebruikt.


Nu moest het wiel gericht worden. De gaten in het wiel waren door de schijf afgedekt dus moest ik een list verzinnen. Ik had een set met plastic shims in dikte oplopend van 1/32" tot 1/4". Door die shims in de ruimte te proppen tussen flens en schijf kreeg ik het wiel aardig slagvrij, nog geen halve millimeter. Het was wel wat tijdrovend maar het werkte wel. Als ik aan één kant er een shim bij stak moest ik aan de andere kant er eentje uithalen. Maar uiteindelijk kwam het voor elkaar.

Ondertussen belde een vriendin van m'n vrouw dat er water in de kelder lekte. En ik moest met onze kat naar de vet. M'n vrouw was naar de dokter dus ik moest op haar wachten om over transport te beschikken. Maar uiteindelijk kwam m'n vrouw iets vroeger terug van de dokter, leverde mij af bij de vriendin en ging ze verder naar de vet die een paar blokken verder zat.
Het bleek een vreemd lek te zijn. In de inkomende waterleiding, 1/2" koper (belachelijk klein naar Nederlandse maatstaven) zat een minuscuul gaatje, een pinhole. En een rag dun straaltje water spoot zo'n twee meter de kelder in om dan ergens op de vloer te druppelen. In de buurt hebben ze de brandhydranten doorgespoeld dus ik denk dat er een zwakke plek zat die door het waterslageffect doorbrak. Ik had geen geschikt gereedschap bij me maar met een slangklem die ik ergens vond en plastic van een botervepakking heb ik het lek grotendeels kunnen stelpen. Morgen maar wat geschikt materiaal halen en aan de klus gaan. En dit is dan een bijna dagelijks gebeuren.

Op deze manier gaat het werk aan de lintzaag wel met horten en stoten.

Gisteren regende het pijpenstelen dus was het een uitgelezen dag om de nullastschakelaar in elkaar te prutsen. Ik had invoerwartels gekocht maar die zaten zo ruim in de gaten dat ik dacht dat ze verkeerd waren. Het zakje dat nog dicht was heb ik teruggebracht naar Home Depot. Met het terugnemen van materiaal zijn ze daar erg ruimhartig. Ik heb toen uitvoerig de invoerwartels in de schappen bestudeerd en het bleek dat ik wel de juiste maat had maar voor het verkeerde kabelsoort. Die invoerwartels heb je voor flexibele leiding, voor gepantserde leiding, voor kunststof buizen en voor stalen buizen. En ik zal nog wel wat over het hoofd gezien hebben. De uitvoering voor gepantserde kabel was degene waarvan ik dacht dat die verkeerd was. Ze zitten allemaal erg ruim in de gaten dus dat probleem bestond eigenlijk niet eens.


Omdat de metalen behuizing vrij beperkt is kwam het samenstellen neer op micro-chirurgie. Om de knoppen vrij te houden van obstakels maakte ik eerst een houten mock-up. Versie #1 was te veel naar binnen dus kwam er een versie #2. Dat werkte en kon ik de gaten met een getrapte boor in het metalen deksel maken.


Bij een vorige versie heb ik erg zitten pielen om het relais vast te zetten met moertjes aan de binnenkant. Ik besloot draad te tappen. Twee gaten opgeboord naar 4 mm (had 4,2 mm moeten zijn maar die had ik niet) en met wat wurmen er M5 in getapt. Ik vond nog twee perfect geschikte schroeven zodat het relais ni sjiek vast zit zonder geklooi met tangetjes en pincetten om moertjes te positioneren.


Het bedraden ging redelijk soepel alhoewel ik door de krappe ruimte wel wat moest sjoemelen. In vroeger jaren zou ik dit werk afgekeurd hebben maar het is naar mijn idee voldoende veilig ondanks de metalen doos. Er zit een aarde draad op de doos dus dat is redelijk safe.


En zo ziet het er in gemonteerde toestand uit. Ik heb het al wel doorgemeten met de spanning er op en het klikte als het moest klikken. Ik heb het nog niet op de motor aangesloten. Dat bewaar ik voor het daglicht want je weet nooit wat er uit vliegt bij dergelijke experimeten.

Over electriciteit gesproken: gisteren rond 22:30 hoorden we een luide dreun die uit de achtertuin leek te komen. Een buurman had een flits gezien en een deel van de straat een blok van ons huis was gedeeltelijk in duister gehuld. Waarschijnlijk was er door de aanhoudende regen een transformator in een electriciteitsmast ontploft. De electriciteit buiten het dicht bebouwde centrum gaat via kabel aan houten masten. Dat is hoogspanning van ik geloof 12000 Volt. Per groep huizen zit er een transformator in de mast om er 120 V van te maken. Dus dat is lekker kwetsbaar aan één kant maar simpel te repareren als het misgaat. Een perfect voorbeeld van Johan Cruyffs stelling: elk nadeel heb z'n voordeel. Een uurtje later was het probleem hier verholpen.

P.S. Ik heb net de schakelaar op de motor aangesloten en het werkt als verwacht. geen knallende stoppen of het dorp zonder electriciteit. Nu ga ik met de constructie rond het bovenwiel beginnen. Dan kan ik indien nodig het onderwiel er op aanpassen.

Het was een weekend vol verrassingen op klusgebied. Het lek in de kelder van de vriendin is definitief verholpen. Er bestaat een systeem van knelfittingen, genaamd Shark Bite, dat je zo over de leiding schuift en muurvast en waterdicht afsluit.
http://www.sharkbite.com/
Ik had wel van de naam gehoord maar er nog niet mee gewerkt. Ik moet zeggen dat het me 100% meevalt. Met een speciaal hulpstuk kun je het weer los krijgen.

Het lek had naar mijn idee diverse oorzaken. De koperen pijp die men hier gebruikt is dunner dan ik in Nederland gewend ben. De pijp is ook kleiner in diameter dan ik gewend ben voor een hoofdleiding. Ik meen me iets te herinneren van rond 22 of 25 en geen 12 zoals hier. Door de dunne pijp heb je natuurlijk ook een grotere stroomsnelheid en omdat het lekje net na een knie zat lijkt me het materiaal aangetast door cavitatie. De leiding zit ook nog eens vlak bij een buitenmuur die net boven de grond uit steekt. Met de vorst van afgelopen winter kan het koper nog verder ondermijnd geworden zijn. En met het testen van de hydranten gaf de waterslageffect net de doorslag.

Die knie van Shark Bite, die toch wel vrij prijzig is met $8, heeft een kunststof binnenwerk en isoleert dus. Dus moest ik weer naar Home Depot om klemmen en aardedraad te halen. Maar dat was snel gepiept.

Ik ben gaan snuffelen hoe de spanning op het zaaglint gereguleerd kan worden. Afhankelijk van de zaagbreedte heb je 100 tot 400 kg nodig. Speciale veren voor lintzagen kosten $20 tot $40. Maar compressieveren in de industrie kosten een stuk minder. Voor nog geen $20 heb ik twee veren besteld in de krachtklasse van 200 kg maximaal en 400 kg maximaal. Voor ik aan het bovendeel kan werken moeten de veren binnen zijn. Maar uitvogelen hoe de constructie wordt kan natuurlijk altijd.

De methode van Matthias komt me een beetje derde wereld achtig over. Als je geen andere mogelijkheden hebt is het een manier. Maar als je de middelen en de mogelijkheid hebt probeer ik liever een methode die wat meer controle geeft. Van de bestelde veren heb ik de veerkarakteristieken zodat ik weet welke kracht bij welke indrukking wordt uitgeoefend. Als controle voor de spanning las ik ook dat je het lint maximaal 6 mm heen en weer moet kunnen bewegen als de geleider 150 mm boven de tafel staat.
Een andere afwijking ten opzichte van Matthias is een vaste tafel voor mij. Zijn constructie vind ik te complex voor het doel. Ik heb liever een solide bevestigde tafel en met mallen kan ik altijd onder een hoek zagen als ik dat zou willen. Ik denk dat het haaks krijgen al een toer op zich zelf is.

Deze aanpassing doet ook bij mij niets af aan m'n bewondering voor de productiviteit en vindingrijheid van hem. Ik wilde dat ik ook die gedrevenheid had.

klaas0639 zei:

Jazeker. En vergeet Mathias z'n inventiviteit niet. .....

Klik om te vergroten...

Hopelijk vind je het niet erg als ik het vindingrijkheid noemde.

Ik heb naar die houten veren gekeken maar ik meende niet over het hout te beschikken dat voldoende taai was om te veren en niet te breken.
Als alternatief ben ik op zoek gegaan naar goedkope fietszadels in de lokale Kmart (een soort van HEMA). Maar of het was een soort van kunststof verend element of het was een mooi verchroomde veer maar was het zadel veel te duur. Dus uiteindelijk koos ik voor de industriële weg. Per soort van zaaglint zul je de juiste spanning moeten zien te vinden. Of je het met houten latjes doet of met stalen veren maakt voor het op spanning brengen weinig uit. Alleen met veren weet je ongeveer hoeveel kracht je uitoefent zodat je het later door de indrukking te meten kunt reconstrueren. Ik denk dat de truc met het heen en weer bewegen van het lint de doorslag zal moeten geven omdat je daarmee dikkere of dunnere of bredere of smallere linten kunt beoordelen.

Maar voorlopig ben ik nog niet zover. Er zal nog wel een hoop water door de Delawarerivier stromen voordat ik het eerste stukje hout langs de zaag kan halen.

Vandaag was het een beetje rustig aan het front. Ik heb wat andere zaken beetgepakt. Ook moesten we de dochter van m'n vrouw naar het ziekenhuis brengen om bloed te laten prikken. Dan raak je danig uit je ritme.
Maar ik heb wel voeten kunnen maken. Het kostte me wel twee boortjes van 3 mm want er zaten vreemde harde jaarringen in en grillig verlopende knoesten in het hout.


Nu staat het frame een stuk stabieler.

Zondagavond online besteld en vanmorgen in de bus.


Twee drukveren. Als ik eerlijk moet zijn kijk ik liever tegen deze veren aan dan een stapeltje latjes. Het komt iets industrieëler op me over.
Nu kan ik verder met de opbouw van het bovenblok. Maar ik heb ook nog een tuin waar door de overvloedige regenval het onkruid hier en daar manshoog staat.


En het leek wel een vroege Sinterklaas want ook van Festool kreeg ik m'n rollers binnen. Ik ben blij dat ik niet zelf de rollers ben gaan maken want het moet allemaal erg precies passen. In de kunststof roller zitten twee lagertjes geperst met een klein ruggetje er tussen en als je de passing niet goed hebt zitten ze of los of barst de rol open. Met mijn beperkte middelen zou dat net een brug te ver zijn geweest. Ik ga zo de rollers afstellen en de zaagtafel is weer 100% operationeel. Toen ik die roltafel los in m'n handen had viel het me weer op hoe robuust als gemaakt is (behalve die rollers dan).

P.S. Dat afstellen ging niet zo simpel als geschreven. Door de klap was ook een bevestiging van één van de vaste rollers iets verbogen. Dat kwam aan het licht toen één van de rollers met de excentrische as niet goed af te stellen was. Er bleef speling bij de op zitten, hoe ik die as ook draaide. Dus ging ik in onderzoeks mode. Ten eerste was één van de inbusboutjes, waar het excentriek in de kop gestampt was, niet helemaal goed gestampt. Een misser voor de kwaliteitscontrole. Nadat ik één van de originele boutjes had gebruikt bleef het probleem bestaan. Toen bleek dat ook een oor van de driehoekige steunplaten verbogen was. Met wat gemartel en gehamer kreeg ik dat ook weer in z'n fatsoen nadat ik de halve roltafel had gedemonteerd. Met het nodige sleutelen kreeg ik uiteindelijk de rollen spelingvrij en de roltafel weer parallel aan de rail. Gelukkig waren er genoeg stelmogelijkheden om alles weer in fabriekstaat te krijgen.

Met de veren in huis heb ik weer materiaal in de constructie op te nemen.


Ik heb een verticaal gat geboord voor een draadstang van 3/8" (ik krijg het bijna niet uit m'n toetsen). Dat is ongeveer 9,5 mm. Het gat is wat ruimer om wat beweging van het blok mogelijk te maken. Om de draadstang te fixeren nam ik een inslagmoer, sloeg de tanden plat en maakte ik er een platte kant aan. Dwars op het gat voor de draadstang maakte ik met een Forstnerboor een potgat waar ik aan de bovenkant een recht gedeelte aan maakte.


Ik boorde een gat in de draadstang met de inslagmoer er op gedraaid. Hier komt de borging in, een simpele spijker die ik bij montage een stukje het blok in sla.


Ik moest natuurlijk even zien of het paste. Nu moet ik nog iets van een slinger verzinnen. En ik moet ook nog passende onderlegringen er bij kopen.

Nu moet het trekgedeelte naar achteren vorm gaan krijgen. Eerst maar een nachtje er over slapen.

Ik heb meer hardware voorbereid, nu voor de rotatie om de horizontale as oftewel de elevatie (als we over een kanon zouden spreken). Er zit wat basic metaalbewerken bij zodat het misschien leuk is voor de hard-core houtbewerkers om een keer iets anders te zien.

Omdat het middengedeelte van het bovenblok ruimschoots bezet was door de verticale verstelling besloot ik om met twee stukjes draadstang te werken meer naar de zijkant van het blok. Hiertoe had ik al een 5/16"- 18 draadstang aangekocht en cross dowels besteld. De draadstangen komen in de cross dowels die zijdelings in het blok geschoven worden. Om het meedraaien bij het aanspannen te voorkomen moest er een vorm van borging verzonnen worden. En hier kwam m'n ruime voorraad hardware uit Nederland goed van pas. Ik vond twee puntschroefjes M4 en ik begond de cross dowels te voorzien van M4 draad in de kopse kant.


In één van de boordoosjes zat een boor van 3,2 mm. Ideaal voor M4. Maar eerst een center boren om de boor te centreren.


Hier is de boor van 3,2 mm in actie (geweest).


Met de hand de klauwplaat draaiend en de losse kop zachtjes naar links duwend werd met tap #1 de draad getapt. Op deze manier weet je dat de draad exact recht en in het midden komt.


Nadat er een begin was gemaakt kon ik met de hand tap #2 en de eindtap er in draaien.


En dan is hier het resultaat.


Ondertussen had ik extra gaten geboord voor de nieuwe hardware zodat we richting Zwitserse gatenkaas gaan. De gaten voor de cross dowels moesten vrij precies op diepte om de schroefdraad precies voor het gat van de draadstangen te krijgen.


Ik maakte een zaagsnede in de schroefdraad om de puntschroefjes in te laten vallen. Om aan te geven waar die groef zat gaf ik een kleine zaagsnede aan het andere eind.


En hier zit alles gemonteerd. Alles verliep volgens plan.

Voor de twee draadstangen wil ik een draaiknop monteren maar ik zit nog te broeden op een manier van borgen. Een contramoer lijkt het simpelste.
Ook voor de verticale verstelling moet ik gaan shoppen.

Ik moet ook nog iets verzinnen om het bovenblok onder werkelijke krachten te belasten. Ik denk er aan om een spanband over het wiel te laten lopen en onder de tafel door. Met de ratel kan ik flink spanning op de constructie krijgen om te zien of de veer en de achterwaartse verstelling hun werk doen.

Omdat er andere bezigheden m'n aandacht vragen zal het van mijn kant wat rustiger worden.


Zoals gezegd heb ik de constructie van het bovenblok aan een test onderworpen. Met klemmen werd het frame stevig aan de tafel geklemd. Met een spanband onder de tafel door zette ik spanning op het bovenwiel. Met twee vleugelmoeren was het blok naar voren en achteren te corrigeren. Met een ringsleutel kon ik de veer onder spanning brengen. Dat ging perfect, de spanband stond snaarstrak. Ik kon er basgeluiden uit krijgen. Het principe van het bovenblok werkt, ik moet het alleen maar iets sjieker maken.

De bestelde veren zijn bedoeld voor gebruik in matrijzen onder een pers. Ze kunnen zeer frequent ingedrukt en weer ontspannen worden zonder breuk. Dus geen last van metaalmoeheid. Van elke groep veren met dezelfde buitendiameter en ongespannen lengte wordt per indrukkarakteristiek een kleur aan de veer toegekend. Zo kan men bij het installeren van de matrijzen onder de pers de juiste veer kiezen om de matrijs na het persen weer open te krijgen.