Geen schuurpapier nodig.....

Een dikke spaan doet met in Japan zoals hier, met een boller ijzer (ik bedoel dus het profiel). Ik denk trouwens dat een Japanse houtbewerker vaker zijn eijzer scherpt dan de gemiddelde westerse, waarbij de opbouw van hun beitels absoluut helpt.

Wat wel een factor is in de vergelijking is dat in Japan toch meer met zachtere houtsoorten gewerkt wordt. Een eiland met zeeklimaat heeft nu eenmaal andere bomen / boomsoorten dan een half-arctisch gebied zoals wij tot de klimaatverandering waren, ) Mooi verschil ter illustratie is dat tussen die houten kerk in Noorwegen (Zweden?) die er al tegen de duizend jaar staat zonder majeure herstellingen & de Japanse tempels die iedere paar generaties herbouwd worden -- en toch het stempel van eeuwenoud krijgen.

Ik heb al een aantal verschillende japanse zagen en dat bevalt prima. Ik heb voor te schaven een mooie nooitgedacht no4 schaaf +'een paar houten blokschaven. en nu twijfel ik of ik een low angle no 62 zal kopen of een japanse schaaf. De houten schaven bevallen me wel door hun lage gewicht.
Ik zie bij baptist en ook in diverse filmpjes dat je zo'n schaaf nof wel helemaal moet afstellen. De sponning waar de beitel in klemt moet je pas maken etc. Wie heeft hier ervaring mee? Is dat te doen? Of toch liever een westerse stijl schaaf kiezen?

Normaal gesproken is een Japanse schaaf die je koopt gelijk te gebruiken. Omdat bij de topproducten het blad (kanna) handgemaakt is, wordt ook de body (dai) door een 'meester' geschikt gemaakt voor dat blad. Maar voor de middle-of-the-road schaven is dat af fabriek gedaan — hun bladen zijn vrij uniform.

Het afstellen van de schaaf is vrij simpel. ook al luistert het wel nauw. Met een hamertje (het gewicht daarvan luistert vrij precies) tik je op de hak om het blad 'los' te maken en met gerichte tikjes op het blad breng je dat op de goede positie (zowel lateraal als qua diepte). Bij schaven die een wig hebben zet je die vervolgens vast met een tik op de wig.

Er zijn best veel YouTube filmpjes te vinden waarin het allemaal uit de doeken gedaan wordt.

Ik ben zelf zeer gecharmeerd van de Japanse schaaf die ik sinds een paar maanden heb. Dat heeft vooral te maken met de mate van controle die je hebt, waarbij je lichaam meer in balans blijft en je grotere spiergroepen gebruikt dan bij de westerse schaaf.

Ik ben zelf zeer gecharmeerd van de Japanse schaaf die ik sinds een paar maanden heb. Dat heeft vooral te maken met de mate van controle die je hebt, waarbij je lichaam meer in balans blijft en je grotere spiergroepen gebruikt dan bij de westerse schaaf.

Klik om te vergroten...

Over controle kan ik niet oordelen, heb nooit een Japanse schaaf gebruikt. Aan de andere kant heb ik nooit problemen met controle over mijn bankschaven.
Dat je lichaam beter in balans blijft bij trekschaven en dat je daardoor meer kracht kunt uitoefenen is echter niet waar.

Een ander vakgebied waar je veel dit soort bewegingen maakt is het vakgebied van massages en release technieken. Juist daar worden veel duwbewegingen aangeleerd om zoveel mogelijk kracht uit je hele lichaam te halen en controle over je bewegingen te hebben.
Je moet namelijk niet schaven met je armen, maar vanuit je "core" en benen. Daar zit de power. Het strekken van je benen geeft de power en je core is er voor controle. Vanaf je schouders tot je handen moet je juist ontspannen.
Deze combinatie geeft power, controle en gevoel over je bewegingen.

Ook ik ben ervan overtuigd dat beide systemen hun voor-, en nadelen hebben. Het is maar net waar je vertrouwd mee bent en waar je je happy bij voelt. Met beide systemen kun je prachtige resultaten behalen.

Hans